Rustende middagen

Ravemoss begaf zich zonder al te veel moeite over de takken. De zon was warm vandaag, maar het dichte bladerdek zorgde voor genoeg beschutting en dus verkoeling. Zo zou hij het niet te snel te warm krijgen. Ravemoss had destijds goede technieken van zijn mentor geleerd. Zeker als het ging om jagen. Hij schatte de afstand tussen hem en een tak beneden zich in voordat hij zich met een soepele draai liet vallen. Zijn poten vingen zonder moeite de klap op en het enige wat je had kunnen horen was het doorbuigen van de tak en het geritsel van diens bladeren. Hij liep nu wat lager, maar nog steeds een behoorlijke hoogte boven de grond. Hij draaide wat met zijn oren in de hoop iets van geluiden op te vangen. Behalve de zingende vogels en de wind die door de takken woei waren er geen andere geluiden die erop duidde dat er prooi in de buurt was. Hij zette zijn lichaam weer in beweging en begon in een rustig dribbeltempo over de takken te lopen. Ondertussen hield hij zijn oren gespitst op mogelijke aanwijzingen van prooi.
Vaag ving hij het geluid van gespin op. Hij rook even aan de takken in zijn buurt en constateerde dat een van zijn clangenoten hier al was geweest. Met zijn ogen zocht hij de omgeving af, echter zag hij niks anders dan groene bladeren. Met enkele sprongen bevond hij zich op de grond, nam de bosgeuren in zich op en begon op een rustig tempo te lopen. Hij wist niet waarheen hij aan het lopen was, hij was… gewoon aan het lopen. Aan het genieten van dit zeldzame rust moment. Tijdens groenblad was er genoeg eten aanwezig voor de clans en dit zorgde voor een ontspannen sfeer. Toch kon je het je niet veroorloven om teveel te ontspannen, onoplettendheid zorgde voor problemen. Ravemoss draaide voortdurend zijn oren zodat geen enkel geluid hem zou ontgaan, terwijl hij zich voortbewoog in de schaduwen van het bos. Zijn vacht had een grijze kleur en zijn ogen hadden de groene kleur van mos. Hier had hij zijn naam aan te danken, althans… het laatste gedeelte van zijn naam. Het eerste gedeelte, Rave, had hij er anders aan te danken. Hij had dezelfde glans in zijn vacht als een raaf, maar was grijs in plaats van zwart. Daarom was hij Rave genoemd, zonder n, omdat hij de glans van een raaf had, maar niet de kleur. Hij stopte toen de zon zijn vacht deed opwarmen. Hij ging zitten, sloot zijn ogen en genoot van het moment rust. De geur van zijn clan drong tot het door en zonder enige aankondiging zei hij: ‘Hallo daar’ terwijl hij zijn ogen nog steeds gesloten hield.

[Iedereen welkom ^^
Moet weer eventjes inkomen, dus volgende post zal beter zijn.]