Looking for a new friend

Lightningpaw verveelde zich, heel erg, echt heel heel erg, echt zo erg dat hij er bijna dood aan ging. Serieus. De laatste paar moons deed hij elke dag hetzelfde: vroeg opstaan, jagen, eten, vervelen tot het middag was, even de grenzen langs lopen, slapen. Zo ging het elke dag, al 3 moons lang! Serieus hij kon het niet meer aan, hij was het zat. Hij was het zat dat hij nog steeds geen mentor had en nu het saaiste leven ooit leed. De mentor die hij 3 moons geleden had gekregen was niet eens bij de ceremonie geweest, hij had de kat nog nooit gezien! En oke, misschien lijkt het overdreven want hij kreeg binnenkort vast wel weer een nieuwe mentor, maar Lightning's geluk met mentors was vreselijk. In zijn hele apprentice tijd had hij nog maar 1 training gehad. En die was niet eens van zijn mentor geweest! Nee, die was van een oudere apprentice geweest die voor zijn mentor moest invallen. Hij had toen wel leren jagen, maar dat was dan ook het enige wat hij ooit geleerd had. Jagen had hij ondertussen wel onder de knie, maar vechten? Hij had geen idee hoe dat moest. Hij had wel een beetje gekeken naar andere apprentices maar dat hield het op. Pff, zijn leven was waardeloos serieus... Terwijl hij zo diep in gedachte was had hij niet doorgehad dat hij naar Fourtrees was gelopen. En toen hij daar aankwam keek hij verbaast rond. Serieus, was hij nou helemaal naar Fourtrees gelopen? Nou ja, alles was beter dan in het kamp zitten. Misschien kwam hij wel een andere kat tegen, misschien maakte hij wel een nieuwe vriend of vriendin, op zich was dat misschien wel wat hij nodig had op dit moment. Iemand die er voor hem was.

Penguinpaw eerste post! Als iemand interesse heeft mag je gerust binnenvallen hoor, hoe meer vrienden voor Lightning hoe beter xD

'Fijn dat je mijn dag komt verpesten', klonk een poesenstem vanachter Lightningpaw. Meteen draaide hij zich om en met een verbaasde blik keek hij naar de poes. Wat had hij nou weer gedaan? Serieus, hij kende haar geen eens. Ze was sowieso geen Shadowclan dat kon hij ruiken, ze was een Thunderclanner. Ook had hij haar nog nooit gezien dus wat kon hij haar überhaupt hebben aangedaan? 'Denk je even rust op te zoeken, zit jij daar. Bedankt!' vervolgde de poes sarcastisch. Aha, ze zocht dus rust. Tja, dan moest ze een andere keer maar terug komen. Hij wilde net wat tegen de poes zeggen, maar zij was hem voor. 'Ach, waar zijn mijn manieren. Ik ben Penguinpaw. En hoe heet dit shadowclannertje', vroeg ze. Een ondeugende twinkeling verscheen in Lightningpaw's ogen. "Ik ben Lightningpaw. Leuk je te ontmoeten, is dit je begroeting voor alle katten of is deze speciaal voor mij?" vroeg hij met een ondeugende grijns en hij gaf haar een knipoog. Misschien werd deze dag toch niet zo saai.

Sorry voor de late reactie ^^"