Sometimes the ones we loved are still around us, as ghosts (Ghostfang//SPT)

De jonge kater was weer eens op weg, naar zijn volgende training. Hij wilde eigenlijk leren zwemmen, al zou hij dat niet geweldig kunnen omdat hij geen Riverclanner is. Al had hij veel respect voor elke Clan wist hij toch weinig van elke Clan, hij sloop van bosje tot bosje naar voren richting het water. hij wilde zijn rust vinden al had hij het daarmee maar moeilijk, vele avonden had hij slecht geslapen. Het was vaak voor hem nu al te warm ter wel hij nog een hele zomer moest doorbrengen, hij moest het niet als een tegen keer zien. Hij moest dit zien als een ervaring, hij moest tegen de warmte kunnen. Hij liep rustig op de rivier af, hij sloot kort zijn ogen. Daarna focuste hij zijn blik naar de zon, hij moest zwemmen helemaal als Riverclan een gevecht wilde hebben in het water. Hij moest zijn tegenstanders ooit tegen kunnen houden, hij zuchten en bleef aan de oever staan. Wachtend op wat hij moest doen, in het water springen en zijn leven wagen of blijven leven als een lafaard.

Ghostfang was doelloos aan het ronddwalen tot hij een apprentice spotte bij het water. Sloom trok hij een wenkbrauw op. Hij stond enkel daar, aan de rand van het water. Niet van plan iets te doen, blijkbaar. Of misschien wel? Hij kon ook aan het twijfelen zijn. Een zucht verliet de lippen van de grijze kater toen hij op de apprentice afliep. Dichterbij herkende hij Tormitpaw. "Dus, ga je er in?" Vroeg de kater verveeld.

Tomtit keek naar de rivier, het blauwe water stroomde langzaam. Al wist hij niet wat hij moest doen, hij keek er naar. Vragend, hij kon hier door dood gaan. Al kwam hem iets terug, het laatste gesprek tussen hem en Rout. Hij zou sterven bij zijn Clan, al was het niet belangrijk voor hem echt meer. Rout wilde hem niet meer zien, hij glimlachte kort. Een zucht verliet de lippen van de grijze krijger toen hij op de hem afliep. "Dus, ga je er in?" Vroeg de krijger verveeld, de jonge kater keek naar de krijger. Ghostfang was dat, een krijger wilde dus dat hij erin sprong. "Ja, ik denk het. Ik wou dat ik kon zwemmen voor mijn Clan." Miauwde hij naar de krijger, hij keek naar de gele ogen. Hij keek naar het harde stromende water, al kon hij niet zwemmen. Ergens moest je beginnen, hij sprong in het koude water met een sierlijke draai. Hij voelde hoe het koude water zijn vacht raakten, hij deed even niks. Hij zakte diep in het water, al kreeg hij het water binnen en hapte naar adem. Hij trappelde met zijn voor en achter poten en kwam net boven water, hij hijgde. Het zou misschien zijn dood worden, al deed hij dit voor zijn Clan als een Windclan kat het water in was gegaan dat hij deze zou kunnen redden. Hij kwam amper boven water, hij trappelde al was het niet goed genoeg.