Spooky Training!

Brightpaw lag lekker te slapen tegen Moonpaw aan, althans in de nacht. Moonpaw was blijk baar al wakker. Brightpaw had vannacht gelukkig geen nacht merrie gehad, dat had ze de laatste tijd nogal vaak, en dat was allemaal de schuld vaan haar iets te duistere mentor. Hij was niet aardig, hij was een moordenaar, want niet lang geleden had hij een Windclan poes gedood die blijkbaar naar de Thunderclan kant toe was gejaagd door honden! Dan kon je haar toch vriendelijk en streng te verzoeken of ze dan via vierboom terug kon gaan? Maar nee, de dood, dat was de oplossing! Darkfire had haar bedreigt: Dat als ze het door zou zeggen, dat ze de zelfde lot zou ondergaan als de witte poes. Zins dien was ze zo vreselijk bang voor haar mentor. Was ze al, maar nu was ze heel erg bang. Ze trilde als ze bij hem in de buurt was. Al probeerde ze het zo goed mogelijk te verbergen.
Toen plots voelde ze ene poot in haar zij porren. 'Lui lak, wakker worden, training, weetje nog?' Vroeg Moonpaw op een grappende toon. Brightpaw keek hem glimlachend aan. 'Ik kom er aan', miauwde ze vrolijk. Naja nu wel, straks niet meer.
Brightpaw waste zich zelf zorgvuldig en verliet toen de den. Met snelle passen kwam ze bij haar mentor aan. 'Eeg, waar gaan we heen?' Vroeg ze. De slangen rotsen blijkbaar. Waarom daar, daar was het gevaarlijk. Maar ag, wat verwachtte je dan ook van een slechtte kat. Darkfire ging voor hen het kamp uit, en de twee apprentices volgde.
Na een poos hadden ze de slangenrotsen bereikt.

[Darkfire, Moonpaw en Brightpaw alone!!]

Moonpaw was opgewonden. Hij lag nog wat na te genieten van zijn slaap. Naast hem lag Brightpaw. Was ze nu al wakker? Hij besloot om haar nog even te laten doorslapen, ze hadden nog tijd genoeg voor de training begon! Wat ging er vandaag ook al weer gebeuren? Het ontglipte Moonpaw steeds weer. De poes naast hem bewoog zachtjes en toen wist hij het weer! Vandaag ging hij met Brightpaw en Darkfire trainen! Darkfire, zij, Brightpaw en Moonpaw, stelde nog steeds vragen bij de donkere kat. Ze had hem verteld dat hij verlangd naar het ShadowClanterritorium keek. Moonpaw menings was verdeeld over de kat. Hoewel de donkere kat duidelijk zich goed voelde bij het ShadowClan karakter, was hij een loyale ThunderClankat, toch? Hij rekte zich zachtjes uit. De schaduwen bij de ingang van het verduisterde hol werden lichter dus maakte hij Brightpaw zachtjes wakker. 'He slaapkop, wakker worden, training weet je nog?' Zei hij een grappend en gapend tegelijk. Hij liep alvast naar buiten. Even snuffelde hij hoopvol het prooigedeelde af. Alles was op, dus nam hij zich voor om wel na de training te eten. Moonpaw trippelde zachtjes naar Brightpaw toe. Hij liep achter haar en Darkfire het kamp uit. Hij had de kater een respectvol knikje gegeven. Meer kon hij toch niet doen? 'Brightpaw, waar gaan we heen?' Vroeg hij een beetje onzeker. Zoals ze nu liepen gingen ze naar de... Slangenrotsen? Wat? 'Dat is toch geen plek voor een training!' Miauwde hij uit. het was er uit voor hij het dacht. Moonpaw keek naar de Warrior. Zou hij nu iets doen?

