Spit your venom

De mooie bruine poes zat voor de in- en uitgang van het BloodClan kamp en staarde recht voor zich uit, het donker in. Het was een tijd geleden al begonnen met schemeren en dit was het teken voor haar geweest om haar maaltijd af te ronden en hier naar toe te gaan. Ze had afgesproken met haar nieuwe young one Satsui voor zijn eerste training. Ze was benieuwd naar hoe hij het zou gaan doen, of hij een goeie luisteraar zou zijn of een drukke herrieschopper. Ook vroeg ze zich af waar zijn talenten lagen. Zou hij goed kunnen vechten, jagen, klimmen of misschien alles wel? Een koude wind trok aan haar vacht en deed haar neusje doen tintelen. Het zou haar niets verbazen als het vroor of vannacht zou gaan vriezen. Misschien zou het zelfs wel gaan sneeuwen. Ze hoopte het niet; alles was een stuk minder aangenaam als het koud en nat was buiten, dit gold ook voor trainingen.

- &Satsui. Joinen alleen met toestemming

Met gespitste oortjes lag hij al heel lang uit de toren de staren, wachtend tot die zon eindelijk eens onderging. Hij was gelukkig af van die irritante moederkatjes en zat nu tussen leeftijdsgenoten, hoewel hij mentaal waarschijnlijk veel verder achterliep. Het lange wachten begon saai te worden, en zonder het met opzet te doen viel hij in slaap.

Toen hij zijn ogen opende was het al donker, waardoor zijn hart sneller begon te bonzen en zijn ogen zich weider opende. Was hij te laat? Zo snel als hij kon rende hij de toren uit naar de afgesproken plek en zag zijn mentor al staan. Shite! Vol remde hij zo'n vijf meter van haar af door een demoon die uit het niet verscheen. "Keer terug misbaksel." Satsui bewoog nerveus en zijn oren wiebelde, ohh wat nu? Met een scherpe bocht glipte hij erlangs en stond voor zijn mentor, niks zeggend, haar alleen aankijkend.

De kou maakte haar lichaam stijf en na een tijdje blijven zitten stond Zira op om even haar pootjes te strekken. Haar young one liet wel op zich wachten zeg. Maar de commander was een geduldige kattin, en ze geloofde er niets van dat de kater zijn eerste training zo vergeten of in de steek zou laten. En als dit wel zou gebeuren, zo zij hem hoogstpersoonlijk komen ophalen in z'n nieuwe den. Echter bleek dat niet nodig te zijn, want net toen de poes weer ging zitten, kwam hij daar aangetrippeld. Hij bleef een paar vossenlengtes van haar af stilstaan, maakte toen een bocht en stond toen voor haar. Zira rees haar wenkbrauw op maar besloot er verder niets van te zeggen. "Satsui." begroette ze hem op een strenge toon. "Heb je een idee wat je wilt gaan doen vanavond? Waar wil je als eerste in trainen?" vroeg ze hem. Als je wilde dat je young one naar jouw luisterde, moest je wel het respect hebben om ook naar hem te luisteren.

De verbazing op haar gezicht merkte hij totaal niet op, alleen zich zenuwachtig voelend over hoe deze training zou verlopen. De strenge toon deed hem uit zijn gedachtes ontwaken en serieus keek hij Zira aan. "Uhm... Ik... uh..." Klonk het stom als hij het zou zeggen? "Ik zou graag willen vechten." Gooide hij eruit en stak zijn borst voor uit met een vastberaden gezicht. Ja, hij zou de beste vechter worden en alle demonen uit de weg ruimen.

Satsui meldde dat hij wel zou willen leren vechten, en Zira knikte. Ze had niet anders verwacht, de meeste katten in de Elite dachten dat ze er met alleen vechten wel kwamen. Het tegendeel was waar, maar dat zou ze de young one nu niet zeggen. Ze wilde zijn keuzes immers niet verbeteren en je moest ergens beginnen. "Dat is goed," miauwde ze dan ook, waarna ze overeind kwam. Ze tikte hem met haar staart aan. "Volg mij." beviel ze hem en begon toen met lopen. Ze zou naar een bepaalde steeg gaan waar ze al eerder een young one van haar getraind had; Five. Het was er donker, er kwamen bijna nooit voorbijgangers en er was een goeie trainingsgrond zoals schuilplekken achter dozen en vuilnisbakken maar ook bosjes en zelfs een boom. Toen ze aankwamen in het steegje, keek Zira haar leerling aan. "Hier gaan we trainen. Vertel me is hoe jij van je omgeving gebruik kan maken tijdens ons gevecht?"

