[Clan] Until dawn

Onderwerp: [Clan] Until dawn zo 3 jul 2016 - 11:13

Het was tegen het einde van de laatste sharing tongues en de zon begon al langzaam onder te zakken. Deze ochtend had hij zijn geheim verteld aan zijn vier oudste kinderen, en nu was het tijd om het te vertellen aan de hele clan. Hij wilde niet dat de kittens op zouden groeien en niemand zou weten wie de vader was, dit geheim zou vanaf vandaag geen geheim meer zijn. Hij zou het oordeel van de clan afwachten, het oordeel van Everstar en dat van StarClan natuurlijk. De kater had een eed gebroken, dat wist hij maar al te goed, twee keer zelfs. Uiteindelijk schraapte hij zijn keel en sprong hij op de rots waar Everstar altijd opstond tijdens ceremonies. Wie had ooit verwacht dat hij hier zou staan, het was vast en zeker een droom van veel katten, maar de kater vond het alles behalve fijn dat hij hier nu zo moest staan. "Beste leden van WindClan," begon hij terwijl hij kort zijn blik rond liet gaan, zoekend naar katten zoals Everstar en Frostfaith. Misschien ook wel zijn kinderen, Brindleleaf. Ze moest hem wel haten op dit moment. "Zoals jullie allemaal weten ben ik geen medicine cat meer, maar dat heeft een rede. Ik heb meerdere malen mijn eed als medicine cat gebroken en daardoor heeft StarClan mij uit mijn rang geplaatst. En omdat ik vindt dat iedereen uit de clan dit behoort te weten, ik ben de vader van beide nesten van Brindleleaf." Kort zocht hij naar de katten waar hij het over had. "Dan zal ik hierbij afwachten wat mijn straf zal zijn," voegde hij eraan toe en knikte een keer kort voordat hij van de rots af sprong en eronder bleef wachten tot hij de reacties van de clan en Everstar kreeg, er hing vast wel een straf boven zijn hoofd voor het breken van zo'n eed. Misschien wel verbanning, al hoopte hij natuurlijk van niet.

[Open voor alle leden van WindClan]

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn ma 4 jul 2016 - 15:13

De zonsondergang kleurde het Windclankamp oranje. De al even rosse kater geeuwde eens en keek om zich heen. Hij was best moe vandaag, hij had veel gejaagd. Nu het weer weer beter werd, moesten ze ervan profiteren. De prooistapel groeide terug na de winter, en al was het al veel beter - hij was nog lang niet vol. Plotseling zag hij een kat de hogerots op springen. Het was Sparrowfeather, die voordien Medicine cat was maar nu niet echt een duidelijke rang had.. Was hij Warrior nu? Niemand wist ook echt wat er aan de hand was. Hij was erg ziek geweest en had daardoor zijn rang moeten opgeven - was het een straf van Starclan? Waarschijnlijk, maar waarvoor dan? Niemand had er echt een antwoord op geweten. Nieuwsgierig stond de rosse kater op en wandelde hij dichterbij, zodat hij goed kon horen wat de tabby kater te zeggen had. En wat hij te zeggen had, verbaasde de senior warrior. Hij had nooit gedacht dat hun Medicine cat zijn eed zou breken - en waarvoor? Voor een poes? Hij kende het gevoel zelf niet, misschien daarmee dat hij boos was op de iets jongere kater. Neverland zei echter niets; hij wist niet wat hij zou moeten zeggen. Het was aan zijn zus om een oordeel te vellen, een straf te bedenken, en wat was hij blij dat hij die verantwoordelijkheid niet had. Hoe dat Everstar het deed.. Hij zou bezwijken onder de druk. Ietwat nieuwsgierig bleef hij zitten, wachtend op wat haar oordeel zou zijn.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn zo 10 jul 2016 - 1:52

