Warriorqueen liep rustig door het bos heen. Dit was waar ze zich thuis voelde, misschien was het wel van de clankatten. Warriorqueen trok zich daar niks van aan. Ze hield van de bossen. Het was een soort afkoeling voor de warmte . Ook kon je je laten afkoelen door in de rivier te springen, maar Warriorqueen is niet echt een zwemmer. Ze hield niet van een nat pak. Nu wilde ze geen clankat tegen komen, ze zouden haar vast proberen weg te jagen. Daar had de jonge poes geen zin in, het was net zo lekker. Of, dacht ze, kom er wel een kat die met iedereen vrienden wil worden. Opeens ritselde voor haar de bladeren bij een boom. Ze liet zich snel in een sluiphouding zakken en sloop ernaar toe. Ze wachtte en wachtte, het muisje kwam tevoorschijn er Warriorqueen zat er meteen bovenop. Snel doodde ze het muisje en at hem op. Warriorqueen likte haar lippen af.