Opgelucht keek hij haar aan toen ze het goed vond, phieuw! Kort schrok hij op toen hij een aanraking voelde, vaak werd hij helemaal niet aangeraakt dus wanneer het gebeurde ging er een soort angst door zijn lichaam. Braaf volgde hij Zira, voordat hij had kunnen próberen te kijken begon ze al te spreken. De vraag maakte hem zenuwachtig, waardoor zijn ogen heen en weer gingen. Het enige wat hij daarna zag waren zijn trouwe 'vrienden.' "Ga weg." Mompelde hij licht gefrustreerd, niet wetend dat de kattin het misschien persoonlijk op zou vatten.

De kater liep haar netjes achterna en toen ze aankwamen draaide de poes zichzelf om, waarbij ze Satsui recht aankeek in zijn ambere ogen. Ze vroeg hem een vraag, en hij leek haar blik te willen vermijden. Hij vestigde zijn ogen op iets naast haar en miauwde toen een licht gefrustreerde 'ga weg'. Zira knipperde langzaam en trok haar wenkbrauw ietsje op, haar blik bleef in de zijne geboord. "Pardon?" miauwde ze simpeltjes en ze zwiepte met haar staart. Hij zou met een goeie verklaring moeten komen wilde hij geen straf krijgen voor deze opmerking. "Als je het niet met mijn manier van trainen eens bent, kan ik je altijd overleveren aan de ThunderClan. Misschien vind je hun trainingen beter, als ze je niet zouden martelen natuurlijk." vervolgde ze op koude toon en boorde haar rode ogen nog steeds in de zijne, geen één keer wegkijkend.

Vlak nadat hij had gesproken vaagde ze allemaal weg en stond daar alleen nog zijn mentor die duidelijk niet blij met hem was. Hij stapte achteruit door wat ze zei, Th-thunderclan? Zijn ogen stonden vast in die van haar, ohh... Wacht? Wat had hij eigenlijk fout gedaan? "I-ik snap het niet?" Piepte hij. Wat had hij tegen haar gezegd?

De goede verklaring leek niet te komen en het irriteerde Zira. De kater was niet begonnen met een goede start wat nog wel eens erg in zijn nadeel zou kunnen werken. Ze schudde haar kop toen de kater miauwde dat hij niet snapte waar ze 't over had, en liet het toen maar rusten. Het zou geen zin hebben om de kat te confronteren als hij niet eens meer wist wat hij gedaan had. Hopelijk voor hem zou hij niet teveel van deze uitbarstingen hebben, want dan zou er wel een straf voor hem staan te wachten. "Laat maar." miauwde de commander met een zucht en sloot voor een moment haar ogen. "Goed," miauwde ze toen waarbij ze tegelijkertijd haar ogen weer opende en hem recht aankeek. "Je wilde vechten, hm." begon ze toen haar verhaal en keek de young one aan. Bij Wasabi had ze besloten om te beginnen met de training zonder enige uitleg, maar hier leek Satsui niet geschikt voor te zijn aangezien hij te afwezig leek. "Je gaat straks tegen mij vechten. We houden ons niet in - let op, ik zeg wij dus ik ook niet. Wil je nog kunnen slapen vannacht, moet je dus met een goeie tactiek komen. Vertel eens, waarvan kan jij het beste gebruik maken?"

Hij wiebelde met zijn oren zijn uiterste best aan het doen om zich te concentreren op zijn mentor en niet op alles om haar heen. Na haar vraag hoorde hij honderden keren ons, wat hem beïnvloedde om dat daadwerkelijk te antwoordden. "Van hen." En keek even om zich heen, het waren er zo veel...

Toen Satsui vertelde dat hij van 'hen' gebruik kon maken, keek Zira hem strak aan. Wat hij nou allemaal bazelde.. De kater keek ook nog eens om zich heen. "Van wat bedoel je, Satsui?" haar stem klonk kalm, maar ze begon haar geduld te verliezen, ook al liet ze dit niet zien. Als het bleek dat hij echt gek was, moest hij uit de Elite. Er was hier geen plek voor zwakken.

