Wild horses I want to be like you

I feel these four walls closing in
Face up against the glass
I'm looking out, hmmm
Is this my life I'm wondering
It happened so fast
How do I turn this thing around
Is this the bed I chose to make
It's greener pastures I'm thinking about
Hmm, wide open spaces far away

De zilveren ogen twinkelde in de duisternis. Hij grijnsde breed voor hij naar voren schoot maar net voor hij de haas in zijn klauwen kon slaan struikelde hij en schoot de haas weg van hem. Irritatie en woede sloegen over hem heen terwijl hij grommend aan het gras trok. Starclan verdomme. Dit was niet goed. Hij had vanochtend ook al geen prooi kunnen vangen en was maar op een patrol mee gegaan om zichzelf af te leiden van zijn irritaties, hopend dat hij nu wel iets zou kunnen vangen. Maar het leek er op dat hij met lege poten terug zou komen. Hoe kon hij ooit Windclan's grootste warrior ooit worden. Nee het woud's grootste warrior ooit als hij nieteens een verdomde haas kon vangen! Grommend wierp hij zichzelf op de grote steen niet ver van hem vandaan en klauterde omhoog over het territorium starend. Dit zou van hem zijn.. Eens een dag zou het in zijn poten liggen. Hij zou alle vier de clans samen brengen. Alles zou van hem zijn. Maar dat betekende dat hij zijn clan moest voeden. En hoe kon hij dat doen als hij nieteens kon jagen.. Misschien was hij wel een mislukkeling. Misschien zou hij wel moeten verdwijnen maar hoe.. Zuchtend liet hij zijn hoofd zakken starend naar zijn poten. Zijn nagels in de steen onder hem geslagen. Hij wou.. Hij wou zo graag maar waarom lukte het hem gewoon niet.

Ze wilde het bijna opgeven, toen de haas die ze nu al een hele tijd aan het volgen was, plots recht op haar afrende. De poes was even te verbaasd om te reageren, maar vermande zichzelf toen en sprong uit het gras waar ze zich achter schuil hield. Ze sloeg haar klauwen in zijn vacht en beet misschien ietwat grof de nek van het beest door. Ze kromp even ineen toen ze hem horde gorgelen, terwijl het bloed uit zijn bek dood. Het was duidelijk dat de poes haar jachtkunsten nog konden verbeteren.
De poes wilde net starclan bedanken, toen ze plots gegrom hoorde. Ze keek op en spitste haar oren, waarna ze de bruin-witte apprentice opmerkte die duidelijk gefrustreerd aan het gras aan het trekken was; hij was degene die de haas haar kant op had gejaagd. Ze legde haar oren in haar nek en pakte het dier op, waarna ze stilletjes op de andere apprentice afliep. Vlak voor hem legde ze de haas neer. "I-Ik geloof dat deze van jou is." Hakkelde ze, waarna ze weg keek en de grond met haar poten kneedde. "Ik kon hem enkel vangen doordat jij hem mijn kant opjoeg."

Een stem liet hem geschrokken opkijken en even knipperde hij onzeker wat hij moest reageren op Routpaws woorden. Had zij.. zijn haas gevangen. Slikkend draaide hij zijn tweekleurige lichaam iets meer bij en keek haar aan. "Ehm.. Ja.. Die was ik aan het jagen." Mompelde hij zachtjes en sprong van de rots af naar haar toestappend. "Goede vangst Routpaw." Hij duwde zijn telleurstelling opzij en keek glimlachend op naar de kattin. Een klein charmant grijnsje op zijn lippen vormend.

"Ehm.. Ja.. Die was ik aan het jagen." Mompelde de kater zachtjes, waarna hij zijn lichaam in beweging bracht en van de rots afsprong. Routpaw keek toe hoe hij haar kant opkwam, in het zwakke licht van de maan leken hun ogen bijna op te lichten, waardoor het haar opviel hoe diep grijs de kater zijn ogen waren. "Goede vangst Routpaw." Ze grijnsde ietwat vaagjes naar hem. "Ach, dat was nu niet echt knap. Ik had de wind mee, het was enkel omdat je hem mijn kant op joeg dat ik hem te pakken kreeg." Ze wendde haar blik af, zo'n goede apprentice was ze helemaal niet en dergelijke argumenten verdiende ze niet. De poes gaf de haas een klein duwtje zijn richting op. "Je mag hem hebben, a-als je wilt, natuurlijk." Ze kon niet met eer gaan strijken die niet van haar was.

Zijn ogen focuste zich recht op die van de vrouwelijke apprentice een klein grijnsje op zijn lippen. Zo snel als zijn humeur omlaag was gezakt schoot het ook weer omhoog en een vrolijke blik was duidelijk zichtbaar. "Ik denk dat we gewoon een goed team zijn nietwaar?" Grijnzend pakte hij de haas op. "Nee, we hebben m samen gevangen. Dus we hebben samen de eer nietwaar?" Met een grijnsje duwde hij zichzelf even tegen haar aan en trok de haas omhoog voor haar om de andere kant op te pakken.

