Oh no

Winterbird wist niet precies hoe ze hier terecht was gekomen, maar blijkbaar had haar onderbewuste haar op de een of andere manier naar four trees gebracht. Ze was bijna van plan om zich weer om te draaien en weer terug naar haar territorium te gaan toen de geur van hond en Windclan haar neus binnenkwamen. Beide waren vrij sterk en dat zorgde er toch voor dat ze het geurspoor volgde. Het bracht haar dichter naar de grote rots waar de leiders op stonden bij een gathering. Deze keer zag ze echter hoe een poes erop probeerde te klimmen, terwijl een hond dichter naar haar toe kwam. De hond was ongeveer even groot als de kat, maar voordat Winterbird zichzelf de vraag kon stellen waarom de poes niet terug vocht zag ze dat de poes zwanger was of althans het leek erop. Wat was de windclanner hier aan het doen als ze zwanger was? Echter had ze niet veel tijd om hier over na te denken, gezien ze snel moest handelen wilde ze de hond bij de poes vandaan krijgen. Met snelle passen was ze al snel bij het dier en ze haalde even uit naar de flank om de aandacht te trekken, gelukkig leek dit te lukken toen de hond zijn aandacht op haar richtte. Zodra de hond dichtbij genoeg was haalde ze met haar nagels uit naar de neus van de hond, welke een stap terug deed. Voor ze echter meer kon doen hoorde ze een geluid en al snel draaide de hond zich om en vertrok hij in een richting. Waarschijnlijk terug naar zijn tweebeen, gezien de hond een halsband had gehad. Nu dat de hond weg was draaide ze zich om naar waar de poes was om te kijken hoe het met haar ging. "Gaat het?" Besloot ze er dan ook bij te vragen.

"Ja het gaat, dankjewel voor me redden. Mag ik de naam van mijn redder weten?" Winterbird was blij dat het goed met de poes ging, gezien ze geen idee had wat ze zou moeten doen als er nu wat mis was gegaan. "Mijn naam is Winterbird, warrior van Thunderclan." Gezien de poes gevraagd had naar haar naam leek het haar wel zo netjes om ook haar rang erbij te geven. "Ik ben Flowerdance, een queen van de Windclan. Maar dat had je denk ik al geroken." Ze had het dus toch goed gezien dat de poes zwanger was. Het zou namelijk een ongemakkelijke situatie kunnen brengen had ze het mis gehad. De poes leek te willen opstaan, maar al snel ging deze weer liggen. Blijkbaar had alles toch een tol op de kattin geëist. "Waarom ben je helemaal hier?" Besloot ze dan ook te vragen, gezien het niet gebruikelijk was voor een queen om nog zover uit het kamp te gaan als ze zwanger was. Tenminste dat gebeurde niet bij Thunderclan en al helemaal niet zonder dat er een warrior bij was.

Ze kon het ergens niet helemaal geloven dat de poes had besloten om helemaal naar fourtrees te gaan om het kamp uit te gaan. Zelf zou ze in ieder geval dichter bij het kamp gebleven zijn, maar het was niet haar beslissing geweest en ze besloot er dan ook niet verder op in te gaan. "Hoe is het eigenlijk om zwanger te zijn?" Vroeg ze ietwat ongemakkelijk. Ze was er ergens wel nieuwsgierig naar, maar ze had het gevoel dat ze het niet echt goed verwoorde en wie weet wilde de poes eigenlijk niet eens antwoord geven. Ze wist zelf niet eens of ze ooit de kans zou krijgen om te weten hoe het voelde.

Winterbird kon ergens wel begrijpen wat de poes zei. Ze had namelijk geen idee hoe ze zich er zelf bij zou voelen. Ze had dan ook geen idee hoelang ze het vol zou houden om in de nursery te blijven zonder al te veel naar buiten te kunnen. "Ik kan ergens wel begrijpen dat je wat tijd voor je alleen wilt dan." Alleen waarom zo ver was iets wat ze niet helemaal begreep, maar het was de keuze van de poes geweest. "Ben je enthousiast over de kittens?" Ze wist dat ze maar vragen bleef stellen, maar ze kon niet helpen dat ze er toch wat nieuwsgierig naar was.

Winterbird was bang dat ze iets te nieuwsgierig over kwam, maar de poes antwoordde haar vraag toch. Toen ze echter vertelde dat ze geen familie meer had, kreeg Winterbird toch het gevoel dat ze misschien niet had moeten vragen. "Ik ben mijn moeder ook verloren." Zei ze ietwat voorzichtig. Ze vond het namelijk nog steeds moeilijk dat ze haar moeder verloren was, maar ze deed haar best om ermee om te gaan. Het was dan ook wat moeilijk geweest toen ze haar warriornaam kreeg zonder dat haar moeder erbij was. "Ik weet niet echt hoe het is om je eigen kittens te zien opgroeien, maar het zal zeker een nieuwe ervaring zijn." Ook al zouden je kittens ook moeilijke tijden kunnen krijgen en of ze daarmee om zou kunnen gaan had ze geen idee van.

Ze knikte even kort. Het zou namelijk vast wel een leuke ervaring zijn, maar misschien zou ze zelf nooit de kans krijgen om het mee te maken. "Ik heb geen idee of ik het ooit zou mee mogen maken." Zei ze dan ook eerlijk. Ze had geen partner op het moment en ook geen interesse in iemand. Daarom had ze al helemaal geen vooruitzichten op kittens. Het was misschien wel iets dat ze zou willen, maar zonder een partner was het simpelweg niet mogelijk.

Winterbird glimlachte even bij de vraag of ze het leuk zou vinden om kittens te krijgen. "Het zou zeker leuk zijn om mee te maken." Gaf ze toe. Ze had geen idee of ze het ook echt wat zou gaan vinden, maar wie weet. Alleen vroeg ze zich dan wel af of ze het warrior zijn niet zou gaan missen. Ze luisterde naar wat Flowerdance allemaal vertelde en ze moest toegeven dat de poes inderdaad veel praatte. "Valt nog wel mee." Zei ze echter als antwoord, zelf was ze niet echt van het zoveel praten, maar dat nam niet weg dat het niet interessant genoeg was om naar te luisteren. Wie weet vertelde de andere poes nog wel wat belangrijks. "Mis je het niet dat je geen warrior dingen kunt doen op het moment? Ik denk dat dat toch wel iets is dat ik zou missen." Vroeg ze aan Flowerdance.