You again?

Goh, eigenlijk wist de zwarte kater niet eens wat hij hier deed. Hij was het kamp uitgelopen om te jagen, maar na een paar muizen te hebben gevangen was zijn jacht meer veranderd in wat doelloos dwalen. Hij had voornamelijk nagedacht. Wat wilde hij nog? Wilde hij proberen om hoger te komen in Shadowclan? Of zou hij als een Rogue gaan leven, en zo elke kat angst aan jagen en een zo groot mogelijk territorium krijgen? Wie weet kon hij zelfs Bloodclan opzoeken en zich daar aanmelden. Hij was jong en sterk, en een goede vechter. Wie weet zou deze clan hem en zijn ideeën meer accepteren. Maar als een Rogue had hij helemaal geen regels, hij kon elke kat moorden die uit zijn buurt kwam, en als Shadowclanner had hij een clan en gebied dat hij kende.. Hij wist het niet. Misschien was dat maar beter ook. Nu hij niks zeker wist zou hij erover nadenken en geen gehaaste beslissingen nemen. In ieder geval, nu stond Nightthorn daar dus. Hij was helemaal richting Fourtrees gegaan, en had het niet doorgehad als de geuren van de andere clans zijn neus niet waren binnengedrongen. Stiekem hield Nightthorn van Fourtrees. Je kon de andere clans ruiken, en al was die vissengeur van Riverclan niet zo geweldig, de andere 2 clans vielen mee. En de kater wilde wel eens weg van die moerasgeur van de Shadowclan. Tsja, wat kon hij zeggen. Verandering van spijs deed eten. Verder had hij weinig zin om naar een andere clan over te stappen, dat had nu eenmaal geen zin.. Maar soms wenste hij dat hij eens op het territorium kon komen. Echt zou hij dan weer die domme Warrior Code overtreden, en hij nam aan dat ook zijn eigen clanmaten het niet zo'n geslaagd plan zouden vinden. Dus hij zou braaf op zijn eigen terrein blijven. Helaas. Plots merkt hij geluid op. Verbaasd draaide hij zijn kop toen hij daarbij ook eens de geur van Windclan rook. En niet zomaar een windclangeur, hij had deze al eens eerder geroken. "Wel wel.." mompelde hij. "Kijk es wie we daar hebben."

(- Routpaw)

Ze had zich aan haar woorden gehouden, de poes was uit de problemen gebleven voor een goede tijd. Of nuja, een goede tijd die bestond uit iets meer dan een week. Echter bleek de poes een talent te hebben om in de problemen te komen. Misschien lag dat ook wel ergens aan haar naive en nieuwsgierige zelve, want nu alweer was ze onderweg naar Fourtees. Ze had zichzelf wijs gemaakt dat dat geen kwaad kon. Want wat zou het ergste zijn dat er kon gebeuren? Fourtees was neutraal gebied,ze overtrad geen regels right?  Bovendien hoopte de poes een bepaald iemand tegen te komen.
Tegen de tijd dat ze aankwam stond de zon alweer een stuk lager aan de hemel. De poes kreeg echter niet eens de tijd om van het uitzicht te genieten, want een bekende stem klonk. "Wel wel.." Ze keek geschrokken op en herkende toen de zwarte kater.   "Kijk es wie we daar hebben." Een klein glimlachje sierde haar snuit en als begroeting zwiepte ze met haar staart. "Nightthorn, leuk je weer te zien." Sprak ze oprecht. De duistere sfeer rond deze kater sprak haar wel aan. De poes keek even snel om zich heen en snoof de lucht op, maar toen niemand in de buurt bleek te zijn ging ze zitten. "Mooi, dit keer geen Tigergaze om roet in het eten te gooien." Sprak ze ondeugend en erg gewaagd voor haar doen. Ze keek namelijk best wel op tegen Tigergaze.  Maar een grapje op zijn tijd kon toch wel?

