First training. [&PUPPYPAW]

Een lichte zucht ontsnapte Oceanheart terwijl haar oortjes nerveus naar achteren trokken. Het was haar eerste dag als mentor en om eerlijk te zijn had de poes geen idee hoe ze dit aan moest pakken. Een simpele rondleiding als starter zou wel goed zijn, maar ze had geen idee hoe ze het verder moest aanpakken. Moest ze eerst met de jachttechnieken beginnen of toch maar met de vechttechnieken? Ze nam aan dat jachttechnieken beter waren omdat de Clan dringend gevoed moest worden. De rivieren waren echter te koud om te gaan jagen en er was dik kans dat een ijslaag de weg versperde. Een rondleiding door het territorium en misschien een stop bij Fourtrees zou voor vandaag genoeg moeten zijn. Het was het eerste dat je een nieuwe Apprentice aan moest leren omdat ze als kitten natuurlijk het kamp nog niet uit mochten. Ze nam in elk geval aan dat Puppypaw nog niet het kamp uit was gegaan en anders had ze een klein probleempje. In elk geval zou ze het op haar gemak doen met de training. Ze hoopte echter dat ze niet de slechtste mentor van de RiverClan zou zijn. Het was immers de kitten van Butterstar en Oceanheart had liever geen ruzie met haar Clanleidster. Ze vond het dan ook makkelijker als het gewoon een kitten van een Warrior was geweest. Zelfs de kitten van de Commander had ze makkelijk gevonden dan dit. Als ze hier iets fout zou doen en Puppypaw zou gaan klagen bij haar moeder, dan zou het wel eens goed kunnen zijn dat zij uit de Clan werd gegooid. Of overdreef ze? Oceanheart schudde de twijfels van zich af en liep langzaam naar de Den waar de Apprentice’s verbleven. Ze ging aan de ingang van de Den staan en staarde naar binnen, maar kon niet direct iets zien. Ja, ze hoorde katten die aan het slapen waren. Ze schraapte haar keel. ‘Puppypaw?’ Ze liet even een korte stilte vallen. ‘Maak je klaar en zorg dat je dan naar de uitgang van het kamp komt.’ En met een snelle beweging draaide de poes zich om, ging aan de uitgang van het kamp zitten en krulde haar staart netjes rond haar poten.

Toen Puppypaw net lekker lag te slapen werd ze helaas weer gewekt. 'Puppypaw?' hoorde ze iemand fluisteren. Vermoeid bleef ze liggen, maar ze spitste wel haar oortjes. 'Maak je klaar en zorg dat je dan naar de uitgang van het kamp kom', zei, waarschijnlijk haar mentor, tegen haar. Ze zuchtte en stond op. Het was veel te vroeg voor een training en bovendien moest ze ook nog heel haar vacht doen. Dus daar begon ze maar aan. Haar vacht moest er natuurlijk wel prachtig uitzien. Eenmaal toen haar vacht gedaan was, wat heel lang duurde, liep ze naar de uitgang van het kamp. "Hoi Oceanheart." begroette ze haar mentor vermoeid. Maar toen Puppypaw haar mentor even van top tot teen had bekeken was ze meteen klaar wakker. “Ga jij me zo trainen?” vroeg Puppypaw terwijl ze haar mentor van top tot teen met een afkeurende blik bekeek. “Dat dacht ik dus niet.” vervolgde ze. “Wil je me voorschud zetten ofzo? Je hebt niet eens moeite gedaan om er goed uit te zien.” zei ze nog altijd met een afkeurend blik. “Zo kunnen wij niet met elkaar omgaan weetje.” concludeerde ze uiteindelijk. Wat dacht die Oceanheart wel niet. Het was toch normaal dat een poes aandacht besteedde aan haar uiterlijk, nou voor Oceanheart blijkbaar niet. Iets wat Puppypaw onacceptabel vond. “Als je mijn mentor wilt zijn moet je tenminste een beetje moeite doen om er goed uit te zien.” zei ze een beetje arrogant. “Oke, nu weet je dus wat je te doen staat.” vervolgde ze. “Maar wat gaan we doen vandaag?” vervolgde ze nieuwsgierig met een vrolijke twinkeling in haar ogen.

