I went too far

Lizard had uitzonderlijk goed, maar kort, geslapen deze halve nacht. Ze zat constant met haar gedachten bij Starclan. Whitelion had haar een boodschap mee gegeven die alles behalve rooskleurig was. De leeuw en de tijger zullen zich vannacht bij ons voegen. Ze had dit gemeld bij Frostfaith dus zij zou het doorgeven aan Everstar, maar dat stelde haar natuurlijk niet gerust. Ze was dan ook vroeg op gestaan om te peinzen over de mogelijkheden. Ze was al even aan het ijsberen toen ze plots wat geluid buiten haar hol hoorde. Het geluid leek wat op braakgeluiden, waardoor de poes al snel haar hol uitliep om te zien wie of wat het was. Er was een enkele kat die buiten stond. Mousewish. Ze had zich trillend neergezet, waardoor Lizardpath direct naar haar toe stapte. De geur die rond de poes hing maakte duidelijk dat zij degene was die gebraakt had. "Mousewish," mauwde de de Medicine cat en liet even haar blik over haar heen ging. Er was iets anders aan de poes, iets wat Lizardpath al direct opviel. Zulke dingen vielen haar namelijk direct op, ook al was het maar iets kleins. "Hoe lang voel je je al slecht?"

Haar blik gleed naar de iets oudere poes tegenover haar toen deze haar naam zei. Haar lichaam begon al iets minder te rillen en de misselijkheid was nu zo ongeveer weggeëbd. Toch voelde ze zich nog zeker niet goed, maar dat had ze al een tijdje nu. Het moest komen van de stress, want daar had ze flink last van. Tot nu toe als warrior had ze bijna alleen maar negatieve dingen op zich afgevuurd gekregen. Natuurlijk was al het gedoe met Tiger nu al een tijdje terug, maar dat betekende niet dat haar hart al geheeld was van de breuk. Toen ze ook nog intiem met elkaar waren geweest, werd haar verwarring alleen maar weer terug aangewakkerd. Ook had Sparrowfeather bekend dat hij de vader was van beide de nestjes van Brindleleaf, wat ervoor zorgde dat veel katten haar nakeken en roddelden over haar. Al met al was het gewoon zo veel voor haar, dat ze er ziek van bleek te worden. Toen Lizardpath haar vroeg hoe lang ze zich al slecht voelde haalde ze haar schouders op. "Slecht? Al heel lang. Maar ik voel me nu een paar dagen echt ziek." vertelde ze en klemde haar kaken op elkaar. Straks zou ze nog im tranen uitbarsten en dat wilde ze niet.

"Slecht? Al heel lang. Maar ik voel me nu een paar dagen echt ziek." De poes bevestigde enkel haar vermoedens en even sloot ze haar ogen, waarna ze deze terug opende en haar aankeek. De zus van haar beste vriend zag er nogal belabberd uit, was in haar ogen onvoorspelbaar. Ze kende haar namelijk niet zo goed als Quietstep. Voorzichtig zette ze een stap naar voren en drukte haar neusje zachtjes tegen haar buik aan. Met dat ze dat deed voelde ze dat haar buik ietsje strakker stond dan bij een andere kat het geval was. "Je bent niet ziek," mauwde de Medicine cat en liet haar blik terug naar de poes gaan. "Alles wat je de laatste tijd voelt, wat je als ziek beschouwt, zijn de symptomen dat je in verwachting bent." Lizardpath deelde het zo neutraal mogelijk mee, wetend dat niet elke kat even blij was met zulk nieuws. "En als ik zo zie, ben je al behoorlijk ver." Ze moest nog maar een week of twee gaan.

Mouse hield de ander goed in de gaten. Ze wist bij Sparrowfeather - oh StarClan, ze wilde eigenlijk niet over hem denken - altijd wel te zien wanneer er iets mis was. Echter zag ze niet veel verandering van uitdrukking op Lizardpath haar gezicht, echter een soort vastberadenheid toen deze enkele stappen naar voren zette. De warrior schuifelde licht ongemakkelijk met haar voorpootjes toen de ander haar neus tegen haar buik aan drukte. Het voelde niet fijn, en ze voelde haar buik ook wat bewegen bij de aanraking - een vreemd gevoel, maar ze had het vaker gevoeld dus heel verrast was ze niet. Om de volgende woorden echter wel, en dat was licht uitgedrukt. Ze was niet ziek? Dat was ook iets nieuws, bedacht ze zich met een grimmig grijnsje. Ze had wel door dat er een maar aan zat te komen. Bij de volgende woorden vergrootten haar ogen echter. Haar oren gleden in haar nek, en haar ademhaling versnelde. Verwachting? Maar dat... Dat betekende kittens, in haar? Haar kop leek duizelig te voelen, dit keer niet enkel door misselijkheid, al begon die ook weer op te zetten. Ze was zwanger. De realisatie leek met een klap in haar gezicht aan te komen. Van Tiger's kits. Tranen zetten op in haar ogen en ze schudde haar kop. Nee, nee, nee, zo was niet hoe het hoorde te gebeuren. Ze hadden enkel één keer met elkaar geslapen en hierna amper, vrijwel niet, meer met elkaar gesproken. Haar ademhaling was nu zo snel dat ze hyperventileerde, maar verder leek ze stokstijf stil te staan. Raptor's gezicht kwam voor haar ogen. Ze had hem verraden. Maar ze had Tiger ook verraden. Ze was... Alles was zo erg fout gedaan. Dit kon ze er niet bij hebben! "Nee..." wist ze toen zachtjes uit te brengen. Dit ging zo verkeerd. Ze had niets lievers gewild dan kits hebben, voor zo lang, maar zoals nu was niet hoe ze in gedachte had gehad. Wat zou iedereen wel niet denken... Raptor, haar broertjes en zusjes... Haar moeder? Ze zouden samen in de nursery komen te liggen, realiseerde Mouse zich. Nee, StarClan, dit kon niet. "Weet je het zeker?" murmelde ze in Lizard's richting, haar ademhaling nu iets meer terug naar normaal, al was hij nog lang niet gelijkmatig.