-telefoon postje

De poes zwiepte met haar staart als begroeting. Welja.. die was vrolijk om hem tegen te komen. "Nightthorn, leuk je weer te zien." Routpaw kijkt even in het rond voor ze gaat zitten. Slimme poes. "Mooi, dit keer geen Tigergaze om roet in het eten te gooien." zei de kleine poes met een ondeugende glinstering in haar ogen. Nightthorn kijkt naar de Apprentice. Zo.. zij durfde wel.. Als hij een Apprentice zo over hem hoorde praten, had de Apprentice nu een paar littekens meer. Het leek er echter op dat er voor de rest geen enkele kat was, dus het spelletje meespelen kon geen kwaad toch? Hij wilde wel zien hoe ver deze poes zou gaan. "Hij zou het vast geweldig vinden om dat te horen." antwoordde de zwarte kater haar kalm. "Maar het is inderdaad fijn om met iemand te communiceren zonder dat er meteen een bodyguard bij is." vervolgde hij wat vrolijk, voor zover dat bij Nightthorn ging. En tsja, hij loog niet. Hij vond het werkelijk fijn als er geen bemoeials kwamen tijdens een gesprek. En al helemaal niet zulke als Tigergaze. Die kalme types die hem duidelijk niet in de buurt wilde hebben. Niet dat hij het hen kwalijk kon nemen. Hijzelf had het ook niet op andere clankatten. En ze hadden nu eenmaal een stukje territorium genomen wat gewoon perfect was voor Shadowclan, en dat leek Windclan niet echt te accepteren.

"Hij zou het vast geweldig vinden om dat te horen." Ze slikte even wat onbehagelijk. Heh, nee waarschijnlijk niet echt. Ze keek nogmaals om zich heen, hopend dat hij niet plots de bosjes uit zou komen. "Maar het is inderdaad fijn om met iemand te communiceren zonder dat er meteen een bodyguard bij is." Ging hij bijna vrolijk verder. Ze glimlachte vaag. "Ja, dat is het zeker."Stemde ze met hem in en zuchtte even. "Vooral Tigergaze, de laatste tijd lijkt het wel alsof hij enkel zijn kop laat zien als ik in de problemen zit." Mompelde ze. Iedere keer dat ze wél iets goed deed, leek het alsof er niemand was om het te zien. Enkel haar fouten vielen op, hmpf. "Maar.. Het is toch niet tegen de warrior code om een gesprek te voeren met iemand van een andere clan?"Ze hoopte heel erg dat hij nee zou zeggen, want anders wist ze dat ze gewoon weer naar huis moest gaan. Tegen Starclan wilde ze echt niet ingaan, want hoewel ze de fonkelende sterren nu niet zag, wist ze dat ze altijd de 4 clans, inclusief haar, in de gaten hielden.

"Ja, dat is het zeker." Stemde de poes in. "Vooral Tigergaze, de laatste tijd lijkt het wel alsof hij enkel zijn kop laat zien als ik in de problemen zit." Nightthorn gniffelt even. In de problemen? Tsja, als ze dat niet wilde hebben was er een simpele oplossing. "Maar.. Het is toch niet tegen de warrior code om een gesprek te voeren met iemand van een andere clan?" Tsja.. Verboden? Nee,niet als je de woorden van de Warrior code letterlijk nam, maar sommige katten leken het niet altijd even fijn te vinden en zoals bij alles.. had ieder zo zijn eigen interpretatie van woorden. "Denk je soms dat sommige katten uit andere clans elkaars naam alleen kennen van Clanvergaderingen en gevechten?"  antwoord hij uiteindelijk. "We mogen alleen niet op elkaars gebied komen. Maar of daar zo streng op gelet wordt... Der zijn genoeg half-clankatten en ik betwijfel of dat kan als iedereen netjes op zijn eigen helft blijft en niet met elkaar praat." Tsja, Warrior code dit, Warrior Code dat.. Die Warrior code werd vaak genoeg genegeerd en hij had Starclan nog nooit een straf zien geven. Hoe moeilijk was het voor Starclan, als die zo almachtig was, om die kittens te laten sterven?

"Denk je soms dat sommige katten uit andere clans elkaars naam alleen kennen van Clanvergaderingen en gevechten?" Daar had hij een zeker een punt. Echter had Routpaw nog nooit een gathering bijgewoond, dus had zo dat nog niet bedacht. haar ogen gingen over het veldje en dromerig stelde ze zich voor hoe het moest zijn tijdens een Gathering. "We mogen alleen niet op elkaars gebied komen. Maar of daar zo streng op gelet wordt... Der zijn genoeg half-clankatten en ik betwijfel of dat kan als iedereen netjes op zijn eigen helft blijft en niet met elkaar praat." Die woorden haalden haar uit haar gedachtes en nerveus tikte ze met haar staart op de grond. Half-clan katten.. Zoals haar? Ze keek hem in zijn rode ogen, nee, dat kon hij nooit weten. "Heh, inderdaad."Sprak ze wat ongemakkelijk. "Heb jij ooit een Gathering bijgewoond, Nightthorn?"Probeerde ze het gesprek een andere richting in te duwen.

