Fire a gun

Zacht zette de kattin een aantal stappen dichter naar de eekhoorn toe. Ze was door haar poten heen gebogen, haar staart evenwijdig aan de grond. Haar oren stonden ver naar voren, zodat ze de minste geluidjes kon oppikken. Het beestje had haar nog niet door, en zat rustig zichzelf te wassen. Op de grond weliswaar. Een fout die hem zijn leven zou kosten. Waspsting was nu op een vossenlengte afstand en spande haar spieren aan, klaar om de sprong te maken. Toen ze dit deed landde ze netjes op het beestje, die meteen onder haar poten vandaan probeerde te komen en hoge piepjes liet horen. De senior warrior beet snel de nek door van de prooi zodat deze niet langer hoefde te lijden. De smaak van bloed vulde haar mond en ze hief haar poot op om deze hier even langs te strijken. Vervolgens pakte ze het beestje op, en draaide zich om, om terug naar het kamp te gaan lopen. Haar gezicht stond vermoeid. De afgelopen tijd had ze niet goed kunnen slapen. Op de één of andere manier bleven haar gedachtes teruggaan naar een incident van een tijd geleden; het verlies van haar kittens. Niemand die hiervan wist. Het was moeilijk om hier alleen doorheen te gaan, maar ze zou het nooit iemand vertellen. Nee, haar problemen waren haar problemen en niemand kwam daaraan. Hulp zou ze toch niet accepteren. Bovendien was het beter als er niet gezien werd dat ze zwaktes had. Dan kon niemand hier over beginnen over gebruik van maken.

+ 1st Mosslily

Een senior warrior trippelde door het struikgewas. Trippelen was eigenlijk niet het goede woord, het was eerder stampen. De kat hield haar lichaam wel laag bij de grond. De oren in de nek, de staart iets omlaag. De houding om de jagen en toch klonk het niet zo. Een paar vogels vlogen op door het gestamp en daarna het gesnuif. De groene ogen van de poes keken boos op naar de vogels. Stupid birds! Mosslily ging verder met het jagen. Met haar grote, robuuste lichaam ging dat niet goed. Ze schampte haar huid aan verschillende takken en haar grote dikke poten konden gewoon niet zachtjes neergezet worden. Hmmpfff. Ze gaf alleen niet zo snel op. Al snel kwam er een eekhoorn in zicht. De grote zwart-witte poes dook nog meer ineen. Heel galant, niet dus, sloop ze op het beest af. Echter stampte ze weeral het hele woud wakker en dat wreed monster ging lopen. Aarg! Haar kleine oren schoten omhoog toen ze het hoorde gillen. Er was iemand in de buurt. Ze stapte erop af en poef ineens stond ze oog in oog met haar zus. Ze zag er vermoeid uit. Wel meteen kwam er een knagend gevoel, ehm... knagen aan haar maag. Door het gevoel kon ze niet meer goed denken en het kwam elke keer toen ze haar lieve zus zag. Met reden natuurlijk. Haar groene blik verduisterde. "Hey there sis."

Geïrriteerd zuchtte de kattin toen ze zag hoe er een bekende van haar het struikgewas uit stapte. Deze was blijkbaar ook achter de eekhoorn aan geweest, anders had ze haar nooit zomaar begroet. Het was haar zus, en StarClan, Waspsting had liever dat ze deze niet tegen kwam. De zwart-witte poes begroette haar, licht sarcastisch, en ze snoof kort, en keek haar enkel met een haatvolle blik aan. Hoe deze relatie tussen hen zo slecht geworden was, wist ze niet. Misschien was het omdat het leek alsof haar sibling overal beter in was dan haar. Nou ja, niet helemaal waar. Zij was een betere warrior, maar haar zus was sociaal beter. Wat een betere kwaliteit voor ShadowClan was, wist Wasp wel. Zij was natuurlijk een betere aanwinst. Maar dat weerhield haar er niet van om toch een tikkeltje jaloers te zijn om te zien hoe haar zus met iedereen kon omgaan. Echter zou ze dit nooit toegeven.

Ze kreeg geen begroeting terug. Beledigd trok ze met haar oren. Nu probeerde ze eens vriendelijk te zijn. Daarbij zag ze ook een flits van jaloezie in de ogen van haar zus. Het ging zo snel dat ze het misschien fout had gezien. Een feit was dat ze erg irritant deed en overal beter in was. Beter in warrior zijn, beter in het omgaan met hun leider, beter vechten. Haar groene blik gleed naar de eekhoorn. "Ik zie dat jij hem te pakken hebt gekregen." Er zat geen spoortje vriendelijkheid in haar stem. Als ze geen begroeting kreeg, kreeg ze ook geen vriendelijk toontje terug. B*tch.