Vanaf dat moment was hij al het kleine stukje controle dat hij had verloren, niks meer wat hij deed was bewust of opmerkzaam. In plaats van antwoord te geven op zijn mentor gromde hij en vervolgens bleef zijn blik strak, terwijl hij in aanvalspositie ging staan.

De kater gromde naar haar. De kattin trok lichtjes haar wenkbrauw op, waarbij ze hem wat verbaasd maar streng aankeek. Wat kregen ze nu weer? Satsui ging in een aanvalspositie staan - hoewel deze redelijk goed was, was het niet de bedoeling - en Zira schudde haar kop. "Nee Satsui, eerst beantwoord jij mijn vraag." haar stem was kalm. Ze voelde zich op geen een manier bedreigt door hem, als hij het in zijn kop haalde om haar aan te vallen was het makkelijk om hem neer te halen. Hij was zeven manen, ze was zeker vijf keer zo oud, om haar ervaring er maar buiten te laten.

Toen ze weer begon te spreken duurde het even voor hij door had wat zij zei en moest hij even met zijn koppie schudden. "Kunnen jullie het dan echt niet zien, of maken jullie mij gek?" Sprak hij nu, overrompelt door emoties en bijna huilend. Was hij gek? Was hij echt gek?

Satsui vroeg aan haar of hij dan echt de enige was die 'het' kon zien, en Zira fronste kort. "Wat zie je, Satsui?" drong ze aan, en bleef hem streng aankijken. Natuurlijk deden ze dit niet om de young one op te hitsen. Dat zou meer kwaad aandoen dan goed. Ze keek naar de kater, die nu bijna leek te moeten huilen. "Ik wil geen traan zien vallen, hoor je me?" beet ze hem streng toe en keek hem recht aan in zijn bruine ogen.

Ohh, waarom vroeg iedereen dat toch.. Die verschrikkelijke vraag. "Ze hebben hetzelfde figuur als tweebenen, alleen geen benen... Een zwart kleed valt over hen heen, en waar een gezicht had gemoeten..." Hij keek langs de kattin naar een van hen. "Zit niks anders dan duisternis..." Ze wilde geen traan zien vallen, en toch viel er een.

Satsui legde uit wat hij zag en Zira snoof lichtjes. Monsters die eruit zagen als tweebenen, zonder benen? En een zwart kleed om zich heen droegen? Waar hij de fantasie vandaan haalde wist ze niet. Scherp hield ze hem in de gaten, en zag dan ook hoe een traan langs zijn wang rolde en op de grond viel. Zonder waarschuwing haalde ze uit naar zijn gezicht met flinke kracht, waarbij haar staart wat pissig heen en weer zwiepte. "Ik zei niet janken." bromde ze hem toe. "Het zit allemaal in je kop, Satsui. Zorg dat het eruit gaat." vervolgde ze, ze had geen zin om de mentor te zijn van een gestoorde kat. Dus hij moest er maar wat aan doen.

Een scherpe pijn schoot door zijn hele gezicht nadat de deputy naar hem uitgehaald had. Ja, want je had controle over je tranen?! Wat een stomme rotkat! "Alsof als dat kon ik het niet allang gedaan had." Gromde hij. Nu was hij er wel klaar mee. Wat dacht zij wel niet? Had ze wel een brein? Misschien was hij nog wel slimmer, en hij was hartstikke jong!

De kater miauwde, dat als hij dat kon, dat hij dat dan allang al gedaan had. Zira snoof. Ze geloofde er niks van. Hij was gewoon zwak, en kon zijn angsten niet wegschuiven. Dat moest wel als je in de Elite wilde zitten. Ze schudde haar kop. Trainen met hem kon ze vanavond wel vergeten. De kattin zou dit later nog wel met Claw bespreken. Misschien moest hij de BloodClan wel uit, als het echt niet anders kon. "Satsui, ik verwacht je morgenochtend te zien bij de kampingang." miauwde ze kil. "Als je dan niet.. beter bent.." haar stem bleef lichtjes dreigend hangen en ze duwde haar nagels vlakbij zijn poot in de grond. Hierna draaide ze zich om, en liep ze terug richting het kamp. Of hij haar zou volgen of niet was zijn eigen keus.

- Nog een trainingstopic doen?