Darkfire lag in de den. Hij sliep nog, maar ook half. Hij zo vroeg gaan trainen met Brightpaw. Maar Brightpaw had hem gevraagd of ene Moonpaw mee kon gaan, Darkfire had er niet zo,n probleem mee gehad. Hij had geantwoord' Je doet maar'. Het was nog nacht. Elke warrior lag nog rustig te slapen in de den. Darkfire stond op, hij hief zijn kop. Een straaltje licht liet zich zien in het bos, alles was nog vredig. Maar Darkfire keek een beetje nonchalant om zich heen. Hij stapte de den uit, nu het licht zich een baan werkte tussen het bladerdak van de bomen. Liep Darkfire het veld over. Toen hij bij de apperentice den kwam keek hij naar binnen waar Brightpaw en Moonpaw lagen te slapen. Al waren ze net wakker zo tezien. De leerlingen volgde hem toen ze wakker waren. 'Eeg, waar gaan we heen?' Darkfire antwoordde alleen kortaf. ''Slangenrotsen.'' Meer zei hij niet. Samen vervolgde de katten hun weg. Tot het de kater Moonpaw echt doordrong waar ze heengingen. 'Dat is toch geen plek voor een training!' Darkfire stond abrupt stil, Hij hief zijn kop fier in de lucht. Hij zwiepte met z,n staart. Daarna draaide hij zich gelijk om, hij bracht zijn kop dreigend voor Moonpaw. Darkfire snauwde '' Heb je daar wat op tegen leerling?! Of wil jij voor de mentor spelen?! Ik bepaal hier waar wij heen gaan.'' Darkfire keek geïrriteerd met z,n oranje ogen in de ogen van de apperentice die helder blouw waren. Bij Darkfire zag je twee krassen over zijn rechter oog. Zijn oren waar dezelfe littekens duidelijk te zien waren, Draaide een beetje naar achter maar spitste zich weer naar voren. Zonder nog op antwoord te wachten of aandacht te geven draaide Darkfire zich met een ruk om. Nu liepen ze verder, Moonpaw leek wel wat meer naar achter was gaan lopen. Ze waren bij de slangenrotsen aangekomen. Darkfire sprak, terwijl hij even een moment naar Moonpaw keek. ''Dit zijn de Slangenrotsen. De meeste katten vermijden deze plek. Alleen, wanneer je een geur tegenkomt die je niet kent of ook maar weet hoe een adder eruitziet. Kun je het ook niet bestrijden, ik ben vandaag niet van plan om een slang te bevechten maar we kunnen tenminste de geur oppakken. Dat jullie weten hoe de geur ruikt. Des te handig, dus 'een goede plek om te leren.''

Darkfire had al een slechte in druk, naja strenge indruk op Moonpaw gemaakt. Met recht op staande haren drukte ze haar kopje tegen Moonpaw aan. Ze zei niks. Bang dat Darkfire haar nog banger zou maken. Ze renden door, een hele eind. Uiteindelijk hadden ze de Slangenrotsen berijkt. Met grote angstige ogen keek ze er naar. Wat zagen die er spook achtig uit! Bijna onheilspellend. Oké dat waren ze ook. Al, als je er heen ging kon je zo dood gemaakt worden door een Adder. Haar gedachtens werden onderbroken door de Spookachtige stem van haar ow zo duistere mentor. ''Dit zijn de Slangenrotsen. De meeste katten vermijden deze plek. Alleen, wanneer je een geur tegenkomt die je niet kent of ook maar weet hoe een adder eruitziet. Kun je het ook niet bestrijden, ik ben vandaag niet van plan om een slang te bevechten maar we kunnen tenminste de geur oppakken. Dat jullie weten hoe de geur ruikt. Des te handig, dus 'een goede plek om te leren.'' Brightpaw zweeg kort. 'W-we gaan ze toch niet beklimmen?' Miauwde ze voorzichtig. Maar toen wkamen die worden van Darkfire weer naar binnen. Met angst los je niks op! Ze veranderde haar houding. 'Ik bedoel, zelfs de slechtste van de slechtste zou ze niet op zoeken!' Zei ze op een niet-angstife toon. Toen bedacht ze zich, dit kwam wel heel brutaal over!! Ze keek naar Moonpaw en toen naar Darkfire.

