Nighttime (Gorgelion)

Onderwerp: Nighttime (Gorgelion) zo 3 jul 2016 - 16:28

Voorzichtig stapte de kleine kitten de nursery uit. Het was donker, enkel de kleine sterren boven hem gaven licht. Een koele wind ging kort door zijn dunne vacht. Peregrine keek snel om zich heen. Alles was rustig en stil, hij was de enige die buiten was. Gelukkig maar. Al een tijdje hoopte hij even alleen te zijn maar het was druk in de nursery en zijn broertje zat daar ook nog steeds. Hoewel hij zijn zus eerder niet begreep over Ravenkit snapte hij nu ook waarom zij hem onaardig vond. Peregrine was nog steeds boos over wat er laatst gebeurde, toen Ravenkit hem in het water duwde en vervolgens zo vreemd deed.

Toen de kleine kitten plotseling geritsel hoorde keek hij meteen weer om zich heen. Hij wist niet zeker of hij 's nachts buiten mocht zijn, maar eigenlijk maakte dat hem ook weinig uit. Hij was totaal niet bang voor straf of problemen. Toen hij niemand kon zien richtte hij zijn ogen weer op het gebied voor hem. Zijn blik ging al snel naar het water wat het territorium van het kamp scheidde. Hij wilde het zo graag, als eerste van alle kittens die grens over steken en kijken wat er achter lag, op avontuur gaan. De verleiding was zo groot... Perergrinekit zuchtte en keek weer om zich heen. Hij wilde zo graag, en er was nu niemand die hem tegen kon houden. Er klonk nog een zucht waarna de kitten op stond. Er zou toch niemand achter komen.

Plotseling klonk er weer geritsel. Peregrine draaide zich meteen om, zijn hard begon sneller te kloppen. Straks was het een Warrior die in de gaten had wat hij wilde doen of die hem straf wilde geven voor het buiten zijn rond deze tijd. Toen vielen zijn ogen op een gedaante in de verte, een Warrior... De kitten probeerde zijn gezichtsuitdrukking zo normaal mogelijk te houden zodat hij minder verdacht leek.

(Gorgelion)

PEREGRINE ❄

(c) ELRIC

Onderwerp: Re: Nighttime (Gorgelion) di 5 jul 2016 - 19:19

Gorgelion zuchtte overdreven toen hij een nieuwe pijnsteek door zijn poten voelde gaan en hij merkte dat de katten waarmee hij op patrol was kwaad naar hem omkeken. Daarop slaakte de kater doodleuk nog een overdreven zucht en hij hoorde opgeluchte zuchten toen ze het kamp binnen kwamen. Het was hem niet direct duidelijk of dat kwam omdat ze het kamp binnen kwamen na zo’n lange patrol of dat het kwam omdat ze van hem af wilden zijn, maar hij koos voor zijn eigen ego te strelen dat het was omdat ze het kamp binnenkwamen na een lange tocht. De meeste Warrior’s gingen al direct slapen, maar Gorgelion barstte van de honger en ging gauw naar de prooistapel om nog wat te eten. Hij had enkel deze ochtend gegeten en de leader van hun patrol had gezegd dat hij mocht eten zodra ze terug kwamen in het kamp. De leader zou die woorden waarschijnlijk niet gezegd hebben als hij had geweten hoe Gorgelion zich ging gedragen vlak voordat ze op patrol zouden gaan, maar dat kon de zwarte kater vrij weinig schelen. Gorgelion wilde net gaan eten toen hij iets hoorde en hij draaide zijn kopje. Zijn oortjes bewogen geamuseerd toen hij een kitten verlangend naar het territory zag kijken. Toch wisten die kleins kits dondersgoed dat ze zich niet mochten wagen in het kamp en zeker niet na middernacht. En dus besloot Gorgelion om, hoe kinderachtig hij dan ook was, een grapje uit te halen. Hij deed zijn ogen dicht zodat de kitten enkel zijn figuur kon onderscheiden. Toen begon hij op een voorzichtige manier naar de kitten toe te sluipen, er voor zorgend dat zijn zwarte pels goed verborgen bleef in de schaduw waardoor het leek alsof een schaduw op de kitten af kwam. En toen, vlak voordat hij bij de kitten stond, opende hij zijn gele ogen. ‘Boe,’ fluisterde hij. ‘Ik ben de boze kitten geest. Ik ben recht uit StarClan gekomen om stoute kits te straffen.’