Haast geluidloos en met ruime passen sloop de jonge poes over het voor haar redelijk onbekende terrein. Shit, ze was verdwaald geraakt en hier per ongeluk terechtgekomen. En Kestrel raakte met de seconde geërgerder.
Het was tijden geleden dat ze hier geweest was, zolang dat ze het nog amper kon herinneren. Laat staan dat ze de weg nog wist. Het veld om haar heen was uitgestrekt en leek eindeloos, met laag gras en struiken om haar heen. Ze was op jacht gegaan en afgedwaald, en had gedacht de weg wel weer terug te kunnen vinden richting het Clanterritorium. Maar dat mislukte. En keer op keer kwam ze weer terecht bij de grote, indrukwekkende bomen die het middelpunt waren van het terrein.
Kestrelshade rolde haar ogen omhoog en zuchtte. Het werd al laat en ze was het wel zat hier. Waarom was haar richtingsgevoel zo beroerd?
[& Clouddust]