Fierce

De calico kitten liep uit de Nursery met haren oren plat in haar nek geduwd. Enkele minuten geleden was haar stem te horen geweest tegen een van de queens op een iets minder vriendelijke manier dan dat je uit zo'n schattig klein katje had verwacht. Haar vocabulaire was in de afgelopen dagen ook enorm gegroeid. Het was ondertussen al een tijdje geleden dat Bloodclan bij hun in was komen wonen maar het eiste veel van de kitten. Dankzij haar fotografisch geheugen waren veel veranderingen in beeld zwaar om op te nemen. Haar hoofdpijn was dus enorm toegenomen, en dit resulteerde weer in een groei van haar temperament. En daar had ze genoeg van, dat was zeker. Zo liep ze dus dwars onder enkele katten door en ging ergens in het kamp zitten mokken. Haar tweekleurige blik richtte zich zonder enig spoor van vriendelijkheid op degene die langs lieten. Nog even en ze zou een gat in de grond branden. Gelukkig dat ze maar tot de onderkant van iemands borst kwam en de bedreiging dus een stuk minder.. driegend was.

{ Helemaal open c:

Je zou toch denken dat je aan die koppijn zou gaan wennen, maar nee, de kit bleef het houden. In ieder geval hoorde ze nu niet bij de huppelende blije leeftijdsgenoten. Dat was toch al vrij onwaarschijnlijk omdat ze de meeste tijd van de dag rondhing bij haar broer Coldkit, en die was niet zo zeer de vrolijkheid zelve. De meerderheid van de dag zat ze dus zoals nu te mokken en humeurig te zijn of raakte ze in de problemen. Ze was dus ook wat in zichzelf gekeerd toen er ineens een stem klonk. De calico spitste haar oren en keek omhoog naar degene die had gesproken. Dit was de commander van Bloodclan, Zira. Dit was een van de weinige Bloodclanners die ze bij naam kende, want tjah, ze hoorde bij de leidinggevende nu. Echt een mening had de kattin niet over de inwonende groep katten. Ze waren sterk en dat vond ze vreemd genoeg een rede ze niet meteen te haten. Maar aan de andere kant waren ze wel de rede dat ze hoofdpijn had. Over het algemeen was ze gewoon een kit die er weinig van af wist. Haar tweekleurige blik eindigde in de rode ogen van de Deputy. Haar uitdrukking humeurig als altijd. "Nee" sprak ze simpel, evengoed er niet omheen draaiend. Ze zou de tabby niet haar kwaaltjes aan de neus hangen, daarbij had haar moeder gezegd dat ze er in de Medicine den er niks tegen konden doen. Dus het was een halve waarheid, er was niks nieuws. Zo bleef Palekit kijken, in de verwachting dat madame Zira nu weg zou gaan of.. Verder ging eten? Ze merkte nu pas de kraai op die indrukwekkend groot was vanaf haar hoogte. Ze fronste er even naar en keek hierna weer omhoog naar de kattin. Was dit een etentje voor twee ofzo?

Je had aan Palekit niet de beste gesprekspartner, ze was over het algemeen niet het typje dat een vriendelijk gesprek aan ging en laat staan op dit moment. De calico was zeer koppig en was vastberaden om niks te laten merken van haar klachten. Ze wou sterk zijn, en dankzij heel het gebeuren met Bloodclan begon ze zich af te vragen wat het betekende om sterk te zijn. Zoals iedere kit dacht ze eerst dat het was als je andere aan kon, maar dat zou betekenen dat nu Bloodclan sterk was. Moest ze dan aan de kant van hun staan? Ze had geen idee en dit zat haar dwars. Toen de Deputy een bevestiging vroeg keek ze star terug, niet onder de indruk van de strenge toon. Naja, wel onder de indruk maar ze wou niet toegeven. "Echt niet" Sprak ze de woorden dus na, haar oortjes vastberaden naar achteren gericht. Hierna leek de kattin verder te gaan met de kraai en ze keek er wat nieuwsgierig naar. Ze kon het niet helpen maar het interessant vinden. Het was een grote prooi van dichtbij, normaal kon ze alleen maar in de buurt komen van de kleine dingen. Toen er een van de geplukte veren haar kant op kwam ving ze hem met haar pootjes en drukte hem tegen de grond. Bij de volgende vraag antwoordde ze weer simpel met een; "Ja" Ze draaide er niet echt om heen, wat heus niet slecht was maar gezellig was een ander verhaal. Het was hierna weer even stil vanaf haar kant terwijl haar aandacht bij de veer lag onder haar witte pootjes. Uiteindelijk besloot ze dat ze toch nog ergens manieren had liggen en dat als de poes toch niet weg ging ze die maar moest gebruiken. "Ik ben Palekit" Ze verwachtte hier hoorbaar ook niks op terug. Ze vertelde het gewoon omdat ze dit wou, geen aanleiding voor een naam terug omdat ze die toch al wist. Geen aanleiding tot een gesprek of levensverhaal. Of in ieder geval zo klonk het, want stiekem was ze wel nieuwsgierig naar Zira. Maar het leek haar niet slim om dit te laten merken.

