Just let it go my lord (Silhouetteheart)

De jonge kater lag nog goed en gerust in zijn nest, al was hij wel wakker en staarde hij naar het plafon van het takkengewas. Hij glimlachten, het was nog vrij vroeg. Al was het dit keer minder vroeg dan de andere keren, want hij was dit keer niet meer uit zijn nest gegaan zo vroeg en bleef liggen. Hij had soms weleens een beetje last van apprentices die vonden dat hij iets te vroeg wakker werd, dus bleef hij even liggen. Al had hij zijn beiden ogen open, hij lag op zijn rug waarbij zijn zachte buikje zichtbaar was. Hij vond de apprentices den er best wel mooi uit zien met alle krullende takken en bladeren, hij haalde zichzelf voorzichtig overeind. Hij stond nu weer op vier poten in zijn warmen mos bed, hij had rook de frisse geuren van buiten komen. Hij trippelde weer rustig de uitgang uit van het apprentices den, hij had tijd genoeg. Toen hij naar buiten liep voelde hij de warme zon in zijn gezicht, de warmte in zijn lichaam. Hij sloot kort zijn ogen en genoot van dit moment van de warmten, hij liep rustig weer naar voren. Vandaag was het weer de tijd om zichzelf meer te gaan socialiseren, hij glimlachten kort en zocht een goed plekje uit om ergens te gaan liggen. Als hij een gesprek gevoerd zou hebben zou hij weer op de jacht gaan, hij tuurde rond. Er waren nu wel erg veel katten in het kamp, met wie zou hij als eerste mee gaan spreken. Al viel zijn blik op een wit zwarte kater, het was al een krijger door zijn lengte te zien. Hij liep naar hem toe en keek hem aan met een vriendelijke blik, "Goedemorgen mijn heer, hoe bevat de dag je?" miauwde hij vriendelijk en keek in zijn ogen. Hij kende hem als Silhouetteheart een van de beste krijgers, hij was namelijk al een senior warrior. Dus moest hij veel respect tonen, hij moest laten zien dat hij met elke kat kon omgaan die in zijn Clan leefden om een volwaardige eervolle krijger te worden.

Hoewel hij zijn ogen gesloten had, had Silhouette toch allang de aankomende kat in de gaten gehad. Hij had zijn ogen dicht gehouden, in de verwachting dat deze naar een andere vlakbij hem zou gaan. Toen er een stem juist naar hem te zijn gericht, opende hij verbaasd zijn ogen. Voor hem stond een Apprentice die hij herkende als Tomtitpaw, een katertje die naar zijn gevoel iets té deftig was. De andere eindigde dan ook net met een veel te lange versie van een normale simpele vraag. Silhouetteheart knipperde wat verbaasd door deze plotselinge verschijning. 'Kon slechter'bromde hij, wat ook wel waar was. Hij had slechtere dagen meegemaakt afgelopen tijd. Toch ging hij Tomtitpaw niet vertellen van alle gebeurtenissen die zich al hebben voorgedaan.

De jonge apprentice keek de zwart witte kater aan, hij glimlachte vriendelijk naar hem. Al was deze kater zo sterk en was een van de bekende katten in Windclan, al keek hij verbaast op. 'Kon slechter' bromde Silhouetteheart, wat ook wel waar was. Hij knikte, het werd niet veel als je ging antwoorden ging zoeken. Zo hij keek hem met een serieuze blik aan, "mijn broeder heb je nog iets leuks gedaan of minstens gevochten voor de Clan?" Vroeg hij rustig op een kalme stem. Er was iets aan de hand, al zou hij er maar niet op in moeten gaan. De senior warrior was niet voor niets een krijger van Windclan en het was een oudere krijger die meer dingen wisten en meer aandacht kregen van de leider, hij zwiepte geïnteresseerd met zijn staart heen en weer. Hij bleef altijd geloven dat er iets goeds zat in een krijger en ook in apprentices, kittens, elders, deputy's en leiders. Al had hij nog nooit gesproken tegen Frostfaith en tegen Everstar, ooit wilde hij dat doen. Hij glimlachte vriendelijk, al leek de kater voor hem niet in zo'n bui te zijn. Hopelijk zou hij zijn broeder op kunnen beuren, hij slikte kort en wachtte op de kater voor zich.

Waarom bestonden er zulke katten? Silhouetteheart voelde de rillingen al over zijn lichaam gaan toen de Apprentice opnieuw tegen hem sprak. 'Minstens gevochten voor de Clan', want ja, hij vocht inmiddels elke dag. Starclan, wie had deze kat opgevoed? Mocht wel wat minder hoor. ''Nee, ik heb de hele tijd in de zon gezeten''beantwoorde hij kortaf. ''Maar als jij zo graag wilt vechten, ga je gang dan. Wie weet kom je inderdaad wel een kat tegen die zo stom is om de grenzen over te steken''. Kan hij plezier hebben en vrolijk vechten. Silhouetteheart sloot zijn ogen weer en hoopte dat Tomtitpaw de hint begreep.

De jonge kater keek naar de zwart witte voor hem, hij wiebelde met zijn oren. ''Nee, ik heb de hele tijd in de zon gezeten'' beantwoorde Silhouetteheart kortaf. Hij bedoelde niet van vandaag, ach. Hij keek naar de kater en knikte, het moest een senior warrior zijn een van de beste krijgers van de Clan maar waarom reageerde ze dan zo. ''Maar als jij zo graag wilt vechten, ga je gang dan. Wie weet kom je inderdaad wel een kat tegen die zo stom is om de grenzen over te steken'' Miauwde de kater voor hem daarna, hij keek hem aan. Nee, hij wilde niet graag vechten al moest hij trainen om een goede krijger te worden. Silhouetteheart sloot zijn ogen weer, wilde de kater slapen? Het was een krijger kom op, het moest wat meer in de greep gaan. Hij ging niet weg van deze kater, al moest hij ook trainen. "Mijn heer, ik vecht tegen katten wanneer het moet al heb ik trainingen nodig dus zou U tegen mij kunnen en willen vechten?" Miauwde hij daarna, zijn ogen waren strak gericht op de kater voor hem. Ergens zat er in zijn stem een spelend toontje, hij keek hem aan en wachtte.

Onderwerp: Re: Just let it go my lord (Silhouetteheart)