Lizardpaw zat in de opening van de Medicine den, toen Sparrowfeather de aandacht trok van de clan. Toch bleef de jonge poes zitten waar ze zat. Ze was dol op haar mentor, maar toch hield iets haar tegen om dichter bij te komen. Ze wist al wat hij zou gaan zeggen. "Zoals jullie allemaal weten ben ik geen medicine cat meer, maar dat heeft een rede. Ik heb meerdere malen mijn eed als medicine cat gebroken en daardoor heeft StarClan mij uit mijn rang geplaatst. En omdat ik vindt dat iedereen uit de clan dit behoort te weten, ik ben de vader van beide nesten van Brindleleaf." Ze sloeg haar ogen neer bij het horen van zijn mededeling. Ze had Everkit beloofd om hem te vergeven, maar op dit moment deed ze dat alles behalve. Ze snapte het gewoon niet. Vergeven zou ze hem wel, ze wilde alleen begrijpen waarom hij het gedaan had. De enige liefde die medicine cats konden voelen was toch de liefde voor Starclan? Toch? "Dan zal ik hierbij afwachten wat mijn straf zal zijn," Ze keek weer omhoog en liet haar blik deze keer over de menigte katten gaan, zoekend naar reacties op de eerdere mededeling van ex-medicine cat. Oogcontact met Sparrowfeather zelf probeerde ze te vermijden.

Tag: OPEN
Note: Lizard zit in de opening van de medicine cat den.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn di 12 jul 2016 - 10:41

Ze leidde haar kroost voorzichtig naar buiten. Niet te ver, want ze waren nog zo klein en leken zo kwetsbaar. Toch wist ze dat ze ze wat vrijer kon laten nu ze twee weken waren, maar daar had ze moeite mee. Ze had daar ook heel erg moeite mee gehad met haar eerste nestje en ze viel in herhaling. Ze ging vlak bij de nursery zitten en hield haar kittens scherp in de gaten terwijl ze ze de kans gaf om te spelen. Ze keek naar de groepjes katten die samen aan het tongen waren, maar zij voegde zich niet bij hen. Ze durfde niet te ver bij de kleintjes vandaan. Daarnaast had ze er ook eigenlijk helemaal geen behoefde aan. Ze had zich wat afgezonderd sinds de dood van Everkit. Ze keek op toen ze Sparrowfeather in haar ooghoek zag. Haar goudgele ogen werden donker terwijl ze moeizaam slikte. Ze wist wat hij ging doen en dat het moest gebeuren, er zou toch geen moment komen dat ze er klaar voor zou zijn. Ze had haar kittens kunnen laten zien aan haar oudste nestje en ze moest nu de kans accepteren dat ze haar misschien nooit meer wilden zien. Ze had hem wel het kamp uit zien gaan en ze wist dat ze het nu wisten. Haar ogen zochten haar kinderen, maar toen ze ze nog niet zag hield ze daar al snel weer mee op. Ze keek naar haar jongste kittens en wilde ze het liefst pakken om snel de nursery in te vluchten, maar dat zou niet eerlijk zijn. Maar was zij überhaupt ooit wel eerlijk geweest? Ze klemde haar kaken op elkaar toen de woorden van Sparrowfeather in haar oren bleven echoën. Nu wist iedereen het. Haar blik ving die van Lizard terwijl ze snel de tranen uit haar ogen knipperde.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn di 12 jul 2016 - 16:21

