Lange tijd sinds hij op deze specifieke plek was geweest. De tijd waarin hij leerde hoe hij moest zwemmen door het meest interessante duo wat Riverclan ooit geboden had, twee zusjes waarvan de een verlegen en lief was en de ander vurig en iets snauwender. Het had de kater nooit echt uitgemaakt dat Quiet duidelijk was over de slechte kanten van de zaak, de tijd met Flow maakte het goed, en oké, misschien was het soms gewoon te leuk geweest om schaamteloos met beide poezen te flirten. Hij was jong en nog niet zo behouden in die tijd. Tegenwoordig was hij veel meer een gentleman, en minder de playboy als wie hij bekend stond - zonder ooit ook eigenlijk een relatie gehad te hebben mind you, daarom had die benaming hem altijd al een beetje verward -. Al met al weerhield niets van dat hem ervan om nu even de spieren te strekken om de jong geleerd oud gedane zwemkunsten te beoefenen. Het enige wat nog over was van de vriendschap uit zijn jeugd, zo leek het wel.

Flowpaw eerst

Het duurde eigenlijk niet zo lang voor een bekende geur zijn neus binnendrong, en verbaasd keek de kater over zijn schouder. Een zwart-witte poes stond op de oever, keek naar hem, en voor een moment vroeg hij zich af of er iets op zijn neus zat ofzo. Toen echter zag hij haar weer goed, in combinatie met de herinneringen van vroeger, en een grijns brak door op zijn gezicht. Even bleef hij haar in stilte aankijken, ze zag er goed uit. Introvert, maar goed. Een punt was alleen dat hij altijd al slecht was geweest in multitasken, en door het plotse weerzien van de poes vergat de kater compleet om nog zijn poten te bewegen. Even had hij tijd zijn mond te openen om een 'yo' te vormen, iets waar hij haar vroeger ook mee gegroet zou kunnen hebben. De wereld om hem heen besloot echter dat moment te kiezen om hem te doen zinken. Voor Tall het wist ging hij kopje onder. Wat een weerzien zeg.

Wat toepasselijk eigenlijk. Dit gebeurde de eerste keer ook ongeveer, een teken van Starclan misschien? Het zou hem niets verbazen, en daarnaast voelde het ook best goed om gered te worden. Kuchend stond hij op toen ze hem neerlegde, en begon toen te lachen. "Het gaat," Mauwde hij, waarna de kater accuut omviel omdat het lachen hem uit balans bracht. Je ziet elkaar een eeuw niet, en dan plots op exact dezelfde manier als de eerste keer. Alsof hij niets geleerd had. "Wat moet je wel niet van me denken," Grinnikte hij, terwijl zijn twinkelende ogen opkeken naar de poes. Haar litteken deerde hem niet zozeer, het stond ergens erg mooi, een weerspiegeling van haar karakter. Buigzaam, onbreekbaar.

Hij staakte zijn gegrinnik een beetje toen de poes begon te praten, en keek als een bange apprentice omhoog naar haar, wachtend op het oordeel van the master. Het was rechtvaardig, als altijd, en deed hem wederom grinniken. No way dat iemand hem zo nog mocht zien. "De deputy van Shadowclan is labiel..." zou in de bosbode komen te staan. Dat kon de kater niet hebben, maar serieus doen was ook niet altijd even makkelijk. Het lukte gelukkig al ietsjes beter. "Maar goed dat jij er bent om het in balans te brengen," Mauwde hij glimlachend in antwoord tegen de poes, nog steeds blij verrast met haar voorkoming. Het was goed te zien dat er goed voor haar gezorgd werd.

Tall grinnikte argwanend toen de poes begon met praten, want wat hij van haar kende en wist was dit waarschijnlijk een sterke scherpe opmerking. Ook al kon hij die pareren, het bleef leuk om te ontdekken dat ondanks alles wat er gebeurt was de poes die nog steeds in zich had. Hij rolde dan ook geamuseerd met zijn ogen toen de uitspraak kwam, en liet zich meteen dramatisch op de grond vallen, tong uit de bek. "Je hebt gelijk," Raspte hij dramatisch, "Ademen en hart doen kloppen, ik... kan... " Met nog een beetje extra drama liet hij zich voor dood vallen. Bij haar kon het wel.

Dit was té schattig, in plaats van wat haar zus Quiet had gedaan - een feestje vieren omdat de irritante Shadowclan stalker eindelijk dood was - porde Flow bezorgd in zijn buik en sprak zijn naam. De kater zat even in dubio over wat hij moest doen, maar opende toen voorzichtig eén oog. "Ik ben op weg naar het schimmenrijk en jij besluit dat je nu met me wilt praten?" Mauwde hij plagend, maar zijn ogen twinkelden erbij. Dat was ook wel belangrijk, want wie weet wat Flow allemaal dacht als hij nu niet reageerde?