He's a one stop shop

De kater rolde met zijn ogen om de katten hun blijheid. Het was mooi weer, en zijn clangenoten leken zich er maar niet overheen te kunnen zetten. Hijzelf had het liever wat kouder en somberder. Zijn blik gleed naar Dauntkit, ook zij was nog geen apprentice geworden. Maar zij was ook jonger dan hem; evenoud als Cranepaw. Het irriteerde hem iedere dag, ieder uur en iedere minuut opnieuw dat de andere kater eerder apprentice geworden was. En zonder goede rede ook nog. Het katertje zuchtte licht toen hij blije giechels van een koppel verderop hoorde. De lentekriebels kwamen er ook aan, hij had erover gehoord van een elder toen hij ze afgeluisterd had bij hun den. Lentekriebels betekende liefde en kittens. Hoe dit ging wist hij allang, het verhaal van bloemetjes en bijtjes had hij overgeslagen. Hij was toch oud genoeg om de waarheid te weten?

- 1e post voor Dauntkit, hierna open

Daunt kwam zijn kant nu opgelopen en hoewel hij chagrijnig was, kon hij haar gezelschap (bijna) altijd wel waarderen. Hij zette een schuin grijnsje op toen ze dichtbij genoeg was om het te zien. Meteen stelde ze haar vraag en Cross zag hier een kans in die hij meteen greep. "Aan jou natuurlijk," miauwde hij met een snelle knipoog. Hij meende het natuurlijk niet, zowel zijn antwoord als zijn flirtgedrag, maar kon het toch niet laten. Het was eenmaal hoe hij was. Nu al.

Dauntkit beantwoordde zijn opmerking met een grijns, waarna ze zei dat iedereen aan haar dacht. De kater trok zijn mondhoek lichtjes op bij haar woorden maar zei er verder niets over. Hij tikte ongeduldig met zijn staart toen er weer een giechel van het koppel vandaan kwam. Daunt vroeg aan hem of hij ze aan het bespieden was en hij trok zijn wenkbrauwen licht op. "Alsof daar wat interessant aan is," merkte hij wat onverschillig op. Nee, hij negeerde ze liever, maar dat ging lastig als ze zoveel geluid maakten. Toen vroeg de kattin naast hem echter of hij boos was over Crane en een beetje mokkend keek hij de andere kant op. "Wat denk je zelf?" merkte hij geïrriteerd op. Niet dat hij Dauntkit vervelend vond, maar de ergernis werd iedere keer bij het woord Crane opgewekt.

Crane was net terug van de jacht, uhm, hij had toch een poging gedaan om te jagen. Hij was dan ook met niets terug gekomen. Niets? Zijn vacht hing vol met de doorns van een doornstruik. Hij leek wel een magneet voor die dingen. Al kon het natuurlijk ook zijn omdat hij die struik in eerste instantie niet gezien had. Hij was dus toch met iets terug gekomen. Doorns. "Wat denk je zelf?" Crane's oortjes schoven naar voren toen hij Cross en Daunt bij de nursery zag zitten. Hij vond het nog steeds jammer dat hij als enige apprentice was geworden. Misschien hing het af van de dag waarop hij geboren was. Het kon van dag op dag schelen wie er wel/niet apprentice werd. Hij trippelde vrolijk naar hen toe en zette zich bij hen neer. "Wie denkt wat?" mauwde hij om zijn aanwezigheid aan te kondigen. Hij keek hen één voor één aan en plukte vervolgens alvast enkele doorns uit zijn vacht.

Dauntkit grijnsde om zijn opmerking in hij trok zijn wenkbrauwen op. Wat, geloofde ze hem niet? Dacht ze nou echt dat hij graag naar dat koppel zat te kijken? Nee bedankt. Toen hem gevraagd werd of hij boos was over Crane, vroeg hij haar wat geïrriteerd wat ze zelf dacht. Crane kon de pot op van hem. Speaking of the devil, daar kwam hij net aan. "Wie denkt wat?" vroeg deze en een zucht rolde over Cross zijn lippen. Geweldig. Toen hij zich omdraaide grijnsde hij lichtjes bij het zien van alle doorns die in de vacht staken van Crane. Hopelijk doet het pijn, dacht hij in zichzelf met een triomfantelijke blik in zijn gifgroene ogen. Karma. Dauntkit vroeg wat Crane gedaan had, en zachtjes grinnikte Cross. "Hij is nog niet klaar om een apprentice te worden," miauwde hij snerend en hapte toen heel snel naar één van de doorns en trok deze er met een ruk uit. Hij wiebelde met zijn oortjes en hij keek met een lichte grijns naar Dauntkit, de doorn nog steeds charmant tussen zijn tanden.

Zijn vraag werd totaal genegeerd. Cranepaw draaide zijn kopje om naar Daunt toen ze zijn naam zei. "Wat heb jij gedaan?" Hij draaide zijn kopje naar zijn borst bij wat ze zei. Een onschuldige grijns verscheen op zijn snoet. "Ik ben gaan zwemmen in de doornstruiken," grapte hij, om achterwege te houden dat dit het gevolg was van een jachtpartij. "Hij is nog niet klaar om een apprentice te worden," Hij wiebelde met zijn oren bij de woorden van Crosskit. Crane deinsde automatisch achteruit toen hij een doorn ruw uit zijn vacht trok, met als gevolg dat hij een pluk vacht mee had. "Hé?!" Een frons verscheen op zijn snoet bij wat de kater net gedaan had. Toen ze kittens waren kwamen ze allemaal zo goed overeen. Dit was de eerste keer dat Cross zo tegen hem deed, wat hem wat verwarde. Zijn blik ging even vluchtig naar Dauntkit. Zij was al die tijd bij hem geweest, terwijl hij bezig was geweest met zijn trainingen. Had hij dan zoveel gemist? Zijn frons verdween niet. "Ik moet geen apprentice meer worden, want ik ben er al één." antwoordde hij vluchtig om toch iets gezegd te hebben.

Crosskit rolde met zijn ogen toen Crane miauwde dat hij geen apprentice meer hoefde te worden omdat hij er al eentje was. Hij moest wel heel dom zijn, wilde hij niet begrijpen wat Cross ermee bedoelde. Maar voordat hij wat terug kon zeggen, kapte Daunt hen af. Het katertje snoof kort en keek haar boos aan. Wat nou?! "Binnenkort kunnen we met zijn alleen lekker het kamp uit, oké? Gezellig toch?" de kitten trok zijn wenkbrauw op en schudde zijn kop. "Ja joh, wrijf het er nog maar even in." bromde hij en keek toen met een haatvolle blik naar Cranepaw, ook al had die niet veel verkeerd gedaan. Het was eigenlijk Everstar haar schuld.