"Heh, inderdaad." Hmm, de poes klonk niet al te vrolijk. Zwak voor halfclan-katten soms? Wat maakte het ook uit. "Heb jij ooit een Gathering bijgewoond, Nightthorn?" Nightthorn keek haar met een schuine kop aan. "Als je al een paar moons krijger bent, en nog nóóit een Gathering hebt bijgewoond... Dan heb je het wel heel zwaar verpest, niet? Al geef ik toe dat ik niet vaak ben meegegaan. Toen ik net Apprentice was geworden, midden in mijn Apprentice tijd en toen ik net Warrior was geworden, ben ik meegegaan." Hij had eerlijk weinig met die Gatherings. Hij snapte die hele heisa eromheen niet. Wat had je deraan? Je kon heus dingen bespreken met andere clans zonder zo'n raar verbond. En het was nou niet zo alsof er enorm belangrijke dingen werden besproken. Er bleven oorlogen tussen clans, en het enige wat gebeurde was andere clans die vertelde hoe goed het wel niet ging. Tsja, je mocht geen zwakte laten zien. Maar zou het niet geweldig zijn als een clan dat wel deed? Dat Shadowclan op zijn allersterkst is, sterker dan de andere clans, en dan zegt over hoe slecht het wel niet gaat? Met een beetje geluk hadden de andere clanleaders zo'n klein muizenbrein dat ze erin zouden trappen, en in de val zouden lopen.

De zwarte kater keek haar schuin aan en Routpaw besefte zich dat ze een domme vraag had gesteld. "Als je al een paar moons krijger bent, en nog nóóit een Gathering hebt bijgewoond... Dan heb je het wel heel zwaar verpest, niet? Al geef ik toe dat ik niet vaak ben meegegaan. Toen ik net Apprentice was geworden, midden in mijn Apprentice tijd en toen ik net Warrior was geworden, ben ik meegegaan." Ze glimlachte wat ongemakkelijk."Heh, ja, dat is wel logisch." Gaf ze toe. Haar ogen gleden over de grote bomen en de steen, ze vroeg zich af hoe het zou zijn. Zou Everstar haar volgende keer meenemen? Ze hoopte van wel, maar ach, wie zou dat weten. "Ik hoop dat ik volgende keer mee mag."Mompelde ze haar gedachtes hardop, om eerlijk te zijn had ze de andere hoge rangen nooit gezien. "Innerstar, das jouw clan leader toch? Is ze ook zo streng?"

"Heh, ja, dat is wel logisch." antwoordde de poes. Ja tuurlijk was het logisch. Wat dacht ze dan? "Ik hoop dat ik volgende keer mee mag." Dat was de droom van iedere Apprentice, leek wel. En soms leken ook de krijgers, zeker de krijgers van zijn leeftijd en jonger, ook dolgelukkig als ze hoorde dat ze meemochten. Was hij dan echt de enige die er eigenlijk niet zoveel behoefte aan had? 1 clan was goed genoeg. "Hoop maar niet al te veel. Je zult veel interessante katten tegenkomen, en genoeg zal je aardig vinden.. Maar de echte Gathering is doodsaai." klaagde hij verveeld. Er was geen enkele Gathering waar hij zich niet had verveeld. En het hielp ook niet echt mee dat hij nooit de behoefte had om samen met de andere Apprentices en Warriors op te scheppen. "Innerstar, das jouw clan leader toch? Is ze ook zo streng?" Hij dacht na. Was Everstar zo streng dan? Hmm. Hij nam aan dat elke Apprentice hun leader wel streng vond. Zeker degene die zo'n neus hadden voor problemen als zij leek te hebben. Ze had het zelf gezegd. Haar Bodyguard kwam steeds opdagen zodra ze weer problemen had. En hij nam aan dat die keren niet zeldzaam waren. "Innerstar is strenge genoeg, maar ook soft genoeg, om een Leader te zijn in deze Clanwereld." zei hij. Te strenge katten, die zouden leiden met een ijzere vuist, waren immers niet populair. En Te softe katten.. die waren amper goed genoeg om Warrior te zijn, vond hijzelf.