Palekit bleef gewoon zitten en hielt Zira in haar tweekleurige zicht. Na haar woorden kreeg ze een stuk vogel voor haar neus gegooid en ze knikte even, iets wat het dichts bij een bedankje zou komen. Ze nam een hap van de vogel en meteen reageerde haar lichaam op het verse en volle vlees. Natuurlijk had ze als kitten nog prioriteiten in voedsel maar de calico was koppig en kreeg het vaak voor elkaar al de ruimte te verlaten in woede voor ze ook maar een hap had genomen. Daarna zou ze ook een van de laatste zijn die zou klagen over honger, en ze was ook best goed het voor zichzelf te verbergen. Echter was ze toch tevreden met een goede hap voedsel. Bij het noemen van haar naam leek het gesprek bijna een normale kant op te gaan. Maar het was logisch dat ze de naam van de ander al kende. "Natuurlijk, Zira" De naam klonk wat vreemd op haar tong, maar er had een vorm van brutaliteit in gelegen toen ze hem uitprobeerde. Op dat moment kwam Cold in beeld. Ze hadden het er over gehad maar in het einde was het antwoord niet duidelijk geweest, dus ging Pale even solo ontdekking. Toen haar broer aankwam lopen was haar blik dus ook onderzoekend op hem gericht, vertrouwend op haar fotografisch geheugen die zei dat hij niet anders was als normaal. Enkel zijn blik, en op de woordloze manier die hij afdwong om te communiceren wist ze dat hij het er niet mee eens was. Of in ieder geval geen hoge verwachtingen had van dit gesprek. Ze knikte dus even naar hem, haar blik vol felle koppigheid die zei dat ze het wel alleen kon. Maar Cold moest ondertussen wel weten dat ze anders dacht. Zo scheurde ze ook een stuk van haar vogel af en gooide die naar de gevlekte kater, niet eens in de verwachting dat hij zou gaan eten.

Ze had geleerd de kleine dingen in de ogen van haar broer te ontdekken en te onderscheiden. Dat was immers een van de enige manieren te weten waar je aan toe was. Gelukkig werkten haar hersenen hier goed bij mee en merkte ze de veranderingen snel op. Het was grappig hoe erg hun tegenpolen waren. Cold was heel neutraal en stabiel, je kon weinig van zijn emoties aflezen. Terwijl Pale een open boek was en je altijd aan haar kon zien wat ze dacht en voelde. Toen ze ook de blik van de ander zag snoof ze merkbaar ongeamuseerd, niet de humor van de ander waarderend op het moment. Ze was ook zo makkelijk humeurig te krijgen. Zira vroeg om de naam van haar broer, die natuurlijk niet mee ging werken. "Maar broer van Palekit is ook een goede titel" Voegde ze eraan toe. Ze was de jongste uit het nest, en Cold de oudste. De calico was dan wel fel, ze was makkelijker in de omgang en in gesprekken. Daarom gaf ze ook makkelijk zulke informatie weg. Toch werd de aandacht nu op haar gericht, en ze ontmoette zijn blik. Ze wist wat hij wou weten en ze keek toegeeflijk terug. Of hij het nu leuk vond of niet, op het moment neeg ze toch naar Bloodclan toe. Ze waren sterker, ze hadden hun leider kunnen laten verdwijnen en een hele clan over kunnen nemen. Pale wou sterk zijn, en als dit zo doorging en niemand haar tegen zou houden.. Dan zou ze nog best eens bij die moordzuchtige clan kunnen eindigen. Toch wou ze weten wat haar broer ervan vond, zou hij haar helpen?

Nou, dit ging allemaal de goede kant op of niet soms? De Deputy van Bloodclan besloot een vrij moeilijke vraag te stellen, een waar de jonge kitten al een tijd mee zat. Echt veel had ze er niet over te zeggen, ze was maar 4 moons, en hoewel ze flink wat wou doen zat dat haar nog niet in haar kunnen. Maar ze had haar vrolijke hoopje als een broer om het eerste antwoord te geven. En ze moest toegeven dat hij een punt had, waardoor ze schuin moet grijnzen. Zelf haalde ze haar schouders maar op, en liet haar blik weer terug gaan naar Zira. Haar houding zou al genoeg zeggen. Je kon ook niet verwachten dat iemands morelen zo snel waren veranderd. Maar zoals Cold zou weten zat ze nog tussen de twee clans in. Ze had flink wat katten gezien tussen Bloodclan die ze had gekend van de Nursery, en die waren nu sterker als dat ze hier waren geweest. "Overgenomen omschrijft het wel" Opperde ze dus, de vraag zelf maar ontwijken voor het gemak. Dit was ook de eerste keer dat ze het eens wat met broertje lief, jammer dat het niet opgenomen was.

{ Als jullie het oké vinden zou ik dit topic nog even af willen maken, het is best belangrijk voor Pale's development :"D