Open Fields (Ghostfang)

Een zilvere kattin lag stilletjes op haar buik naar de weilanden te kijken. Zwart-witte logge loeiende beesten hadden haar aandacht getrokken. Allen waren gevlekt en graasden naast elkaar. Het was een aparte dynamiek, eentje die ze nog nooit eerder was tegengekomen waardoor ze was stilgehouden en met ingehouden adem het schouwspel voor haar bewonderde. De zware en stinkende beesten, zaten gevangen achter een omheining van een of ander draad. Hierdoor bleven ze uit het territorium van de Windclan en bleken ze tamelijk onschadelijk te zijn. De dieren waren groter dan vossen waardoor de kattin onbewust ook redelijk op haar hoede was. Natuurlijk betekende dat niet dat ze niets uit zou halen. Ze was nog steeds een wispelturig jonge kattin, eentje die het vaak op de harde manier moest leren. Met een ondeugend grijnsje op haar prachtige zilveren gelaat, die bijna wit leek te glinsteren in het zonlicht, sloop de jonge kattin op de koeien af. Haar oortjes waren gespitst en haar blauwe ogen gefocust, nog even en dan zou ze er zijn, nog een stap en... Wacht wat was die geur? Heel langzaam, tergend langzaam draaide de jonge en naïeve kattin zich om. Daar tussen het hoge gras was een kat verstopt, ondanks dat ze wist dat het een van haar clangenoten moest zijn was ze niet bepaald blij met de interruptie. Als de kat die haar onderbrak maar niet haar broer Buzzard was, die grote rode kater was nogal over beschermend in de sterkste zin van het woord, hierdoor was het nauwelijks mogelijk om lol te trappen. Wat voor preek zou ze toch krijgen als Buzzard doorhad dat ze op ontdekkingstocht was geweest, ook al had ze het territorium nog niet verlaten, ze was relatief dicht bij de grens, anders had ze de koeien ook niet gezien. Na een rustige, ontevreden zwiep van haar staart, veranderde haar net nog uitbundige houding in een kalme terughoudende. Haar blik werd vriendelijk maar leeg terwijl ze met ruime passen richting de onderbreking liep. Haar pluizige staart was het duidelijkst zichtbaar in het hoge gras waar ze nu doorheen stormde, ze had maar een ding in gedachten. Degene net zo erg laten schrikken zoals haar ongenodigde gast zonet had gedaan. Niet dat het opviel, haar houding was altijd zorgeloos of rustig. Er was veel voor nodig om haar in paniek te laten raken, heel veel.

De ongenode gast stond op zodra ze op hem af stormde. Tot haar verrukking was het Ghostfang, een andere broer van haar die waarschijnlijk niet aan haar kop zou zeuren, over van alles en nog wat. Voornamelijk natuurlijk de veiligheid, ze zou toch niet zomaar zoals Larkpaw verdwijnen, tenminste dat kon ze zich niet indenken. Nog even rustig als altijd, stormde de kattin op haar grote grijze broer af; die op een rustig gangetje ook naar haar toe liep. Ze remde net op tijd voordat ze hem over rende. Slippend kwam ze tot stilstand, waarbij ze haar nagels gebruikte voor extra grip. Het geloei van enkelen van de logge koeien, liet haar oortjes naar haar nek toe trekken. Een oortje hield ze op haar broer gericht terwijl de andere gespitst naar de koeien toe stond. Ze wou niets missen, zeker niet nu ze een nieuwe of tamelijk nieuwe ontdekking had gedaan. Haar nieuwsgierigheid en avontuurlijkheid zou haar misschien ooit nog eens de kop kosten. Met een poot woelde de grote kater door de haren over haar kop heen, waardoor die nog verder verward raakten. Ze had altijd de halve avond nodig om haar vacht te verzorgen, tenminste zo leek het bijna. Ietwat bestraffend keek ze haar grote broer dan ook wel aan, immers zorgde hij er nu voor dat ze langer bezig kon, toch kon ze een klein en vrolijk glimlachje niet van haar snoet afvegen. Haar broers glimlach was heel even verschenen, maar al snel weer als de sneeuw voor de zon, verdwenen. Met een vragende blik in haar ogen keek ze de grotere kater aan. "Wat ben je aan het doen, kiddo?" Vroeg de kater, waarna Hazepaw een korte blik op de interessante grazende loeiers wierp. Ze schudde haar lange zijdezachte vacht uit voordat ze zich uitrekte en verveeld naar de kater staarde. "Ik was gewoon benieuwd of ze nog wat anders deden, dan eten,' mauwde de jonge kattin, nonchalant. Ze was niet in gevaar geweest en enkel op onderzoek uit, onderzoeken was goed. Zo vonden clankatten zo nu en dan toch nog wel wat uit, waar Hazepaw's nieuwsgierigheid soms een groot probleem kon zijn, waren er andere momenten waarop de nieuwsgierigheid haar vroegtijdig had gewaarschuwd. Met een zwiep van haar dikke en langharige staart draaide ze zich weer om en liet ze haar kont zakken. Met een rustige blik hield ze de loeiende gevaartes nog even in de gaten voordat ze haar blauwe kijkers op Ghostfang richtte. "Wat doe jij eigenlijk hier? Buzzard is je toch niet achtervolgd?" Met een gepijnigde blik keek ze de oudere kater stilletjes aan. Ze wist niet wat ze met Buzzard aanmoest, hij irriteerde haar soms mateloos. Buzzard leek soms meer haar vader dan haar broer, overbezorgde kikker dat hij was.