-Niks tegen Oceanheart, maar Puppypaw is gewoon een echte diva en een bitch xD

Ongemakkelijk trok Oceanheart met haar oortjes toen het wel erg lang duurde voordat Puppypaw naar haar toe kwam. Had de poes haar soms niet gehoord? Dat had trouwens gekund, want haar stem was erg zacht geweest en er hadden veel Apprentice’s in de Den gelegen. Toch vond ze het een vervelend idee dat ze weer terug moest naar de Apprentice’s Den om weer een poging te doen om Puppypaw te wekken. Ze was bovendien ook niet de reactie vergeten toen Puppypaw haar niet meteen kon vinden. Het leek haar geen prettige Apprentice om mee samen te werken, maar die gedachten hield ze maar voor zich. Ze had ook niet verwacht dat haar eerste Apprentice iemand zou zijn die braafjes naar haar zou luisteren. Ze had zelfs verwacht dat ze helemaal geen Apprentice zou krijgen, dus dit viel dan nog goed mee. Of niet. Oceanheart wilde net naar de Apprentice’s Den gaan toen ze Puppypaw zag. Ondanks dat ze opgelucht was over het feit dat de poes haar toch gehoord had, was ze kwaad omdat de poes zo laat aan was komen zetten. Aan de manier hoe haar vacht lag kon Oceanheart zien hoe erg de poes haar best had gedaan om er goed uit te zien. De rode poes nam aan dat dat niet gedaan was omdat de Apprentice een training met háár had, maar eerder omwille van een karaktertrekje dat schijnbaar niet weg wilde gaan. ‘Dat zal toch moeten als je Warrior wilt worden,’ zei Oceanheart lichtelijk geïrriteerd. Ze wist dat dit een kitten was van Butterstar, maar ze liet zich niet afsnauwen door een Apprentice. Oceanheart wilde haar dolgraag de training geven die ze moest hebben om een Warrior te worden, maar dan moest ze wel acceptabel gedrag vertonen. De rode kattin wist zeker dat andere Apprentice’s dit niet konden flikken bij hun mentoren en dat zij nog te veel aanvaardde. Ze wilde echter niet als de poes aangezien worden waar alles bij geflikt kon worden en ze wist dat als ze dat nu niet duidelijk maakte dat dit later ook niet ging gebeuren. ‘Ten eerste,’ begon ze scherp, ‘hoef jij mij niet te vertellen wat ik moet doen of hoe ik er uit moet zien. Ik accepteer jou, jij accepteert mij.’ Ze haalde diep adem. Jeetje, dit was moeilijk. ‘Ten tweede zou ik graag hebben dat je, als je mij hoort, direct uit je nest komt om de training samen met mij te beginnen. Als jij elke trainingochtend je routine nog moet doen dan is je familie sneller Warrior dan jij. En ik denk niet dat je dat wilt.’ Ze merkte het fijntjes op. ‘En dan als laatste…’ Ze liet even een stilte vallen. ‘Ik ga je kennis laten maken met het territorium en de andere Clans.’

‘Dat zal toch moeten als je Warrior wilt worden,’ zei Oceanheart lichtelijk geïrriteerd. Puppykit rolde met haar ogen. Net alsof ze ging luisteren naar wat Oceanheart te zeggen had. Oké, ze mocht dan haar mentor zijn, maar zolang Oceanheart er zo uitbleef zien kon Puppypaw haar niet serieus nemen. ‘Ten eerste,’ begon Oceanheart scherp. ‘hoef jij mij niet te vertellen wat ik moet doen of hoe ik er uit moet zien. Ik accepteer jou, jij accepteert mij.’ vervolgde ze. Eehh hallo, had Puppypaw haar nou net niet duidelijk vertelt dat ze haar zo niet kon accepteren? Serieus haar mentor was niet alleen lelijk, maar ook nog eens dom. Dit ging de goeie kant op.. ‘Ten tweede zou ik graag hebben dat je, als je mij hoort, direct uit je nest komt om de training samen met mij te beginnen. Als jij elke trainingochtend je routine nog moet doen dan is je familie sneller Warrior dan jij. En ik denk niet dat je dat wilt.’ eindigde Oceanheart. Puppypaw keek even op van haar nagels waarna ze de hele tijd had zitten staren. “Huh, zei je wat?” vroeg ze verbaast. Puppypaw had haar mentor wel degelijk gehoord alleen wat haar mentor gezegd had boeide haar gewoon geen ene reet. Zij bepaalde zelf wat ze elke ochtend deed, ze moest er toch goed uitzien of niet? En over het feit dat haar siblings sneller Warrior zouden worden dan zij zelf zat ze niet echt in. Had Oceanheart haar siblings wel eens ontmoet? Er was geen mogelijkheid dat dat stelletje ongeregeld eerder Warrior zou worden dan zij zelf. ‘En dan als laatste…’ zei Oceanheart en ze liet een stilte vallen. Eindelijk, die poes is klaar, dacht Puppypaw. 'Ik ga je kennis laten maken met het territorium en de andere Clans.’ zei Oceanheart. “Hehe, het wordt wel eens tijd dat we gaan beginnen ja.” zei Puppypaw en ze stond op. Ze liep een random kant op, geen idee waarheen, maar het leek haar gewoon een leuke kant. Aan Oceanheart besteedde ze geen aandacht meer die moest haar maar volgen.

- Super sorry voor de super late reactie! Echt super sorry! Renske en ik zijn/waren beide echt heel erg druk bezig met school dus we hadden helaas geen tijd om te posten. We willen puppy toch wel heel erg raag actief maken dus dat gaan we proberen, we zullen waarschijnlijk niet snel reageren maar we gaan ons best doen om wekelijkse te posten Hopelijk vind je dit niet erg, nogmaals sorry!

