This one's for you

Zonder Mousepaw aan zijn zijde leek het opeens allemaal een stuk deprimerender te zijn, zijn leven. De jonge kater en Mousepaw waren een tijd geleden uit elkaar gegaan, waarschijnlijk omdat hij meer tijd stak in het trainen van zichzelf - gezien hij geen vaste mentor meer had - dan dat hij spendeerde bij Mousepaw. Natuurlijk had Tigerpaw er spijt van, maar hij mocht nu zijn krachtige masker niet meer verliezen voor de clan door aan haar poten te blijven smeken toen ze het uitmaakte. Een koude blik was te lezen in zijn goudkleurige, zoals altijd aardig samengeknepen in wat een soort sinistere houding afspiegelde, ogen. Tigerpaw wist dat het niet lang meer zou duren of Everstar zou hem benoemen tot warrior. Eindelijk zou hij een volwaardige warrior kunnen zijn, al wist hij dat de jonge warriors altijd benadeeld waren. Die hadden nog niet zoveel ervaring, al had Tigerpaw al genoeg ervaring wat dat betreft. De kater keek over zijn schouder heen toen hij wat hoorde, hier op de Moorlands kon je je niet zo makkelijk verschuilen, dus de kat die hem naderde moest niet zo moeilijk te vinden zijn.

[ Eerste post Raptorpaw]

Toen hij over zijn schouder keek zag hij een bekende, zilveren pels. De kater richtte zijn blik alweer voor zich, hij had op dit moment alles behalve zin in deze kater. Maar toen hij een aantal stappen naar voren had gedaan hoorde hij hoe de kater hem aansprak. Niet bepaald zoals Tigerpaw verwacht had, het klonk alsof ze maten waren zoals vroeger. Hij draaide zijn kop opnieuw om en keek met zijn sinistere ogen naar de ander, die hem met een duidelijke blik van dislike aankeek. Tigerpaw knipperde verveeld met zijn ogen. "Wat moet je?" vroeg hij echter nog op een bizar kalme toon. Hij zou zich niet al te snel uit te tent laten lokken, maar hij was zeker niet bang voor Raptorpaw.

Tigerpaw keek toe hoe zijn broer dichterbij kwam en hield zijn blik neutraal. "Ik heb ook wel behoefte aan zoveel dingen, dat betekend niet meteen dat ik het ook daadwerkelijk krijg," kaatste hij gemakkelijk terug terwijl hij de zilveren kater koud aankeek. "En die vijandigheid blijft moeilijk binnen te houden," mauwde hij droogjes terwijl hij zich weer omdraaide en aanstalte maakte om verder te lopen. "Al helemaal met een zekere kattin die van de een naar de ander blijft lopen." Oké, hij zag Mousepaw helemaal niet op zo'n negatieve manier, zijn gevoelens voor haar waren echt geweest, maar het was gewoon zijn vijandigheid tegenover Raptor die er nu uit kwam zetten.

Ofcourse, nu was Raptorpaw opeens weer de zielige van de twee. Tigerpaw rolde met zijn ogen en keek de ander droog aan toen deze zei dat het hem pijn deed. "Het lijkt erop," zei hij met een zwiep van zijn staart nadat de ander had gevraagd of ze nou echt een poes tussen hen in gingen laten komen, terwijl hij de ander weer aankeek. "Daarbij, ik vertrouw je voor geen vossenstaart," ging hij verder. Raptorpaw met zijn gladde praatjes hoe hij opeens het respect van katten uit de clan probeerde te winnen, hij kende de kater langer dan vandaag.

Raptorpaw bleef wat verder praten over hun bro-code, dat die natuurlijk zei dat ze geen poezen tussen hen in lieten komen. Maar was het niet Raptor die er als kitten mee begonnen toen hij Mouse telkens tussen hen in had laten komen? De bro-code was zeker enkel iets zolang het Raptorpaw maar uitkwam. De gestreepte kater schudde kort zijn hoofd toen de kater nog verder ging over dat vertrouwen weer kon komen, hij had niet zoveel zin in dit hele gezeur. De kater wilde net weer verder lopen, toen hij de sorry hoorde. Raptorpaw die sorry zei? Hij draaide zijn kop om, wenkbrauwen opgetrokken en de ander met een blik aankijkend die zowel verbaasd als spottend was. Raptor die sorry tegen iemand zei? Dat was ook voor het eerst. "Goed dan,"' zei hij kort. Nee, hij zou de kater niet meteen vertrouwen, maar voorlopig kon hij het vijandige achterwege laten. Beter maar, want hij wilde zoveel mogelijk neutraal staan tegen de katten uit WindClan.

Tigerpaw bleef staan en keek naar de zilveren kater toen deze vroeg of ze gingen jagen. "Dat ik je sorry accepteer, betekend niet meteen dat het weer zo is zoals vroeger, Raptorpaw." De kater keek de ander met een koude blik aan, want zo was hij weer tegenwoordig. Zo kil als het maar wezen kon, er waren weinig katten bij wie hij ontdooide en op dit moment was Raptorpaw daar niet meer één van. "Daarbij, ik heb nog wat dingen te doen." Met een ferme zwiep van zijn staart bevestigde hij dat nog eventjes, terwijl hij zijn goudkleurige ogen over het landschap liet gaan. "Ik zie je later nog wel," mauwde hij kort waarna hij verdween in het lange gras en de zilveren kater alleen achterliet. Nee, behoefte om meteen weer dikke maatjes te zijn had hij niet bepaald op dit moment.