Darkfire stond abrupt stil, Hij hief zijn kop fier in de lucht. Hij zwiepte met z,n staart. Daarna draaide hij zich gelijk om, hij bracht zijn kop dreigend voor Moonpaw. Darkfire snauwde '' Heb je daar wat op tegen leerling?! Of wil jij voor de mentor spelen?! Ik bepaal hier waar wij heen gaan.'' Darkfire keek geïrriteerd met zijn oranje ogen in de ogen van de apperentice die helder blauw waren. Bij Darkfire zag je twee krassen over zijn rechter oog. Zijn oren waar dezelfe littekens duidelijk te zien waren, Draaide een beetje naar achter maar spitste zich weer naar voren. Zonder nog op antwoord te wachten of aandacht te geven draaide Darkfire zich met een ruk om. Nu liepen ze verder. Moonpaw liet Brightpaw voor gaan. Hij was nogal geschrokken van de uitval van de donkere krijger. 'Dit zijn de Slangenrotsen. De meeste katten vermijden deze plek. Alleen, wanneer je een geur tegenkomt die je niet kent of ook maar weet hoe een adder eruitziet. Kun je het ook niet bestrijden, ik ben vandaag niet van plan om een slang te bevechten maar we kunnen tenminste de geur oppakken. Dat jullie weten hoe de geur ruikt. Des te handig, dus 'een goede plek om te leren.''Vertelde hij. Moonpaw keek naar de rotsen die onheilspellend naar boven staken. Hier leefden de adders! W-we gaan ze toch niet beklimmen?' Miauwde Brightpaw voorzichtig. Ze veranderde haar houding. 'Ik bedoel, zelfs de slechtste van de slechtste zou ze niet op zoeken!' Zei ze op een niet-angstige toon. Moonpaw wisselde snel een blik met haar. Zou Darkfire weer zo reageren? 'Ik denk van wel.' Miauwde Moonpaw snel om de situatie te redden. 'Hoe moeten we anders de geur oppikken?' grapte hij en drukte even met zijn flank tegen de hare. 'Kom op!' Voorzichtig begoon hij naar voren te sluipen. Stap voor stap naderde hij de rotsen. Een bewegend iets aan zijn flank trok zijn aandacht, en hij zag nog snel een een groen lijfje wegschieten. Snel grabbelde hij met poten ernaar, zijn nagels uitgestoken. Hij voelde hoe iets kleins zich vastzette en met een beet was het slangetje dood. Het was nauwelijks groter dan zijn pootkussentje. Trots trippelde hij terug naar Brightpaw. 'Zag je dat?' Miauwde hij opgewonden. 'Darkfire, is dit dan zo'n slang?' Vroeg hij. Hij keek verbaast naar het groene ding om zijn voorpoot. 'Het is zo klein!'

