PARTY

"Jongensss!!! Ik heb eten, het is de groootste haas ooit dus kom mee eten!" Pantherpaw had rustig in zijn nest gelegen toen de stem door de apprentice's den galmde. Met een klein zuchtje kwam hij dan ook overeind om te kijken of wat Bearpaw had gezegd ook waar was. Hij had tenslotte ook al wel wat honger, waardoor een haas hem niet zo slecht in de oren klonk. Hij liep de den uit, maar stopte daarna bijna meteen, omdat het eerste wat hem groette de haas was samen met een dartelende Bearpaw eromheen. "Heb je die helemaal zelf gevangen?" Was het eerste wat hij dan ook vroeg. Ergens vond hij het wat ongeloofwaardig dat de apprentice de haas had kunnen vangen, maar misschien zat er een verhaal achter.

Haar oren schoten meteen in de richting van de luide maar vrolijke stem. De poes was wat gaan dutten in het kleine beetje zon dat de apprentice den in scheen, na een lange reis die ze met haar mentor had gehad. Ze strekte haar soepele lichaam uit en waste toen haastig de slaap uit haar ogen en zette haar wilde vacht weer keurig op diens plek, waarna ze nieuwsgierig de apprentices den uit liep. Daar trof ze Bearpaw met Pantherpaw aan, twee apprentices die ze wel eens had gesproken. De eerste danste haas om een reusachtige haas heen, die hij kennelijk zelf moest hebben gevangen. Met grote ogen keek ze de kater aan, iets van ontzag in haar gif groene ogen. "Wow! Dies reusachtig!"Sprak ze verbluft. Zijzelf zou nooit zo'n enorm dier kunnen vangen en dan nog te bedenken dat Bearpaw jonger was!

Pantherpaw was verbaasd dat de apprentice in staat was geweest om de haas te vangen, gezien hij het zichzelf nog niet echt zag doen. Het was ook duidelijk dat de apprentice trots was op zijn vangst en dat zou hij zelf ook zijn geweest als het hem zou zijn gelukt. Routpaw was er ondertussen ook bij gekomen en hij knikte instemmend bij haar woorden over hoe groot de haas was. "Het is zeker groot genoeg voor alle apprentices." Zei hij dan ook instemmend. Met zijn drieën zouden ze hem waarschijnlijk sowieso niet kunnen opeten. Daar zouden wel wat meer apprentices voor nodig zijn.

De kater was uiterst blij met zichzelf en hoewel Routpaw niet erg gesteld was op katten met een hoge dunk, kon ze het deze keer alleen maar begrijpen. Bearpaw had zeker iets weten te vangen dat het hem waard maakte om trots te zijn. Ze voelde zelfs een steek van jaloezie, dat de jonge kater dit beest had neer gehaald maar Routpaw negerde dat. "Jaa daar kunnen alle apprentices wel van eten nietwaar!" Ze knikte enthousiast en ook Pantherpaw stemde met haar in. Ze kwam wat naar voren maar durfde niet als eerste te beginnen met eten. Haar ogen gleden van Pantherpaw naar Bearpaw en ze besloot maar door te vragen totdat een ander zich op het feest maal stortte. "Hoe heb je dat gedaan?"Vroeg ze de kater oprecht nieuwsgierig.

Het leek erop dat er nog geen andere apprentices op de haas af waren gekomen naar hem en Routpaw. Hij hoopte ergens wel dat er nog meer zouden komen, gezien ze dit nooit met zijn drieën op zouden kunnen eten. Al snel kwam er een uitleg over hoe Bearpaw de haas had gevangen. Pantherpaw wist niet goed of hij het geloofwaardig vond, maar zijn aandacht werd meer getrokken door het laatste dat er gezegd werd. "Hoe is Everstar als mentor?" Hij had het eigenlijk altijd al wel willen weten. Misschien was ze wel heel streng, maar je kreeg nog steeds de kans om van de leidster te leren, dus dan zou hij het strenge echt niet erg vinden.

Routpaw keek even over haar schaduw naar het donkere hol en hun nest genoten. Er moesten maar snel wat andere apprentices komen, want zo zou er heel wat haas over blijven. Maar ach, bedacht de jonge poes, waarschijnlijk moest de geur van haas ze gewoon nog wekken.
Bearpaw gaf antwoord op haar vraag en naive als ze was zette Routpaw er geen vraagtekens achter. Ze keek hem enkel bewonderend aan en stelde vast dat het moest komen doordat hij Everstar als mentor had. Pantherpaw haalde de woorden uit haar mond en vroeg naar zijn mentor. Routpaw voelde niet echt jaloezie, ze was uiterst tevreden met de zachtaardige maar slimme Stallionheart. "Ja, ze lijkt me heel streng. Geeft ze moeilijke trainingen?" Vroeg de de gevlekte tabby poes met een frons op haar gelaat.

-telefoonpostje!

Hij luisterde geïnteresseerd naar wat Bearpaw vertelde over hoe Everstar was als zijn mentor. Hij moest ook wel eerlijk zeggen dat hijzelf ook wel hard getraind wordt door Spiderlapse, maar dat kon natuurlijk verschillen per mentor. Ook al was Everstar natuurlijk wel een bijzondere mentor om te hebben. Voor hij wat kon zeggen echter kwam er een ander onderwerp naar voren. Over Routpaws mentor. Hij had geen idee dat dat was voorgevallen, dus hij besloot voor nu niks te zeggen en te wachten op wat Routpaw zou antwoorden.