Enthousiast hupste de kleine kitten heen en weer. Ze mocht voor de allereerste keer buiten! Haar broertjes deden maar traag, konden ze niet sneller gaan? Haar -nu nog- korte pootjes trippelden heen en weer, voor zover ze dat al kon; het was nog wat hobbelig, en nog niet zo snel als de oudere kittens, maar toch. Vrolijk piepte Amberkit terwijl ze haar moeder volgde naar de uitgang. Ze vond de nursery al groot, en ze was nog nooit zo ver van haar nest geweest - maar het was zo spannend! De jonge kitten snapte nog niet zo veel van de wereld, en van de dingen die andere katten zeiden, maar ze snapte genoeg om zich wel al een beetje te kunnen redden. Ze was immers niet dom, toch?! Buiten was het licht veel feller dan in de nursery, en even moesten haar kittenblauwe oogjes eraan wennen. Ze had haar oogjes nog niet zo lang open, en ze vond alles nog altijd zo prachtig! In het camp zag ze veel meer katten dan ze ooit voor mogelijk had gehouden, katten met vachten van alle kleuren en katten in alle soorten en maten. Wauw, wat mooi! Amberkit sprong op één van haar broertjes af, ze wou hem tonen hoe prachtig alles was. Ze keek niet meer om naar haar moeder, wetend dat ze dichtbij zou zijn - toch? Ze was zich überhaupt nog niet bewust van de gevaren die de buitenwereld allemaal kon hebben, daarvoor was ze nog veel te jong. Ze besteedde ook geen aandacht aan de tabby kater die op de hoge rots klom, en vertelde dat hij hun vader was; wat kon het haar schelen? Ze snapte de helft van wat de kater zei niet, de stem klonk ver weg en mama zou het hun wel zeggen als het belangrijk was.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn di 12 jul 2016 - 19:44

Sharing Tongues was een evenement dat hij vanavond in zijn eentje uitgezeten had. Vanuit zijn ooghoeken had hij constant naar zijn moeder gekeken, zijn moeder die daar had gezeten met haar nieuwe kroost. Het gaf hem een nare steek in zijn maag, jaloezie, die hij wanhopig weg probeerde te drukken. Hij was misschien wel iets teveel van een moederskindje geweest. Om haar kwijt te raken aan een ander nest voelde verschrikkelijk. Alsof hij vervangen was. Hij wist ook wel dat hij er had moeten zijn na de dood van Everkit, maar hij kon het niet helpen. Hij wilde de enige zijn. Ineens hoorde hij de stem van Sparrowfeather luid door het kamp bulderen, gericht aan de gehele Clan. Aarzelend tilde Quiet zijn kop omhoog van zijn prooi om te kijken wat er gaande was. Op dit moment waren alle koppen in de Clan op de ex-Medicine Cat gevestigd. Zo ook de blik van Lizardpaw, die in de ingang van de Medicine Cat Den zat. De langharige kater begon over hoe hij zijn eed had gebroken, iets wat nu algemeen bekend was. De vraag was natuurlijk, waarom? En het antwoord was iets dat hij liever niet gehoord had. "...ik ben de vader van beide nesten van Brindleleaf." Quiet's hart leek te stoppen en zijn adem stokte. Had hij die woorden nou net serieus gehoord? De rosse kater schudde zijn kop. Nee, zijn moeder had hem verteld dat zijn vader in Starclan was. Dit kon niet waar zijn. Zijn moeder zou zoiets niet doen, toch? Hij wilde naar haar toegaan en van haar wegrennen tegelijkertijd. Hij wendde zijn kop af, liet zijn prooi voor wat het was. Hij voelde zich ineens zo verschrikkelijk alleen.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn za 23 jul 2016 - 12:32

Everstar had weinig met katten gepraat tijdens het Sharing Tongues, alleen een beetje met haar broer. Een beetje verbaasd keek ze op toen ze vanuit haar ooghoeken zag hoe iemand op de grote rots sprong waarvandaan zij gewoonlijk haar mededelingen deed. Het was Sparrowfeather, zag ze en ze fronste, proberend te bedenken wat hij te melden zou kunnen hebben. Hij sprak de clan aan en al gauw waren alle ogen op hem gericht, inclusief die van Everstar. Haar frons werd dieper toen hij verder sprak. Hij had wát gedaan? Ze keek rond, met haar ogen zoekend naar Brindleleafs nakomelingen. Wisten zij hiervan? Quietstep leek in ieder geval net zo geschokt als de rest van de clan.

