Wonderful

Tinkerkit trippelde vrolijk terug richting de nursery. Ze was de laatste paar dagen vaak op ontdekking gegaan en haar fantasie had dan ook enorm veel prikkels gekregen. Ze was een kitten met een geweldige fantasie, dus ze vond het geweldig. Voordat ze de nursery in liep ging, bleef haar blik even hangen op een vogel die over het kamp vloog. Ze viel bijna om toen ze de vogel probeerde te volgen, terwijl deze over het kamp vloog en uiteindelijk verdween.Stel je voor dat ik kon vliegen, dat katten konden vliegen! Haar oogjes fonkelden en even ging haar blik naar haar eigen schaduw. Haar denkbeeldige vriend was nooit van haar zijde geweken. Peter zou dat nooit doen. Ze grinnikte even en trippelde vrolijk de nursery in. Van de recente veranderingen had ze bijna niets gemerkt. Haar oortjes schoven echter naar voor toen ze een kitten zag die ze nog niet eerder gezien had. Hij keek fel rond. Even liet de haar ogen door de den gaan. Zocht hij iets? "Als je Peter zoekt, hij is al lang weg." mauwde het poesje enthousiast en liet haar blik even naar de grond gaan. Doordat er, op deze moment van de dag, amper licht in de nursery viel, was haar schaduw verdwenen. Ze ging er trouwens ook vanuit dat iedere kat mee ging in haar fantasie, dat iedereen zag wat zij zag. Ravenkit had het ook gezien. Dat had hij gezegd!

Ravenkit lag op zijn rugje te slapen in de nursery. Een goede warrior moest goed slapen. Dat had hij geleerd van zijn moeder, daarom sliep hij nu. Maar dit veranderde toen hij Tinkerkit hoorde praten. Ravenkit keek op en zag Tinkerkit bij het nestje met de nieuwe kittens. Maar het waren geen Riverclan kittens. De zwarte kitten vernauwde zijn ogen. "Peter? Wat is een Peter?" Vroeg hij met vernauwde ogen. Vervolgens keek hij naar de kleine kitten. Die kon vast nog niet praten, maar hij vond het wel bijzonder. Hij dacht na. Wat waren ook al weer de nieuwe namen? Silverkit..? En... Ohja! Heronkit. En dan waren er nog twee kittens, maar die namen wist hij niet.

Tinkerkit keek even naar achteren om te zien of haar moeder hier niet was, voordat ze zich terug omdraaide naar de jongere kitten. De kitten piepte luid en Tinkerkit snapte niet goed wat de kitten eigenlijk wilde zeggen. Daarom dat ze er haar eigen betekenis aan gaf. Ze wilde net ingaan op het gepiep van de jongere kitten toen Ravenkit, een kitten die iets ouder was dan haar, verscheen. "Peter? Wat is een Peter?" "Peter is de naam van mijn béste vriend!" mauwde Tinkerkit trots en draaide even even om van Raven naar de andere kitten. "Jij ziet hem ook hé?!" mauwde ze als 'vertaling' van wat de kitten net piepte. Haar oogjes glommen enthousiast bij die gedachten.

Ravenkit keek verdwaasd naar Tinkerkit die zei dat 'Peter' de naam was van haar beste vriend. Haar beste vriend? Waarom voelde Ravenkit bij die woorden een rare tinteling van jaloezie in zijn buik? Dat gevoel negeerde hij echter. "Ik ken geen Peter en hoe kan jij een beste vriend hebben die ik niet ken?" Merkte hij op, zijn stem weer droogjes. Vervolgens was de jongste kitten tegen hem aan gaan staan, maar was vervolgens om gevallen. Ravenkit wiebelde ongemakkelijk met zijn oortjes. "Euh gaat het?" Vroeg hij aan de jongere kitten, hopend dat hij niet ging huilen. Vervolgens keek hij van Silverkit naar Tinkerkit. Waarom geloofde Tinkerkit in dingen die niet bestonden?