Oké, als ze één positief ding mocht noemen aan het feit dat ze Puppypaw ging trainen tot een Apprentice, dan was het wel dat de poes het beste in haar naar boven haalde. En met het beste bedoelde ze te zeggen dat ze eindelijk eens voor zichzelf opkwam en dat ze haar mening durfde te verwoorden. Ze was er vrij zeker van dat Creamyfrost op dit ogenblik trots naar haar geknikt zou hebben. De poes werd warm bij de gedachte aan Creamyfrost. De kater had haar immers geholpen om haar verlegen karakter wat weg te drukken en zich wat meer open te stellen. Sinds haar gesprek met Creamyfrost ging het eerlijk gezegd ook een stuk beter om contact te leggen met andere katten, hoewel ze soms nog wel verbaasd was over het feit hoe ze uit de hoek kon komen zoals daarnet met Puppypaw. Ze kneep haar ogen tot spleetjes toen ze merkte dat de poes niet eens opgelet had. Of had ze wel alles verstaan, maar deed ze net alsof Oceanheart de hele uitleg niet had gegeven? Ze vermoedde dat het eerder dat laatste zou zijn en ondanks dat het haar irriteerde, luchtte het haar ook wel lichtelijk op omdat ze echt geen zin had om heel die uitleg weer opnieuw te moeten doen. Als Puppypaw heel de dag besloot om zo’n attitude te houden en nauwelijks naar haar te luisteren dan zou ze overwegen om de training wat vroeger te laten stoppen en het voor de Apprentice daadwerkelijk wat uit te laten stellen om Warrior te worden. Ze had echter geen idee hoe Butterstar dan op haar zou reageren. Misschien moest ze Puppypaw er juist harder in laten vliegen en was dat een betere aanpak. In elk geval moest ze zichzelf niet laten doen en laten merken wie de baas was. ‘Als je weer terug wilt gaan naar je Den moet je vooral zo doorlopen,’ zei ze toen Puppypaw totaal de verkeerde kant op liep. Ze zwierde haar staart expres tijdens het voorbijgaan tegen Puppypaw’s gezicht. ‘Volgen. En blijf achter me en houd me bij.’ Het klonk als een bevel en al snel begon Oceanheart te rennen. In plaats van zich in te houden gaf ze eerst alles van zichzelf. Ze was niet zo heel moeilijk bij te houden, want rennen kon ze niet echt. Ze had veel uithoudingsvermogen, maar hard rennen was iets anders. Puppypaw zou normaal gezien niet mogen klagen. ‘Wat merk je op aan de lucht?’ vroeg Oceanheart na een tijdje te hebben gerend. De RiverClangeur begon hier duidelijk af te nemen en andere geuren waren waar te nemen: Fourtrees en de geur van andere Clans.

‘Als je weer terug wilt gaan naar je Den moet je vooral zo doorlopen,’ zei Oceanheart. "Als ik een betere mentor zou hebben dan zou ik weten welke kant ik op moest gaan." zei Puppypaw geïrriteerd. Dacht Oceanheart nou echt dat ze zo dom was? Nou dat was ze dus niet. Het was haar schuld dat ze niet wist welke kant ze op moest want hallo ze stonden hier al een hele tijd niks te doen. Ughh, waarom moest zij nou zo'n slechte mentor hebben? Toen Oceanheart voorbij liep zwiepte ze express haar staart in Puppypaw's gezicht en dat vond ze kleine apprentice niet zo leuk. "OMG, hou die vieze vlooienstaart bij je!" riep ze verafschuwd. ‘Volgen. En blijf achter me en houd me bij.’ beval Oceanheart en vanuit het niets begon de oudere poes te rennen. Hoewel Puppypaw misschien niet echt het leergierige type leek, ze was het wel. Ze wilde best graag leren, zolang haar vacht maar niet vies werd. Daarom rende ze snel achter Oceanheart aan. Natuurlijk wel op een nette en damesachtige manier, duhh, ze was toch geen kater. Het lukte haar om Oceanheart bij te houden. Dat kwam doordat Puppypaw altijd al snel was geweest, dat kwam door haar slanke bouw. ‘Wat merk je op aan de lucht?’ vroeg Oceanheart nadat ze een tijdje gerend hadden. Puppypaw snoof de lucht op en het viel haar op dat de vertrouwde Riverclan geur begon af te nemen, het werd vervangen door verschillende geuren. "De Riverclan geur is minder sterk en het is vervangen door andere geuren, waarschijnlijk de geuren van andere clans." antwoordde Puppypaw met een trots glimlachje. O, wat was ze toch geweldig.

-Nog bedankt! En school is nu eindelijk voorbij dus Puppy zal weer actief worden, bedankt voor het begrip!