De nu vrolijke blik in zijn ogen was aanstekelijk, waardoor ook Routpaw ongemerkt een glimlach op haar gelaat kreeg. "Ik denk dat we gewoon een goed team zijn nietwaar?" Haar oren schoten overeind terwijl hij de haas vastpakte."Ja... Eigenlijk maken we best een goed team!"Sprak ze blij, en al lang niet meer zo onzeker en nerveus meer. Ze was blij, omdat ze misschien wel op het punt stond een vriend te maken. En echt veel daarvan had de poes niet. "Nee, we hebben m samen gevangen. Dus we hebben samen de eer nietwaar?" Hij duwde even tegen haar aan en Routpaw wierp hem een glimlach toe. "Dat is een goed plan."Sprak ze waarna ze de andere helft van de haas pakte en ze hem zo samen mee konden tillen. "Wil je whem al twug bwengen naar het kamp?" Klonk haar stem gedempt door de vacht tussen haar kaken. Het zou geen probleem zijn om terug te gaan, maar de nacht zou nog wel even duren en ze betwijfelde of ze de slaap zou kunnen vatten.

"We kunnen best want langer blijven." Mompelde de kater langzaam en draaide zijn kop even bij om naar Routpaw te kijken een kleine glimlach op zijn lippen. "Ik bedoel er is zoveel avontuur te beleven. Ik durf te wedden dat iedereen in het woud slaapt dus we zouden overal heen kunnen gaan nietwaar?" Speels grijnsde hij en liet de haas vallen een glans in zijn ogen. "Als wij Windclan de meest coole clan maken dan moeten we wel weten waar de andere clans wonen en hoe ze overleven.

Ook zij liet de haas vallen, zodat ze weer normaal kon praten in plaats van alle wooren te verdraaien. "Dat lijkt me een heerlijk idee." Sprak ze en haar ogen lichtten op. Ze was een behoorlijke nachtbraker, al was dat de laatste tijd onmogelijk Door de training. De poes wist ook maar al te goed dat ze hier morgen spijt van zou krijgen, maar ach, dit was veel leuker dan in haar eentje in het duisternis dwalen. "Al moeten we zorgen dat we niet gesnapt worden, anders zijn we echt de pineut." Ze lachte erbij, maar haar woorden waren wel gemeend. Toen de kater echter over de clans begon kwam er iets van verbazing en twijfel in haar groene ogen. "Bedoel... bedoel je dat je naar de andere territoria wil gaan?" Sprak ze wat aarzelend. "Ik bedoel, ik wil heel graag de Windclan de beste clan maken en alle andere clans hun geheimen leren enzo, maar we mogen toch helemaal niet over hun grenzen gaan?" Ze hield zich maar al te graag aan de regels, maar met een kleine aansporing zou ze wel mee geven. Want zo'n avontuur als dit kon ze niet missen!

De lichte onzekerheid die Routpaw afstraalde ontmoette Bearpaw met een zelfverzekerde grijns op zijn lippen. "Oh kom op Routpaw." Moedigde hij haar grijnzend aan en deed een stap van haar weg zijn kop bijdraaiend richting fourtrees. "Vraag jij het je niet af? Hoe zij allemaal leven. Wat ze doen en hoe ze het doen? Ik wil alles leren. Everstar is een goede mentor maar er zijn zoveel meer dingen te leren. Ik weet nu wel hoe ik een haas moet vangen. Maar wat is het om een vis te vangen. Of een eekhoorn, een kikker proeven. Vraag jij het je niet af? Natuurlijk iedereen zegt dat die dingen helemaal niet lekker zijn. Maar de andere clans zijn echt niet zo anders als wij zijn." Grijnzend staarde hij haar aan en sprong bijna op en neer. Hij wou zo graag op onderzoek gaan en nu was het het beste moment. Zij samen zouden dit echt wel aankunnen.

Bij Bearpaw's verhaal over de clans lichtte haar ogen dromerig op. Oh, wat klonk dat heerlijk! Ze was altijd al een nieuwsgierig persoon geweest, al helemaal naar de andere clans en hoe hun leven eruit zag. Het enige probleem was; Routpaw was best wel een braverikje, bang om in de problemen te komen. Daarom bleef ze ook nog maar even twijfelend staan, haar oren enigszins ongemakkelijk in haar nek. Toen ze echter weer naar de grijnzende kater keek en zijn enthousiasme zag, was ze overgehaald. Ze duwde de twijfel zo goed mogelijk weg en keek hem opgewekt aan. "Oh, dat klinkt geweldig." Sprak ze waarna ze hem kort aanstootte. "Is goed, i'm in. Maar, als we gesnapt worden, is het jouw schuld." Sprak ze grappend.