Darkfire snuffelde wat in de aarde. Tot z,n leerling hem angstig vroeg, 'W-we gaan ze toch niet beklimmen?' Darkfire keek haar aan alsof ze zojuist net een hele domme vraag had gesteld. Maar voor hij kon antwoorden was Moonpaw hem voor. 'Hoe moeten we anders de geur oppikken?' De leerling had gelijk. Ze zouden inderdaat moeten. Brigtpaw was nog niet uitgesproken, en mouwde iets dapperder, 'Ik bedoel, zelfs de slechtste van de slechtste zou ze niet op zoeken!' Darkfire keek met een gemene blik voor zich uit. '' Waarom niet? Als je ze in het voordeel kunt gebruiken.'' Darkfire zou een kat in de val kunnen laten lopen, of het gif opvangen en gebruiken voor iets. Maar dat hoefde de leerlingen niet te weten. Dat waren hun zaken niet. Darkfire begon te klimmen. Hij klouterde tegen een van de rotsen op. hij trok zich omhoog en stond nu boven op een van de rotsen. Opeens zag hij Moonpaw naar iets grijpen. Het was een klein slangenjong, dat zag Darkfire van ver. Hij sprong van de rots af naar de kater toe. ''Darkfire, is dit een slang? het is zo klein.'' '' Ja Moonpaw, dat is een Adder. Dat is aleen een jong. Een slangenkitten zal ik maar zeggen. Hij was nog maar klein. Straks kun je hem mee naar het kamp nemen om bij je vrienden te pronken om wat je gedaan hebt. Al is de daad niet heel erg geweldig. De meeste slangen zijn velen malen groter. redenlijk goed gevangen Moonpaw, want als het een volwassene was geweest, hadden we je nu met spoed naar Doveheart moeten brengen. Je moet velen malen sneller zijn om zo,n grote te kunnen doden. Darkfire Stak z,n neus in de lucht, hij proefde de lucht. Slangengeuren waren er, maar niet tamenlijk vers. Hij rook wel iets anders, Darkfire liep naar een rots toe. Hij keek onder de steen waar een spleet tussen zat het zou een perfecte plek zijn voor een slang om te verstoppen. Maar Darkfire vond er niet een echte slang, maar iets wat er op leek. Hij trok het onder de steen vandaan. Met het gene wat hij hads gevonden liep hij weer terug naar de leerlingen. Hij liet het gliberige harde ding vallen. Het was doorzichtig en leeg. Dit is een slangenhuid. Net als wij verharen slangen, maar dan gaat in een keer hun hele vel er af. Als eindresultaat krijg je dan dus dit. Het slangenvel was langer dan een vossenstaart en zag er indrukwekkend uit.

Moonpaw wisselde een waarschuwende blik met haar. '' Waarom niet? Als je ze in het voordeel kunt gebruiken.'' Brightpaw keek haar mentor met grote ogen aan. Hoe bedoelde hij dat? Plots ging Moonpaw naar voren en har hij een baby slang aan zijn nagel hangen. ''Darkfire, is dit een slang? het is zo klein.'' Vroeg Moonpaw. '' Ja Moonpaw, dat is een Adder. Dat is aleen een jong. Een slangenkitten zal ik maar zeggen. Hij was nog maar klein. Straks kun je hem mee naar het kamp nemen om bij je vrienden te pronken om wat je gedaan hebt. Al is de daad niet heel erg geweldig. De meeste slangen zijn velen malen groter. redenlijk goed gevangen Moonpaw, want als het een volwassene was geweest, hadden we je nu met spoed naar Doveheart moeten brengen. Je moet velen malen sneller zijn om zo,n grote te kunnen doden." Brightpaw keek naar Moonpaw. 'Wow, in het klein zien ze er al gaaf uit', mompelde ze. 'Hé kijk daar een dode...' Zei Briightpaw. Maar Darkfire was haar voor. "Dit is een slangenhuid. Net als wij verharen slangen, maar dan gaat in een keer hun hele vel er af. Als eindresultaat krijg je dan dus dit." Zei Darkfire. Brightpaw was in een leergierige bui gevallen. 'Dus een soort van vervellen?' Vroeg ze. Ze keek naar de slang. 'Maar ik dacht dat dat een dode slang was. Waarom vervellen ze?' Zei ze.

