Charming

Soms had het wel voordeel om een multiclan mix te zijn. Want hoewel zijn bouw vreemd was en dit meerdere medische klachten met zich mee zou brengen, was hij voor nu goed af met zijn sterkere achterbenen. Hij had de ander ook vast gezet, maar diens reactie had hij zeker niet verwacht. Hij grijnsde. Wow, goed antwoord. Zijn verbazing was hopelijk niet te zien, in ieder geval gaf hij al snel een reactie. De kater hief zijn kop wat en draaide deze een kwartslag, die zelfingenomen er nog vast en zeker op. "En wat als ik ja zou zeggen?" Vroeg hij afwachtend, waarna hij opzij sprong in de hoop dat ze niet weg kon komen, al was dat natuurlijk niet zeker. Hopelijk gaf zijn antwoord haar iets om over te denken.

Warpaw merkte dat hij de ander vastgepraat had. Zijn grijns werd breder en in zijn blik kwam een klein lichtje. Ja, haar eigen schuld. Voor hem was het ineens een stuk leuker geworden. Hehehe. Al was zijn pels nog steeds zwaar dankzij het water. Toen ze zei dat haar vermoeden dan bevestigd zou worden kantelde hij zijn kop wat, alsof hij haar uit wou dagen meer te zeggen. Bij haar verdere woorden verkleinde hij de afstand tussen hun in, iets wat bij verre een van zijn favoriete dingen was om te doen bij een ander. "Ik ben helemaal wild van verlangen" Klonk er met zijn diepe stem, waar hij expres een snorrende toon in liet. Natuurlijk was dit overdreven, maar hij loog over vrijwel alles dus dit gesprek kon er ook wel bij komen. Voor hem maakte het niet uit, nee, hij had ineens een interessantere dag gekregen.

Toen de ander van hem weg schoot liet hij zijn grijns breken van een charmante naar een puur geamuseerde, waarna hij weer ging liggen. Dit was toch heerlijk? Het was duidelijk dat de calico geen greintje schuld of geweten in zich had omdat hij iemand zo had laten schrikken. Neh, hij was niet het type zomaar iemand de struiken in te sleuren, het was veel leuker als de ander even graag wou. Noem het een... anonieme overeenkomst. Hij zocht niet eens voor de friends in friends with benefits. Bij grinnikte ook even bij haar woorden. "Schat, ik heb niks gezegd over dat je wanhopig bent of wat de snelste route is naar het struikgewas." Waar ging hij naar toe? Misschien wat schuldgevoel aansmeren? Dat kon leuk zijn. "Jij was het die er vanuit ging, in plaats van te denken dat ik gewoon een grapje uithaalde." Hij kantelde zijn kopje even, en keek lichtelijk teleurgesteld richting de ander. "Maar goed, ik neem het je niet kwalijk"

Hij vond het eerlijk gezegd wel interessant, hoe de ander zichzelf herpakte en de leiding wou blijven nemen in deze ontmoeting. Ze begreep hem verkeerd, hij was niet alleen uit voor buddys in de bosjes, maar voornamelijk iets uitlokken. Hij vond het leuk, reacties van andere kunnen bespelen. Warpaw was de volwassen versie van kinderen die iets kapot maakte om aandacht te krijgen. Het zat in zijn karakter. De calico wist dus ook niet goed wat hij nou van Fallow wou, welke reactie, welke actie. Hij ging gewoon met de flow. Bij haar woorden grijnsde hij dus ook. “Er is mij wel eens vaker gezegd dat ik een verschrikkelijk slecht gevoel voor humor heb” Kwam er bijna zelfingenomen uit. Bij de vraag erna trok hij dramatisch zijn wenkbrauw op. “Ik voel me gekwetst, dat valt best mee” Dat noem je de vraag ontwijken, al moest de kater toegeven dat hij werkelijk geen idee had waar mevrouw de grens trok. Moest het echt de fysieke actie zijn of was in de buurt ook al goed genoeg? Want Warpaw maakte echt geen uitzondering tussen poes of kater.