Nadat Sparrowfeather uitgepraat en weer van de rots gesprongen was, liep ze met bruuske passen naar hem toe. Hoe had hij zoiets kunnen doen? Hij was een medicine cat, hij had een eed gezworen! Hoe kon hij die zomaar verbreken? Een medicine cat die zich niet aan de warrior code hield kon makkelijk genoeg de woede van StarClan over de hele clan afroepen, het was onacceptabel. "Sparrowfeather, je hebt een eed gezworen toen je je rang aannam, was die eed je niet genoeg waard? Je hebt hem gebroken, meerdere keren. Je hebt de warrior code gebroken. Je weet hoe belangrijk de medicine cat voor een clan is om een goede relatie met StarClan te onderhouden. Een medicine cat die zijn eed verbreekt, brengt zijn clan in gevaar." Haar stem was scherp en hard en ze draaide zich om naar Brindleleaf. "Sparrowfeather is niet de enige die fouten gemaakt heeft. Brindleleaf, jij hebt zelf misschien geen eed als die van Sparrowfeather gezworen, maar je hebt hem de zijne laten breken. Jullie hadden allebei beter moeten weten." Ze zuchtte, haalde diep adem, en ging verder. "Ik weet echter niet hoe ik jullie nog verder zou moeten straffen. Sparrowfeather, je hebt grove fouten gemaakt, niet een, maar meerdere keren, maar je bent ook manenlang een goede medicine cat geweest en ik kan geen kat verbannen die met zijn kennis van genezingen zo veel katten heeft gered." Bovendien zou een verbanning in zijn geval zo ongeveer een ter dood veroordeling betekenen, aangezien hij niet echt kon jagen of vechten met zijn manke poot.
"StarClan heeft je uit je rang gezet, en twee van jullie kittens opgeëist", miauwde ze. "Ze hebben jullie beiden gestraft en het is niet nodig voor mij om daar nog meer aan toe te voegen." Sparrowfeather kon geen warrior en geen medicine cat meer zijn, hij kon alleen nog maar naar de elders den verhuizen. En Brindleleaf... zei men niet altijd dat het de zwaarste straf was voor een moeder om haar kittens te verliezen? Naar Everstars mening had StarClan duidelijk gemaakt dat de twee zo genoeg gestraft waren.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn ma 25 jul 2016 - 14:52

Ze wilde naar Quiet toestappen, ze wilde haar staart om hem heen slaan. Alleen hun band was niet meer zo als het geweest was sinds ze had verteld dat ze opnieuw zwanger was. Hij kwam haar niet meer opzoeken en als zij hem probeerde op te zoeken zag ze hem nooit. Het deed haar pijn, maar het maakte haar ook kwaad. Was haar zoon net zo geworden als al die andere katers? Was negeren en ontlopen nou echt de beste oplossing. Voordat ze daar nog verder over na kon denken draaide Everstar zich naar haar om. Ze had altijd respect gehad voor de leidster en ze had haar vertrouwen geschaad, dat vond ze verschrikkelijk. Waarschijnlijk zou Everstar haar nou nooit meer vertrouwen en dat leek haar niet meer dan logisch, ze vertrouwde zichzelf niet eens meer. Toen ze over de dode kittens begon verdween alle kleur uit haar ogen. Ze perste haar lippen op elkaar en richtte haar blik op haar voorpoten. Het was de schuld van Sparrowfeather en haar dat de kittens dood waren en dat zou ze hem en zichzelf nooit vergeven. Wat moest ze tegen haar zeggen? Haar excuses aanbieden zou niet genoeg zijn, het was onvergefelijk wat ze had gedaan. Dus stond ze op zonder Everstar aan te kijken, met haar kop laag, en liep naar Quiet al hield ze nog steeds haar jongste nestje scherp in de gaten. “Quiet?” Fluisterde ze zacht.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn wo 27 jul 2016 - 23:18