Moonpaw was trots op zijn vangst. Het maakte hem zelfs niet uit dat het maar een kleine slang was! ' Ja Moonpaw, dat is een Adder. Dat is aleen een jong. Een slangenkitten zal ik maar zeggen. Hij was nog maar klein. Straks kun je hem mee naar het kamp nemen om bij je vrienden te pronken om wat je gedaan hebt. Al is de daad niet heel erg geweldig. De meeste slangen zijn velen malen groter. redenlijk goed gevangen Moonpaw, want als het een volwassene was geweest, hadden we je nu met spoed naar Doveheart moeten brengen. Je moet velen malen sneller zijn om zo,n grote te kunnen doden.' Zei Darkfire. Moonpaw gloeide van trots, straks zou hij zijn vangst mooi uitspreiden bij het leerlingenhol. Brightpaw zag blijkbaar een andere dode, maar Darkfire viel haar in rede. Dit is een slangenhuid. Net als wij verharen slangen, maar dan gaat in een keer hun hele vel er af. Als eindresultaat krijg je dan dus dit. Het slangenvel was langer dan een vossenstaart en zag er indrukwekkend uit. Moonpaw stapte argwanend naar voren en snuffelde aan het grijze verlepte ding. 'Bleh, wat is daarmee gebeurt!' Miauwde hij uit. Ondertussen was ook Brightpaw naar voren gelopen en vroeg zachtjes aan darkfire, 'Waarom vervellen ze?' Moonpaw dacht ook mee over die vraag, best interessant. Hij keek nog eens goed naar de kleine slang om zijn voorpoot, als dit al een klein exemplaar was, wilde hij liefst niet vechten met een grote!

Darkfire zuchte even. Hij draaide zich om en sprong krachtig op een van de rotsen. Daarna draaide hij zich om naar de leerlingen, Een mysterieuse blik in z,n ogen. Het was nog maar erg vroeg in de ochtend. Vogels begonnen te vluiten, daar had hij eigenlijk wel zin in. Een lekkere bloederige vogel. Mischien wel een jonkie, daar zaten niet zoveel veren aan. Hij zei sluw tegen Moonpaw en Brightpaw, Oke, dit waren de slangen geuren. Jullie hgebben een vervelling gezien, en Moonpaw heeft een kleintje gedood. Juist gedaan jonge leerlingen, jullie kunnen degenlijk zeggen dat jullie wat hebben geleerd.'' Nu keek Darkfire omhoog naar de bomen, er zat een klein nestje van merels. Een valse grijns gleed over zijn geziccht. Darkfire kwam nu weer in beweging, hij voelde elke beweging in z,n lichaam, z,n ogen fonkelde duister. Hij klom hoger en hoger over de rotsen. Uiteindelijk stond hij stil, hij hield in de gaten of er niet een adder in de buurt was. Daarna zag hij de boom waar het nest lach. Een grimmige blik in z,n ogen. Toen het moment daar was, sprong Darkfire tegen de boom aan, er zaten een paar takken waar hij zich aan vast kon houden. Hij kraste met z,n klouwen in het schors vcan de boom. Zwiepend met z,n staart klom hij z,n weg omhoog. Uiteindelijk kwam hij boven op een grote tak. Geen vossenstaartlengte van hem af, was het nest. Het zat tussen de takjes. Een moeder merel die Darkfire had opgemerkt, vloog in paniek op. Darkfire keek gemeen naar het beest. Het mereltje kwam beschermend op hem afvliegen met haar klouwtjes naar voren. Ze greep z,n kop. De klouwtjes kraste in het liteken van Darkfire, hij siste en grouwde luid. Nu was hij kwaad. Z,n klouw flitste door de lucht, hij sloeg de merel met een klap tegen de tak. Maar ze leefde nog, dus Darkfire beet koelbloedig in haar borst. Hij voelde een heerlijke hap vlees in z,n bek. Hij proefde het smaakte goed dus at het op. De ogen van de merel stonden koud, duister en vol verdriet. Maar Darkfire kon aleen maar lachen. Daarna sprong hij op de tak boven hem, waar het nest lach. lachend keek hij naar de kleine kuikens die luid kwetterend in paniek waren. Z,n ogen vonkelde van genot. Er lagen 3 jonkies in en een groen eitje die nog niet uit was. Darkfire nam elk kuiken apart in z,n bek. En kraakte de schedels. dood dood. En verderf.
Nu was het angstwekkend stil,té stil het eitje? Darkfire keek er spottend naar. Hij hief z,n poot op. En gooide het eitje van hoog het nest uit. Het viel, en viel, en spletste kapot tegen de grond. Slijm droop van de schil af waar een ongeboren kuiken was gegroeid. Maar nu meer dan dood was. Nu nam Darkfire z,n buit mee in z,n bek. Hij klom soepel naar beneden. Een zelvoldane duistere blik in z,n ogen was te zien. Z,n liteken prikte en er droop wat bloed uit maar dat kon hem niet schelen. Uiteindelijk ging hij over de stenen terug naar de leerlingen. Hij gooide de vogeltjes voor z,n poten. Hij sprak kortaf, ''En zo, plunder je een nestje''