"Hoop maar niet al te veel. Je zult veel interessante katten tegenkomen, en genoeg zal je aardig vinden.. Maar de echte Gathering is doodsaai." Bij die woorden moest ze even grinniken. "Hoe kan het nu niet interessant zijn om te horen hoe het met de andere clans gaat?"De verhalen die ze hoorden van warriors die terug kwamen van gatherings waren altijd wel indrukwekkend. Zoals over de leaders, waarover Routpaw een vraag stelde aan Nightthorn. "Innerstar is strenge genoeg, maar ook soft genoeg, om een Leader te zijn in deze Clanwereld." Die woorden nam ze goed tot zich, ze had helemaal niet de ambitie om leider te worden ooit, maar het was iets wat goed was om te weten. Stiekem vond ze dat haar broer wel een goede leider zou zijn, maar dat zou ze niet zomaar aan zijn neus hangen. "Ik zou echt een vreselijke leader zijn. Die zorgen zouden mijn iele schouders niet kunnen dragen"Ze gniffelde eventjes en keek toen de zwarte kater in zijn rode ogen aan. "Denk je dat jij het zou kunnen?"

"Hoe kan het nu niet interessant zijn om te horen hoe het met de andere clans gaat?" Nightthorn haalt zijn schouders op. "Geen enkele clan geeft door dat ze zwak zijn. Alleen als er vervelende dingen zijn gebeurd, die al geweest zijn. Je hebt er niks aan. Wat kan het schelen hoe het met een andere clan gaat als die problemen niet je eigen zijn, en je er geen voordeel uit kan halen?" Tsja.. Hij mocht niet op hun land jagen, hij mocht de clan niet overnemen. Het was saaie politiek. Als hij leader werd, ooit, zou hij stoppen met die Gatherings. "Ik zou echt een vreselijke leader zijn. Die zorgen zouden mijn iele schouders niet kunnen dragen" gniffelde de poes vervolgens. Tsja, hij zag dat kleine ding inderdaad niet aan voor een leader. Een leader van Windclan zou niet zomaar zo vrolijk hebben gereageerd op een Shadowclanner. Zeker niet met wat er laatst gebeurd was. Maar deze vrolijkheid, aardigheid en naïviteit had zen voordelen... Alleen niet voor Routpaw.   "Denk je dat jij het zou kunnen?" Nightthorn dacht na door deze vraag. Zou hij Leader kunnen zijn? Het waren wel zijn ambities om hogerop te komen in deze clan. Als Leader zou hij zelf dingen kunnen gaan regelen. En hij zou Shadowclan grootser kunnen maken. "Ooit.. Ja. Maar misschien dat ik nu maar meer ervaring moet krijgen." Hij kon nog geen deputy worden, wanthij had nog geen Apprentice gehad. En hij gokte dat als hij die had.. Hij al zo 12 moons verder was. Verder waren er genoeg andere katten die meer ervaren dan de jonge warrior zijn, en het zou lastig zijn die allemaal uit de weg te ruimen zonder dat er een kat achterkomt... Daarbij zou hij dan heel veel clanleden moeten uitmoorden en het zou raar zijn als, zodra hij deputy is, alles stopt. Maar wie weet konden wat gevechten, andere katten en de natuur hem helpen. En wie weet.. kon hij er in gevechten en andere situaties voor zorgen dat hij meer ervaren werd. En zo niet.. Dan zou het te lang duren voor hij Leader was en kon doen met de clan wat hij wilde. Dan zou hij missien Rogue kunnen worden, of Bloodclanner.

