A stranger {Snowdrop}

Het was een raar idee, dat iemand van een andere clan bij hen bleef. Niet vijandig, puur om iemand te helpen. Het leek bijna een soort verzoening, maar Spellbound had het gevoel dat dit nog wel eens problemen met thunderclan kon opleveren. Maar nu Snowdrop hier toch was, kon ze best kennis met haar maken. Voorzichtig stapte ze de nursery in. De poes had een waterrat bij zich, een welkomscadeau. Eerst wou ze een vis brengen, omdat het zo typisch riverclan was, maar ze bedacht zich. De meeste katten buiten riverclan waren niet zo'n groot fan van vis, dus besloot ze met iets toegankelijkers te gaan. Haar blauwe ogen vonden al snel de queen, en ze knikte die toe terwijl ze op haar afliep. Spell liet haar prooi vallen, en schoof deze naar Snowdrop toe. "Voor jou, hopelijk heb je het een beetje oké in riverclan." De poes glimlachte, en ging zitten met haar staart om haar poten geslagen. Toen ze voor het eerst had gehoord dat er een thunderclanner hier was was ze wantrouwig geweest, maar de poes had geleerd haar leiders te vertrouwen. Butterstar had hier vast een reden voor, en als zij Snowdrop vertrouwde, dan zou de riverclanwarrior dat ook doen.

Toen ze plots iets zag in haar ooghoek, keek ze op. Ze herkende de poes niet als een kat die regelmatig in de nursery kwam, dat wist ze... Ze slikte even en ging verder met het likken van haar kittens. DE poes was hier vast voor iemand. Natuurlijk wist ze niet voor wie. Ze wist ten eerste niet wie dat was, wat natuurlijk normaal was. En ten tweede leek het er ook op dat ze eten bracht naar iemand. Maar toen het bleek dat die iemand haar was, keek ze stil op. Huh? Ze had ook naar haar geknikt eerst, maar ze dacht eerst dat dat enkel een begroeting was geweest. "Voor jou, hopelijk heb je het een beetje oké in riverclan." Ze glimlachte kalm terug naar de Riverclanner en ging wat meer overeind zitten. "Bedankt... En ja, jullie zijn heel aardig en open..." zei ze rustig. Misschien iets teveel... Sigh... Ze keek even naar de jonge poes en glimlachte wat meer. "Ik ben Snowdrop..." zei ze kalm. "Wat is jouw naam?" natuurlijk wilde ze dit weten. Ze wilde de ander niet aanspreken met andere woorden dan haar naam.

De poes kwam overeind. "Bedankt... En ja, jullie zijn heel aardig en open..." Dat was prettig, want dat betekende tenminste dat niemand nog problemen had gemaakt. Nu vertrouwde ze dat haar clan vol goede katten zat, maar dingen tussen riverclan en thunderclan konden soms een beetje spanning opleveren. Misschien was het wel goed dat dit was gebeurd. Spell glimlachte kalm. "Ik ben Snowdrop..." stelde de queen zich voor. "Wat is jouw naam?" "Mijn naam is Spellbound, warrior. Ik ben blij dat je het naar je zin hebt," Sprak ze eerlijk. "Hoe maak je het? Zijn jij en de kittens gezond?" Gelukkig was het niet leaf-bare, en was de kans op greencough een stuk kleiner.

Het had haar inderdaad verbaasd. Zoveel katten hadden een goede kant getoond hier. En voor zo lang had ze ook haar goede kant laten zien. Nou, ze had niet echt een slechte kant. Buiten haar gefrustreerde en boze kant. Daar moest je niet komen, echt niet. Dan kon ze kortaf en afdwingend zijn, een stukje van deputy bleef daar wel zitten. Het was nodig geweest om een paar leerlingen even goed te krijgen. Maar als je niet streng was, dan liepen ze overal natuurlijk. "Mijn naam is Spellbound, warrior. Ik ben blij dat je het naar je zin hebt," Ze knikte even dankbaar naar haar en uiteraard ook als begroeting. Het was fijn dat er echt zo'n katten waren... "Hoe maak je het? Zijn jij en de kittens gezond?" Ze keek even naar de ander. "Ik maak het goed, dank je. En de kits zijn kerngezond. Twee poesjes en twee katertjes..." zei ze met een lichte trots op het einde van haar zin. Haar ogen glinsterden wat. Ze waren haar trots, haar leven, haar alles. "Hoe gaat het met jou? Goede dag gehad?" zoals altijd een weervraag doen om het gesprek op gang te houden, dat had ze geleerd.