*OMG, hij is echt F*king wreed.*

Darkfire keek hen even aan. Vervolgens sprong krachtig op een van de rotsen. Daarna draaide hij zich om naar de leerlingen, een mysterieuse blik in zijn ogen. Het was nog vroeg, en toch voelde de tijd langzamer te gaan. Hij draaide zich om en zei hard genoeg, "Oke, dit waren de slangen geuren. Jullie hgebben een vervelling gezien, en Moonpaw heeft een kleintje gedood. Juist gedaan jonge leerlingen, jullie kunnen degenlijk zeggen dat jullie wat hebben geleerd.'' Moonpaw was trots, zelfs al leek er iets niet te kloppen aan Darkfire, het was toch een compliment van een krijger! Darkfire sloop echter al naar voren en begon medogenloos met een moedermerel te spelen. Moonpaw keek vol afgrijzen toe. Hoe kon iemand een dier zo behandelen? Dat ging reecht in tegen de eer an de Thunderclan en de krijgscode! Misschien had Brightpaw dan toch gelijk. Als iemand zo metzijn prooi omging... Moonpaw kon er gewoon niet bij! Uiteindelijk kwam Darkfire terug met de medeling dat je zo een nestje moest plunderen. Moonpaw moest zich inhouden om niet uit te vallen, op de heenweg had hij al een opmerking gemaakt en hij was er op het kantje af vanaf gekomen! Om zijn woede af te reageren drukte hij zijn nagels maar in de grond, die zou het toch niet voelen! 'Mogen we anders even gaan jagen voor we terug naar het kamp gaan?' Vroeg Moonpaw beheerst. 'Voor de oudsten' Voegde hij eraan toe, dat kon Darkfire niet weigeren!

[Whaa He is evil! XD]

"Oke, dit waren de slangen geuren. Jullie hgebben een vervelling gezien, en Moonpaw heeft een kleintje gedood. Juist gedaan jonge leerlingen, jullie kunnen degenlijk zeggen dat jullie wat hebben geleerd.'' Zei Darkfire. Brightpaw keek naar haar mentor, hij had eens een compliment gegeven, wow. Toen ging Darkfire in een sluip houding en naar een nest, hij dode heel erg zielig een moeder vogel en de jo nkies, hij gooide een ei op de grond die voor hun kapot spatten. 'Maa,r zo meot dat toch niet?' Vlapte ze er uit. Ow nee, hij was de mentor... Dat mocht ze niet zeggen. ''En zo, plunder je een nestje'' Brightpaws ogen vonkelde van angst. Moonpaw leek ook zijn best te doen zich in te houden. 'Mogen we anders even gaan jagen voor we terug naar het kamp gaan?' Vroeg Moonpaw. 'Ja dat lijkt me een goed idee!' Zei Brightpaw. 'Voor de oudsten' Voegde Moonpaw er aan toe. Brightpaw knikte in stemmend.