Bij de woorden van Nightthorn schrok ze enigszins, dacht hij daadwerkelijk zo over de Gatherings? Of was dat misschien de mening van een algemene clankat? Ze wiebelde met haar oren, zich afvragend of ze misschien anders was. Haar maakte het oprecht wat uit hoe het met de andere clans ging. Ze had het niet zo op de Shadowclan en Riverclan, wat niet zo gek was na de de akkevietjes tussen hen de laatste tijd. Maar iedere clan bestond uit katten, en volgens haar verdienden die het allemaal om het goed te hebben.
De poes besloot het gesprek maar een duw een andere kant op te geven door te beginnen over clan leaders. Daar leek Nightthorn wel over te willen praten, ze vroeg hem of hij zichzelf wel als leader zag ooit. "Ooit.. Ja. Maar misschien dat ik nu maar meer ervaring moet krijgen." Ze bekeek hem nog eens goed en kon zich indenken dat hij te jong was om een leader te worden. Routpaw glimlachte hem oprecht toe. "Das waar, anders zou het on begonnen werk zijn. Maar eigenlijk zie ik je nog wel op die rots zitten, ooit."Ze wees met een glimlach naar de grote steen waar de leaders zaten tijdens de Gatherings. Haar woorden waren naïef, maar goed, wat kon je verwachten van een jonge poes? En al helemaal een zoals haar, die eerder haar hart dan haar hersenen volgde.

De Routpaw leek verbaasd met zijn woorden. Tsja, hij kon zich voorstellen dat als hazenvreter in wording, een Gathering werkelijk het spannendste van je leven was. "Das waar, anders zou het on begonnen werk zijn. Maar eigenlijk zie ik je nog wel op die rots zitten, ooit." Hij gniffelde. Tuurlijk kon ze dat voor zich zien. Ze wist niet hoe de kater werkelijk was. Tuurlijk, de liefste was hij overduidelijk niet. Maar ze had waarschijnlijk niet door dat Nightthorn zijn clan geheel zou uitmoorden, zolang hij maar kreeg wat hij wilde. Al zou die kans klein zijn. Hij zou alleen de katten die hem in de weg zaten uit de weg ruimen. Over wie kon hij anders heersen? Wie was er nog over om dan pijn te doen? In ieder geval was het de kater al lang duidelijk dat de poes voor hem iets naïef was. En hij kon er gebruik van maken, dat zou hij proberen ook. En hey.. anders was het nooit zo slecht voor zijn ego om te horen dat er katten waren met vol vertrouwen in hem, right? "Als Shadowclan leader ja. Maar niet als Windclan leader, of Riverclanleader. Ik heb alleen de skills van een Shadowclankat. Maar ach, beter kan je toch niet krijgen." schepte hij op, terwijl hij in de zithouding zakte, en rustig zijn poten ging wassen. Met een beetje geluk zou de kleine poes nieuwschierig worden, en vanuit daar kon hij misschien verder werken. Dat hoopte hij tenminste.

Nightthorn gniffelde bij haar woorden, waardoor Routpaw even warm glimlachte. Het deed haar goed om hem te horen lachen, of iniedergeval iets in die trend. De zwarte kater leek zo koud, of misschien was dat wel iets typerend voor Shadowclan? Ach, wat het ook was, het deed haar goed. Hoe moest de jonge poes ooit weten wat er achter zijn glimlach lag? "Als Shadowclan leader ja. Maar niet als Windclan leader, of Riverclanleader. Ik heb alleen de skills van een Shadowclankat. Maar ach, beter kan je toch niet krijgen." Schepte de kater op. Routpaw gniffelde door zijn woorden en keek toe hoe hij ging zitten en zijn poten rustig begon te wassen. "Oh, maar natuurlijk."Sprak ze met een lichte sarcastische ondertoon, al was duidelijk dat ze het enkel als een goed bedoeld grapje werd bedoeld. "Maar shadowclan skills? Wat zijn dat zoal?" Vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze wat dichter op hem afstapte. Op een gepaste afstand spiegelde ze hem door ook te gaan zitten, hieruit was op te maken dat de jonge poes had besloten dat Nightthorn geen gevaar voor haar was.

