Well hello there [Creamyfrost]

Met trage passen slenterde de jonge kater over de velden. Properfur had zich de afgelopen tijd wat op de achtergrond gehouden. Niet goed wetende wat hij zou moeten doen. Hij had altijd in de schaduw van zijn oudere broer geleefd. Een goed getrainde grijswitte kater die veel slimmer was dan Properfur zelf. Lange tijd had hij gedacht dat er niets van hem verwacht zou worden. Daar hadden ze zijn broer immers voor. Hij zelf was maar ballast voor de clan, een kater te veel. Lange tijd had hij zich nergens zorgen over hoeven maken. Zijn broer zorgde immers voor hem. Ze trainde samen. En Properfur was er op gebrand uiteindelijk net zo goed te zullen zijn als zijn broer. Maar sinds enkele weken was zijn onbezorgde leventje in duigen gevallen. Zijn broer was vermist. En het was nog maar de vraag of ze de grijze kater ooit weer zouden zien. Properfur was kapot geweest van het nieuws. Zijn in het verleden passieve houding liet een enorm schuld gevoel aan het knagen. Als hij toen niet zo ontzettend naïef was geweest en meer taken op zich had genomen was dit waarschijnlijk nooit gebeurd! Properfur besefte zich maar al te goed dat hij zou moeten veranderen. Hij was de enige die over was van zijn familie en moest bewijzen dat ze hem nodig zouden hebben in de clan. En dat niet alleen, hij zou een kans moeten maken tegenover andere katten wilde hij ook maar een poging doen om zijn broer weer terug te zullen vinden. Een zucht rolde over zijn lippen. Waar zou hij in hemelsnaam moeten beginnen? Bijna iedereen kende hem als de broer van. En wie wilde er nu ooit samen trainen met zo'n luie kater als hij? Plotseling hoorde hij geritsel in het gras wat verder op. Geschrokken keek Properfur op. Hij was natuurlijk niet alleen op de wereld. Al leek dat zo nu en dan helaas wel zo. Ondanks dat hij wist dat het een Riverclan kat was voelde hij zich onzeker. Wat als zijn clangenoten hem zouden buitensluiten omdat hij de clan tot nu toe nog niets goeds had gebracht? Properfur keek naar de richting waar hij het geritsel had gehoord. "H-hallo? Is daar iemand?" Miauwde hij zachtjes.

Hij had het weer even moeilijk. Soms gebeurde dat, dat het verlangen weer aan hem begon te knagen. Meestal was het een lichte irritatie alsof hij gestoken werd door een mug, maar het was voor hem genoeg om zijn spieren te doen aanspannen. Hij werd er zenuwachtig van als hij het weer voelde opzetten en dan dwong hij zichzelf altijd heel snel iets anders te gaan doen. Hij wilde nooit meer toegeven aan dat verlangen, hij wilde nooit meer een papaverzaadje binnen krijgen. Hij klemde zijn kaken op elkaar terwijl er een lichte paniek in zijn lichtblauwe ogen glom. Misschien kon hij gaan jagen nu de vis afgepakt werd door Twolegs? Maar hij was niet goed in het jagen op land, hij ving maar zelden iets. Toen de geur van RiverClan zijn zintuigen prikkelde stopte hij met lopen en gleed zijn blik over de omgeving. “Properfur.” Zei hij toen zijn blik op de andere kater viel. Hij knikte hem eventjes toe terwijl ook zijn spieren weer wat leken te ontspannen, gezelschap was altijd een goede afleiding.