Het leek Brightpaw ook een goed idee. Ze waren al dus met twee. Een mentor kon geen nee zeggen tegen het jagen voor de oudsten! Moonpaw wachtte zelfs niet tot Darkfire gedaan was met zijn antwoord. Hij draaide zich om en wenkte Brightpaw met zijn staart. Samen sprongen ze door het struikgewas tot ze bij een plek kwamen waar de donkre krijger hen niet kon horen. Moonpaw spitste eerste zijn oren en rook de omgeving af op Darkfire geur. Hij rook geen onraad en stak toen van wal tegen het gevlekte poesje. 'Heb je dat gezien? Geen enkele krijger hoe slecht ook dood zomaar een beest! Dat druist recht in tegen de krijgscode en alles waarvoor een kat leeft! Waardigheid, eer, zijn vrienden...' Zei hij met een blik op Brightpaw. Na een tijdje zo gezeten te hebben stond hij op, 'We kunnen nu beter wat jagen. Anders heeft hij iets om over te klagen. Moonpaw draaide zich om en sloop zachtjes naar de struiken. Hij hoorde daar al een hele tijd een muis zitten knabbelen op een of ander oud nootje. Tijdens de jacht had Moonpaw tijd om na te denken, stel dat Darkfire echt zo was als Brightpaw vreesde? Tot nu toe had hij het zachtjes afgewimpelt, maar het was altijd als een irritante bloedzuiger weer in zijn gedachten opgekomen. Stel dat Darkfire niet trouw was aan zijn Clan? En dat hij zomaar een kat in kille bloede doodde? En dat hij verlangde naar meer macht? En dat hij gemeen en slacht was? Hij dacht bij al die dingen aan Brightpaw. Wat had zij een pech gehad toen ze hem als mentor krijg aangewezen! Moonpaw dacht ook aan zijn eigen mentor. Na alles wat hij daarvan had gezien, was die geen haar beter dan Darkfire! Brightpaw, ze moesten uitzoeken of Darkfire echt zo slecht was! En ondertussen ging hij haar beschermen! Zoveel hij kon!

[Wow, in 7 min geschreven! ;D]

Darkfire lachtte wat in zichzelf. Koud was zijn hart, zwart was zijn ziel. Hij speelde met de dood. Vreesde geen haat, want hij was de haat zelf. Elke kat in The Thunderclan, meed hem. Omdat hij anders was dan iedereen, anders dan de poesiepoezen van de Donderclan. Bleustar was een dwaas, net als deze twee leerlingen. Dwazen, nietsnutten. Nergens goed voor, als het aan Darkfire had gelegen.. Was hij alang weg gegaan bij deze clan. Maar iets wat hij van plan was zou hem tegenhouden tot die daat. Zou hij 'Trouw' blijven aan de clan. Grayclaw. Was de enige die hem begreep. De kater was de enige die wist wat er in hem omging. En evengoed hate hij Grayclaw, omdat hij de hele wereld hate. Als hij dood zou zijn.. Zou het hem niet beter of, slechter maken. Hij zou er niks aan hebben. Niemand want niemand had niks aan hem. Vanbinnen deed het hem vroeger pijn, en had hij best vertrouwen en liefde gewild. Maar dat was toen hij nog maar kit was, een nietwetende niksnut. Nu was hij anders en zou elke kat in koele bloeden vermoorden die hem dwars zat in zijn pad. De leerlingen wilde graag gaan jagen. Het werd ligt, en Dark had tijd voor zichzelf nodig. Het boeide hem geen flikker wat de leerlingen zouden doen, zelfs al zouden ze naar de hel lopen.. Hij zou ze helpen. Een goed plan zelfs. Darkfire antwoorde alleen ijskoud op de vraag. '' Jullie doen maar, het maakt me toch geen flikker uit. Al zouden jullie zelfs naar het Schaduwclawn territorium gaan.'' Nadat hij dat gezecht had. Vlamde zijn ogen een beetje op bij het idee. Wat een ideee... Wat een idee. Darkfire knikte ze nog arrogant toe, daarna sprong hij weg. Zijn poten dreunde hard tegen de grond. Darkfire was nu verdwenen, opweg naar de donkerste schaduwen van het bos. De plekken die aleen hij wist. Waar het zelfs overdag donker was.