Hij staarde naar zijn avondmaal, misselijk. Hij schoof het terzijde, bang dat de inhoud van zijn maag weldra ook voor hem zou liggen. Het gehele fundament waarop zijn waarheid was gebouwd, was als een tapijt onder hem vandaan getrokken. Wat hij wist over zijn vader, wie hij dacht dat hij was, allemaal waren het leugens geweest. Leugens van zijn moeder, van iemand die hij als een goede vriend zag. Leugens van iemand waarvan hij dacht dat ze het beste met hem voor had. Hij fixeerde zijn blik op de grond, bang dat deze in zijn afwezigheid weer naar zijn moeder zou glijden. Hij had niet het gevoel dat hij de tranen dan binnen zou kunnen houden. Waarom? Waarom had ze niet gewoon eerlijk tegen hem kunnen zijn? Natuurlijk was het een gigantisch schandaal dat ze de kittens van de Medicine Cat had gedragen, maar vroeger of later zou iedereen het weten. Deze leugens strooiden alleen maar extra zout in de wond. Hij nam een hap lucht, van paniek was hij haast vergeten dat zuurstof ook nog een benodigd iets was. Had hij een paniekaanval? Angstige gedachten dreven door zijn kop, wat zou dit voor hem betekenen? Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe Everstar haar weg zocht naar Sparrowfeather en Brindleleaf. De woorden die ze sprak, ontgingen hem grotendeels. Wat moest hij nu? Hij had hier niet eens moeten zijn, zijn bestaan markeerde de schending van de Warrior Code. Hij sloeg zijn ogen naar Starclan, zouden ze boos op hem zijn? "Quiet?" hoorde hij, in een stem die enkel rillingen over zijn rug deed lopen. Even dacht hij dat Starclan hem rechtstreeks adresseerde. Maar nee, het was zij. Zijn ogen gleden naar haar toe, hij deed zijn best om lichtelijk boos te kijken, maar zijn blik gaf meer verdriet weg dan wat dan ook. "Mam... Ik.. ik weet niet. Waarom?" Het kwam er hakkelend uit. Bezorgd. Bang.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn ma 1 aug 2016 - 14:35

Ze hoorde haar eigen hart kloppen terwijl ze de pijn zag die ze bij hem hadden veroorzaakt. Ze had ze altijd proberen te behoeden voor pijn, voor alles wat maar een klein beetje pijn kon veroorzaken. Ze had ze geprobeerd om af te schermen van de boze grote wereld, maar juist daardoor was het zo grandioos mislukt. Haar ouders hadden haar siblings en haar verlaten toen ze nog heel klein was geweest en ze had zichzelf toen voorgenomen om er voor te zorgen dat haar eigen kittens nooit diezelfde pijn zouden voelen. Toch zag ze het op dat moment op Quit zijn gezicht en er was niets wat ze er tegen kon doen. Ze zou het niet kunnen verzachten, want ze had niets om het weer recht te zetten. Het was stom en roekeloos geweest en daarom hadden ze altijd in een web van leugens geleefd. Ze had hun hele idee van wat ze waren in diggelen geslagen en daar zou geen sorry bij helpen. “Het was om jullie te beschermen en ik heb veel te laat ingezien dat dat het domste was wat ik had kunnen doen.” Mauwde ze verstikt terwijl ze probeerde om haar zoon recht aan te kijken, maar de schaamte was groot. Haar blik schoot daarom steeds weer eventjes een andere kant op. Ze had het ergste gedaan wat ze kon doen, haar eigen vlees en bloed voorgelogen. En waarvoor? Niet voor die stomme kater. Het was om zichzelf in te dekken en dat had er voor gezorgd dat haar eigen kinderen haar waarschijnlijk nooit meer zouden vergeven.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn vr 5 aug 2016 - 22:38

Het was een raar gevoel om ineens zo vervreemd te zijn van iets dat hem zo dierbaar was. Hoe had dit kunnen gebeuren? Hij had vrede gesloten met het feit dat hij geen vader had gehad, en nu bleek het dat die kater al die tijd al om hem heen was geweest. Zonder ook maar iets te zeggen. Hij wist niet hoe hij zich moest voelen. Was hij boos? Zo ja, op wie? Sparrowfeather, Brindleleaf? Was het rechtvaardig om de schuld bij iemand te leggen? De gedachten stormden door zijn hoofd als een orkaan die hij niet leek te kunnen temmen. Normaal was hij in dit soort situaties naar zijn moeder gegaan, zijn rots in de branding. Nu was zij het die zijn hele fundering deed wankelen. Hij was boos, teleurgesteld, maar toch vond hij het fijn om haar stem te horen. Er was één ding dat hij zeker wist over zijn moeder, ze zou nooit opzettelijk iets doen om haar kittens pijn te doen. Hij wist dat haar intenties goed waren geweest, maar haar handelingen spraken het tegen. "Ik had hier niet moeten zijn..." sprak hij tussen zijn ademen door. Dat was hetgeen dat hem het meest teisterde: Starclan had zijn bestaan verboden. "Ik denk dat ik even alleen wil zijn." Hij moest nadenken, over alles.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn za 6 aug 2016 - 16:51

