This is the hardest story

Met een dikke rat in haar bek wiebelde ze met haar oortjes toen ze Snowdrop zag staan. Kort liet ze haar koppie zakken tussen haar schouders en gooide vervolgens de rat erbij om een nieuwe stapel te beginnen. "Hey, nu mag het hè?" Knipoogde ze en keek haar vragend aan. Het leek haar best leuk, een warrior die voor het eerst vis at.

Ze knipperde kort snel achter elkaar met haar ogen. Zij was de deputy, dus zij mocht dit misschien wel beslissen. Zij kon nu zelfs zeggen dat het niet mocht. Maar dat ging ze niet doen. "Jij bent een Queen. Voor zover ik weet, wordt jij dus gevoed voordat wij dat worden. Zie jij veel keus? Daarbij, ben je nu voor korte tijd misschien wel één van ons." De meesten leken het te accepteren. En op die manier was het niet echt een code breken. Het zou hypocriet zijn als je haar je kamp binnenliet, haar daar liet blijven en bijsterken, maar haar niet van je eten laten eten.

Ze schudde met haar hoofd. "En dat doen we met alle liefde. Hadden we het niet gewild was je hier allang weggeweest dame." Ze keek haar op een manier aan die vroeg of ze nog wat erover te zeggen had en de kat begon al aan de vis te knabbelen. Future kon het niet laten maar te grinniken toen ze naar achter sprong. Het zou vast gek voelen als je landprooi gewend was. Met een klein lachje schoof ze de vis weer naar haar toe. "Hij komt niet tot leven hoor, eng is het niet."

Ze liet haar hoofd kort even tussen haar schouders zakken. Vervolgens keek ze haar aan met een "I told you so" blik, ook al had ze dat nooit gezegd. "Ik vind de kop het lekkerst, dus die bewaar ik voor het laatst." Knikte ze. "Maar let op dat je om de botten heen kauwt. Je kan je je aardig aan openhalen." Ze voelde zich net de moeder van een ex-deputy. En zij was stukken jonger... Dát voelde pas raar.

Het was leuk om te zien hoe ze vis at. Bij apprentices ging het nog soepeler. Kort fronste ze toen ze die vraag stelde. Dat was een nieuwe. Vaak was de vraag hoe druk het was of... Oja, ex-deputy... Duh. Ze keek even nadenkend en vervolgens in haar goud-gele ogen. "Uhh, dat is me eens een vraag." Ze keek haar vragen aan. Wilde ze een precies antwoord of?

Dat was het, ja. "Jep, dan denk je dat je maar enkele manen er bent schijnt het dat een een groot stuk langer is." Met een schuin glimlachje keek ze toe hoe ze verder smulde van haar vis. "Vind je het wel lekker?"

Ze lachte even voor ze toekeek hoe ze de kop opat om vervolgens nog antwoord te geven. "Het is meer gewoonte denk ik, een goede haas kan voor mij geen kwaad. En toch noemen we ze hazenvreters. Het klinkt gewoon lekker, denk ik." Ze liet haar hoofd kort zakken tussen haar schouders. Toch?

Ze grinnikte even om haar woorden, daar had ze nooit serieus over nagedacht eigenlijk. Stiekem noemde ze hen gewoon... Stomme Thunderclanners, of iets ind ie trend. "Eekhoornvreters is wel toepasselijk maar het klinkt inderdaad absoluut lelijk." Ze dacht even na maar kon toch echt op niets komen. "Yep, ik denk dat we jullie maar gewoon... Thunderclanners noemen." Ach ja.

"Ik denk gewoon dat niemand het echt in zijn hoofd haalt om jullie uit te schelden. Waarom zouden ze?" Ze dacht even na. "Het enige wat jullie krijgen is onrust en daar zorgen jullie niet eens zelf voor." Ja, tsja. Eerst hadden zij hun gebied ingenomen, en leider gedood, vervolgens hadden ze een hele invasie van Bloodclan. Dat was niet echt hun schuld, wel?

"Als er geen clanspanningen waren, zouden er überhaupt geen clans zijn. Clans zijn er voor orde en als er al orde wás, waren ze niet nodig." Wat ze zei, was goed toch? Misschien dacht een oude kat er anders over, misschien had ze ongelijk? "Dat snap ik zekers." En hoe!