Het was donker en met de maan als enige lichtbron begaf een langharige kater zich door het lange gras. Het was laat en normaal gezien zou de kater al in zijn nest liggen slapen zodat hij de volgende ochtend met een vroege start zijn dag zou kunnen beginnen. Maar in de plaats daarvan was hij niet eens in het kamp. Silentpaw had geprobeerd en geprobeerd om in slaap te vallen, hij had alle trucjes die hij kende uitgeprobeerd, maar niets had geholpen. Eerst had hij zich in tientallen verschillende posities gelegd maar niets was comfortabel. Vervolgens had hij zijn ogen gesloten en aan leuke herinneringen gedacht maar dat hielp niet dus begon hij het liedje dat zijn moeder hem vroeger toezong in zijn hoofd af te spelen. Maar nog steeds werkte het niet, de bruine tabby was klaarwakker. Dat is waarom hij nu een wandeling aan het maken was, hopend dat dat hem moe zou maken. En als dat niet werkte dan had hij nog altijd een leuke wandeling gehad. Met rustige stappen liep de kater door het Windclan territorium, luisterend naar het geluid van de krekels en de zachte wind. Dat is totdat zijn oren een geluid opvingen dat hij helemaal niet verwacht had op deze wandeling. Het verre geluid van Stemmen. De stemmen van twee katten om precies te zijn. Nieuwsgierig begon hij er op af te lopen.

I hope it's okay if i join??? Als jullie liever willen dat ik niet mee doen kun je de post gewoon negeren.

"Natuurlijk gaan we gesnapt worden, dat is half the fun. Maar wie zegt dat ze ons tegenhouden." Grijnzend draaide hij zijn oortjes bij haar recht aanstarend. ZE zouden zo snel mogelijk weg zijn. Geen clan zou hun bij kunnen houden. Dat wist hij zeker! Dat was immers wat zijn moeder hem altijd verteld had, Windclan katten waren de snelste katten van het woud. Niemand zou hun bij kunnen houden als ze er eenmaal voor gingen, dus waarom zou een andere clan nog de moeite gaan doen? Met een onbekend geluid dat plots veel dichterbij leek dan hij had verwacht schoten zijn oren opzij en draaide hij zijn hoofd bij. Even was hij geschrokken tot hij de pels herkende van Silentpaw, een apprentice die net even iets ouder was als hij zelf. Grijnzend draaide hij zichzelf bij om Silent aan te kijken. Hoewel Bearpaw de jongste was van dit kleine gezelschap maakte dat niet uit qua houding die hij opnam. Zijn borst vooruit en zijn kop trots en hoog. Een geboren leider. "Silentpaw hier!" Siste de kater zacht een grijns op zijn lippen. Met drie katten zou het nog makkelijker en leuker worden dan met een. "Zin in een avontuur?"

Die woorden stelden haar nu niet bepaald gerust. Echter was het al te laat om nog terug te krabbelen, vond ze. Daarom glimlachte ze enkel wat nerveus. Haar hoofd vertelde haar dat dit alles behalve slim was, maar haar hart zei het tegenovergestelde.
Plots klonk er iets achter hen en geschrokken keek Routpaw achterom, duidelijk betrapt. Ze zuchtte echter opgelucht toen het enkel Tigerpaw bleek te zijn, een kater die ze al eerder had ontmoet. Het was lastig, omdat hij om een of andere reden niet sprak. Toch leek hij haar zeer vriendelijk. Ze wilde de kater net begroeten, toen er een stofje in haar neus terecht kwam en ze hard moest niezen, waardoor ze ook Bearpaws begroeting niet hoorde. Toen ze haar groene ogen echter op hem richtte kwam ze tot de conclusie dat het geen belangrijke informatie kon zijn geweest. De grijns op zijn gelaat warme haar op en zonder het door te hebben krulden haar lippen zich ook op. "Zin in een avontuur?" het was duidelijk dat Bearpaw, ondanks dat hij het jongste van het stel was, hier de leider speelde. Daar had ze geen problemen in, hij leek wel gemaakt te zijn voor die rol. Zijzelf zou nooit met zo'n idee zijn gekomen. "We, eh, gaan naar de andere territoria?" Sprak ze twijfelend, terwijl ze naar Bearpaw keek hopend op een enthousiaste bijval. Nu ze het zo zei, klonk dit plan wel heel roekeloos.
Maar goed, misschien was dat ook wel wat het zo leuk maakte.

-Routpaw is er van overtuigd dat Silentpaw Tigerpaw heet, vandaar :')

Onderwerp: Re: Wild horses I want to be like you