Hé, waar ging mama nou naartoe? Waarom bleef ze niet naar hen? Amberkit keek gealarmeerd op en zocht haar moeder in de massa katten. Ze kende niemand echt, maar opeens zag ze de lichtbruine poten van haar moeder tussen de andere. De jonge kitten liet haar twee broertjes achter en liep naar haar moeder, op kijkend naar alle grote katten. Sommigen keken neer op haar, de meeste met een uitdrukking op hun gezicht dat ze niet echt snapte - pas veel later zou ze door hebben dat het verbazing was, misschien zelfs afschuw, omdat ze de dochter was van hun voormalige Medicine Cat. Een relatie die Starclan verboden had. Maar dat wist de jonge Amberkit allemaal nog niet. Ze bereikte uiteindelijk haar moeder, die er niet al te vrolijk uitzag. Ze piepte om haar aandacht te trekken, en keek ook naar de kat met wie ze aan het praten was. Wie was dat? Waarom kreeg die vreemdeling meer aandacht dan zij?

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn ma 8 aug 2016 - 16:07

Verbaasd schrok hij op toen Sparrowfeather de clan bij elkaar riep. Eh? Was er iets mis? Oh! Misschien was er een ziekte aangebroken en had hij dat ontdekt! Zijn hartje begon wat sneller te kloppen en zenuwachtig begon hij naar de kater te luisteren. Maar wat hij zei, kwam misschien wel harder aan dan een ziekte. Met zijn kopje begon hij vol afschuw nee te schudden en zette hij wat stapjes naar achter. Zijn vader was dood. Dit was zijn vader niet, dat kon niet. Vol afschuw richtte hij zijn blik op zijn moeder, die natuurlijk weer eens met Quiet bezig was: Puddle was immers niet belangrijk als enige apprentice van haar nest. Ze was een vieze leugenaar. Boos stampte hij met zijn rechter voorpoot voor hij ging zitten, met grote ogen naar de grond starend, niet wetend wat hij moest doen.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn ma 8 aug 2016 - 21:27

Ze wist niet wat ze erger vond. De conclusie waartoe Quiet gekomen was of het besef dat het haar schuld was dat hij er zo over dacht. Ze hadden het geheim moeten houden, ze hadden het nooit naar buiten moeten brengen. Maar was dat niet nog egoïstischer geweest. Waarschijnlijk wel, maar een stuk makkelijker. Had ze niet altijd de makkelijke weg gekozen, diegene waarbij ze niet zo op hoefde te letten. Waar ze toch wel aandacht keer. Diegene die voor haar het meest positief zou uitpakken. Was ze eigenlijk echt wel zo goed geweest voor haar kittens? En dat leek een steen in haar maag te vormen. Quietstep had gelijk, hij moest heel ver bij haar vandaan zien te komen. “Ooh je weet niet hoe veel meer jij het verdiend om hier te zijn dan ik lieve Quiet.” Fluisterde ze bijna onhoorbaar terwijl haar blik naar Amberkit ging die haar aandacht probeerde te trekken. Ze pakte haar dochter zachtjes tussen haar kaken en tilde haar op, maar voordat ze naar de nursery kon lopen viel haar blik op Puddlepaw. Een snik verliet haar bek. Nee, ze kon niet nog een confrontatie aan. Tranen ontstonden in haar ogen terwijl ze ook Stonekit en Leopardkit de nursery weer in bonjourde.

Onderwerp: Re: [Clan] Until dawn