Is it all alright?

Smokegaze had zich de laatste periode afzijdig gesteld van het kamp, hij had er alleen nog maar geslapen en verder was hij er veel buiten geweest. Jagen, vissen, patrouilles... Dat was zijn dagelijkse cyclus geweest. Sinds Luvon in de clan was, vertrouwde hij het allemaal wat minder. Butterstar betekende veel voor hem en was net een moeder voor hem, maar dit vond hij maar niets. Echter had Butterstar hem willen spreken, juist om zijn afwezigheid. Kwam dit bij Luvon vandaan? Dacht die indringer dat hij niet loyaal was en probeerde hij iedereen die ook maar een beetje wantrouwig was de clan uit te jagen?
Smokegaze haalde de spoken uit zijn kop en stapte de Leaders Den in, na dat hij aangekondigd had binnen te komen. "Je wilde me spreken, Butterstar?" Vroeg hij, misschien wat formeler dan dat de leader van hem gewend was.

De onzekere reactie van Butterstar liet Smokegaze zijn ogen vernauwen. Ze was inderdaad niet meer de poes die hij kende. Zeker niet nu die Luvon in Riverclan leefde. Dat was allemaal heel vreemd gegaan. Butterstar bevestigde zijn woorden, dus kwam Smokegaze dichter naar Butterstar toe en en ging vervolgens zitten doe Butterstar aangaf dat hij zichzelf comfortabel moest maken. Hij keek haar aan met zijn nog steeds gefronste uitdrukking op zijn gelaat. "Wat wilde je me vertellen, Butterstar?" Vroeg hij vervolgens. "Laat dit niet zijn uit invloed van die... vader van je," bromde hij vervolgens. Butterstar mocht weten wat hij ervan vond. Het zou Smokegaze ook niet verbazen als Starclan hun hiervoor zou straffen.

Smokegaze vernauwde zijn ogen opnieuw terwijl hij Butterstar aan keek. "Ik merk het op aan hoe je je nu gedraagt, hoe je hem meteen vertrouwd en de clan nauwelijks laat wennen aan het feit dat er een rogue in onze clan leeft," miauwde Smoketear terwijl hij met zijn lange, dikke, donker grijze staart zwaaide. "Maar dat doet er verder niet toe. Je wou me wat vertellen?" Vroeg Smokegaze om het vorige onderwerp te laten verdwijnen. Hij had geen behoefte aan zo'n soort discussie.

Smokegaze keek enkel fel naar de clan leader bij haar woorden. Er tegen in gaan had geen zin, wist hij wel. Butterstar zou waarschijnlijk gedacht hebben dat hij zijn mond hield omdat ze geen tegenspraak meer duldde. Echter gaf zijn blik meer dan duizend woorden. "Smokegaze.. Ik heb je geroepen ja, om het over je ouders te hebben. Als je daar momenteel nog behoefte aan hebt, inplaats van elke beslissing van mij zwart maken." Nu werd zijn blik verward en draaide hij met zijn linker oor. "Wat valt er te vertellen over mijn dode vader en een moeder die ik niet heb?" Vroeg Smokegaze, al was hij wel nieuwsgierig. Maar hé, Smokegaze was nog jong, hij kwam net de pubertijd uit.

Hoe Butterstar opstond en naar hem toe liep maakte hem wat ongemakkelijk omdat hij wist dat hier wat achter zat. Wat had Butterstar hem te vertellen over zijn ouders? "Nee. Je hebt wel een moeder Smokegaze.." mompelde Butterstar. Smokegaze trok een wenkbrauw op. Ja, dat wist hij ook wel en blij was hij er niet mee. Die schijnheilige trut van een Ashlily mocht dood neer vallen. "Een moeder die nooit genoeg aan jou heeft kunnen tonen hoeveel ze je lief had omdat het nooit mogelijk was." Smokegaze fronste. Ze kon het niet over Ashlily hebben, of er moest een flinke tak op de poes gevallen zijn wie zijn moeder was. "Smokegaze.. Ik ben je moeder." Er was een moment van stilte. "Ha! Ha! Ha! Laat me niet lachen." Hij veegde een traan weg met zijn poot. "Wat is dit voor grap?"

Smokegaze vernauwde zijn ogen terwijl hij de woorden van Butterstar binnen liet komen. Een lichte woedde borrelde in de massieve kater op. De poes die zich zijn moeder noemde draaide zich om om zich te wassen. Smokegaze stond op dat moment op. "Dan ben je de meest waardeloze moeder ooit," snauwde hij. "Je moest eens weten wat je me al die moons aangedaan hebt!" Snauwde hij. "Je bent misschien nog erger dan Ashlily," vervolgde hij grauwend. "Jij hield namelijk voor je dat je mijn moeder bent terwijl de poes waarvan ik dacht dat het mijn moeder was me mentaal kwelde met haar verstoten en woorden," vervolgde hij kwaad. Met stampende poten verliet hij de leaders den. Hij was enorm kwaad, ook al had hij al die tijd gewenst dat Butterstar zijn moeder zou zijn geweest. Nu was het ook nog zo en was hij kwaad, kwaad omdat ze er niet als een moeder voor hem was geweest toen hij een moeder het hardst nodig had.

Moons had hij er op kunnen trainen om dat knopje te vinden en te gebruiken. Het knopje die er voor zorgde dat tranen, verdriet en woorden hem niet meer raakte. Dat het als een zuchtje wind langs hem heen waaide. Zijn ogen stonden iet wat kil en leeg terwijl hij naar de woorden van Butterstar luisterde voor hij zijn poot buiten haar den plaatste. "Zal ik doen, But... moeder..." klonk zijn stem. Butterstar had hem om twee dingen gevraagd. Na te denken over wat ze had gezegd en wat hij had gezegd en om een patrouille mee te nemen. Welke van de twee hij bedoelde met zijn antwoord was dan de vraag. Al wist hij zelf dat zijn antwoord voor beide dingen golden. Hij zwaaide met zijn staart ter afscheid en verliet de leaders den, Butterstar alleen achterlatend.