It is raining pipesteels

Het begon met één enkele druppel, die op haar neus was gevallen. De poes had toen, ondanks de duistere lucht, besloten toch maar verder te gaan jagen. Dat was natuurlijk niet bepaald het beste idee, want voordat ze het wist brak de hemel open. Al het prooi dat er nog niet vandoor was gegaan, schoot zijn holletje in toen de hemel oplichtte. Routpaw maakte een sprongetje van schrik door de bliksemschichten die nu plots de wereld verlichtten, bijna meteen gevolgd door een onwijs rommelend geluid.Bijna zou ze zeggen dat Starclan boos was om een of andere reden maar, bedacht ze zich, de laatste paar dagen was het heerlijk weer geweest wat waarschijnlijk de reden was van deze zomerstorm, waarvan zij nu d epech had er precies in te zijn beland. Haastig rende het poesje naar een oud vossenhol, om zich daar te verstoppen. Haar groene ogen schoten angstig heen en weer, dit weer was helemaal niets voor haar.

-Brokentune.

Heh dat was nu eens jammer. De forse kater keek op naar de zwarte wolken, die over de hemel rolden. Het zou stormen. Hij kon de donder al horen in de verte. Broken zou terug moeten gaan naar het kamp, maar toch wilde hij niet. Hij was nog steeds vrij verward over alles wat er was gebeurd. Natuurlijk was hij blij dat hij nu eindelijk een warrior was... Maar aan de andere kant was er een soort neerslachtigheid. Alsof hij het met iemand mee had willen doen. Wie mistte hij in zijn leven...? Hij haalde diep adem en liet een zucht langs zijn lippen gaan. Hij was niet aangedaan door de tweede flits, noch de tweede... Laat staan de derde...
Toen hij na eventjes te hebben gewandeld een holletje zag, stapte hij ernaartoe. Het was een vossenhol, dat kon ie ruiken. Hij dook erin, maar botste meteen tegen iemand aan. Hij kreunde even terwijl zijn ogen langzaam knipperde en hij een stap terug nam uit het hol. "Excuseer mij," zei hij kalm tegen de apprentice waarna hij even kalm glimlachte. "Kan ik er nog bij?" heh... Yeah, zou handig zijn.

Routpaw keek wat angstig maar ook met ontzag naar de hemel, die telkens weer werd doorklieft door felle bliksemstralen; het zou nog wel even duren voordat ze veilig naar huis kon. Ze hoopte dat haar broer niet te ongerust zou zijn.
De poes was echter te diep in haar gedachtes verzoken om de donkere schim te zien die haar kant op kwam. Ze merkte dan ook pas dat ze gezelschap had toen er een natte vreemdeling vol tegen haar aanbotste. Met een kreetje rolde ze omver en krabbelde met opgezette haren en grote ogen overeind, totdat ze de kater herkende als een van windclan's warriors. De poes legde haar haren weer plat en keek wat beschaamd weg. l. "Excuseer mij,"sprak de kater. "J-ja,eh, mij ook." Mompelde ze voor haar reactie. Ze keek hem aan en glimlachte niet erg op haar gemak. "Kan ik er nog bij?" Ze school snel opzij en maakte plaats voor hem. "Oh! Ja natuurlijk, alsjeblieft." Ze tikte met haar staart op de plaats naast haar waar genoeg ruimte was voor de warrior. "Broken...Brokensound toch?" Vroeg ze bedenkelijk. Het was iets in die richting toch?

-telefoon postje, sorry!