"Oh, maar natuurlijk." sprak ze, nadat ze had gegniffeld om zijn woorden. Nightthorn hield zijn kop schuin. "Oh.. geloof je me niet? Ik weet anders toch echt een voorbeeld te noemen waar de Shadowclanners duidelijk de Windclanners overwonnen." sprak hij honend, zich richtend op het stuk territorium wat Shadowclan eens had ingenomen. Al was het niet al te serieus bedoeld, hoopte hij hiermee misschien een gevoelige snaar te raken.. dan kon hij er wat plezier aan hebben.. ookal moest hij haar goedgezind hebben om te gebruiken. En dat leek nog niet onrealistisch. De poes voor hem was gaan zitten en nieuwschierig geworden. "Maar shadowclan skills? Wat zijn dat zoal?" "Ohh" antwoordde hij. "Niks bijzonders. Maar Shadowclanners kunnen beter tegen kou en ziektes dan bijvoorbeeld Windclanners, en we hebben een beter gehoor. Verder zijn jullie zelf net konijnen. Klein, maar snel. Je hebt echter niks aan die snelheid als je niet de kracht hebt om een sterke Shadowclanner van je af te gooien." Dat laatste grinnikt hij. Het was een algemeen bekend iets wat hij had verteld, maar hij zei iets. En natuurlijk zou hij alle gedetailleerde technieken niet zomaar vertellen... En misschien had Routpaw het nog niet van haar mentor geleerd. Met wat geluk kon hij nu wat informatie uit Routpaw krijgen die minder bekend was. Ze leek hem naïef genoeg.

"Oh.. geloof je me niet? Ik weet anders toch echt een voorbeeld te noemen waar de Shadowclanners duidelijk de Windclanners overwonnen." Klonk de kater honend, zich richtend op de Badgerset die pas van hen was afgepakt. "Oh wacht maar."Sprak ze enkel zoetjes, een glans in haar ogen maar geen vijandigheid in haar stem. Ze besloot snel van onderwerp te veranderen en vroeg door naar de zogeheten Shadowclan skills waar Nightthorn het over had. "Ohh" Hier leek Nightthorn het wel over te willen hebben.  "Niks bijzonders. Maar Shadowclanners kunnen beter tegen kou en ziektes dan bijvoorbeeld Windclanners, en we hebben een beter gehoor. Verder zijn jullie zelf net konijnen. Klein, maar snel. Je hebt echter niks aan die snelheid als je niet de kracht hebt om een sterke Shadowclanner van je af te gooien." De laatste woorden sprak hij al grinnikend uit. Routpaw had het niet zo op zijn arrogantie, maar zo snel liet de poes zich ook weer niet klein krijgen. "Ach, op z'n minst zijn wij niet zo onwijs arrogant." Sprak ze voordat ze er erg in had. "Bovendien is het lastig om iemand te pakken die zo snel als de wind is."Sprak ze met een glimlach, ze zei maar niets over het vechten, want daar bakte ze zelf niet erg veel van. Dat hoefde de knappe, zwarte kater dan weer niet te weten.



-Whoops sorry, had je reactie niet gezien!

"Oh wacht maar." Ha, dat zou deze kater zeker doen. Misschien dat het een mooi gevecht kon opleveren. Had hij tenminste weer iets leuks te doen. Hij kon veel te weinig vechten. "Ach, op z'n minst zijn wij niet zo onwijs arrogant." "Niet? Goh, erg bescheiden zijn jullie anders ook niet" sprak hij simpel terug. Hij ging niet ontkennen dat hij en zijn mede-Shadowclanners arrogant zijn, want eerlijk is eerlijk... Ze konden enorm trots op zichzelf zijn. "Bovendien is het lastig om iemand te pakken die zo snel als de wind is." Lastig? Tsja, op een open veld vast. Maar als er een konijn per ongeluk naar het Shadowclan territorium kwam, was er genoeg kans dat daar zijn leven zou eindigen. Shadowclan had geen openvelden, maar veel bomen. Een konijn kon daar veel minder vaart maken, "Veel plezier met snel zijn in een gevecht waar er overal om je heen katten te vinden zijn" antwoordde hij uiteindelijk simpel. Nee, in een gevecht had hij veel liever zijn kracht dan snelheid, al was het met het jagen misschien anders. Nightthorn was beter in vechten, dan in jagen. Het was heerlijk om je klauwen in iemands rug te boren tot deze het uitschreeuwde van de pijn. Het enige nadeel aan deze gevechten waren dat hij niemand mocht doden met opzet. Niet als het niet nodig was. Nu had hij een andere definitie van 'niet nodig' dan zijn clanmaten, en hij gokte dat ze het niet zo fijn zouden vinden als hij een kat doodde omdat minder katten in de andere clan betekende dat er minder bedreiging was voor de zijne.

- Np, tis niet alsof ik altijd even snel reageer