*Hij gaat niet naar het territorium van de schaduwclan. Dus jullie hoeven hem niet te volgen ^^'' Als jullie dat wel willen. Doe je best maar als je hem boos wilt hebben.*

'' Jullie doen maar, het maakt me toch geen flikker uit. Al zouden jullie zelfs naar het Schaduwclawn territorium gaan.'' Antwoorde de duistere krijger. Brightpaw merkte wat op in zijn blik toen hij eht laatste zei. Ze liep met Moonpaw mee. 'Heb je dat gezien? Geen enkele krijger hoe slecht ook dood zomaar een beest! Dat druist recht in tegen de krijgscode en alles waarvoor een kat leeft! Waardigheid, eer, zijn vrienden...' Zei moonpaw. Brightpaws ogen stonden angstiger dan ooit, haar staart deet gewoon pijn zo recht stond hij om hoog met alle haren kaars recht overeind. 'W-wat moeten we doen? Moeten we achter hem aan? moeten we bewijs meenemen en aan Bluestar laten zien?' Vroeg ze angstiger dan ooit. 'Nee dat kan niet, hij vermoord me als hij er achter komt dat hij toch wel komt, hij zoekt me dan op en scheurt me helemaal uit me kaar waar bij hij mijn kop als waarschuwing voor de clan ingang neer legd...' zei ze bibberend. 'Z-zag je zijn ogen?' Bibberde ze. Moonpaw had wat gezegd, maar Brightpaw had eht neit gehoord. Ze kon wel janken van angst. Ze voelde zich zo verrot. Ze voelde zich bang, verdrietig, niet blij. Brightpaw drukte haar kop tegen de vlank van Moonpaw en huilde huilde van angst en verdriet, maar eigenlijk wa shet dat die angst ahar verdrietig maakte.

'' Jullie doen maar, het maakt me toch geen flikker uit. Al zouden jullie zelfs naar het Schaduwclawn territorium gaan.'' Antwoorde de duistere krijger. Moonpaw zag de blik in zijn ogen toen hij die laatste zin zei, hij keek even opzij, om te zien of Brightpaw het ook had gezien. Ze liepen ver van de krijger weg, terwijl die laatste de struiken insprong. 'Heb je dat gezien? Geen enkele krijger hoe slecht ook dood zomaar een beest! Dat druist recht in tegen de krijgscode en alles waarvoor een kat leeft! Waardigheid, eer, zijn vrienden...' Zei Moonpaw. Hij keek naar zijn beste vriendin, ze beefde gewoon van angst, het was niet om aan te zien. Al haar haren waren naar boven gerezen, en hij rook gewoon haar pure angst. W-wat moeten we doen? Moeten we achter hem aan? moeten we bewijs meenemen en aan Bluestar laten zien?' Vroeg ze angstiger dan ooit. 'Nee dat kan niet, hij vermoord me als hij er achter komt dat hij toch wel komt, hij zoekt me dan op en scheurt me helemaal uit me kaar waar bij hij mijn kop als waarschuwing voor de clan ingang neer legd...' zei ze bibberend. 'Z-zag je zijn ogen?' Bibberde ze. Moonpaw stelde iets voor, maar ze had het duidelijk niet gehoord. Brightpaw drukte haar kop tegen de flank van Moonpaw en huilde huilde van angst en verdriet. Hij drukte zijn neusje tegen naar flank, troostend. 'Kop op Brightpaw, je bent mijn beste vriendin, ik laat je niets overkomen!' Trooste hij haar. Hij zwiepte fel met zijn staart en keek boos in de richting waar Darkfire was verdwenen. HIj rook dat de kat niet meer in de buurt was. Hij zuchtte, hij wou dolgraag kijken wat de duistere krijger ging doen, maar hij kon Brightpaw niet in de steek laten! Verscheurd bleef hij zitten.

[Arme Brighty!!! Gaan we hem volgen? gehehe XD]