Back to Thornpaw {open}

De laatste ceremonie van Shadowclan had hem terug gezet naar zijn apprentice taken, wat maakte dat Thornfang zich nu bevond in de nursery. Hij had nu al verschillende nesten verschoond. Met een plof zette hij zijn achterwerk neer in de nursery en slaakte een zucht. Hij was vergeten hoe saai dit geweest was, maar accepteerde dat zijn moeder hem deze straf gegeven had. Hij had gelukkig geen mentor gekregen zoals Nevermind wel gekregen had. Hij mocht Nevermind echt niet, totaal niet.

Een grote poes stapte het kamp binnen. Ze had wat gejaagd, zonder succes en daarna door die extreme hitte in de schaduwen gaan liggen. Nu was ze terug, ook zonder iets mee. Ze keek om zich heen en zag Thornfang in de nursery glippen. Hij was nu terug Thornpaw en dat was best wel zielig. Wood snoof grijnzend. Ze vermaakte zich ermee, maar was niet innerlijk slecht. Ze stapte dan ook met stevige tred naar de nursery. Hij kon misschien wel hulp gebruiken. Ooh god, ze was vergeten hoe krap die nursery was. Toen ze de grote kater zag zitten trippelde ze daar op af. "Heb je hulp nodig?"

Thornfang bracht het laatste beetje vieze mos uit de nursery toen Woodpidgeon op hem afgelopen kwam. De donkergrijze kater keek op en glimlachte bij haar voorstel. "Heel aardig van je, Woodpidgeon, maar ik moet het toch écht zelf doen," miauwde hij. "Maar een beetje gezelschap is nooit verkeerd," gezien Sinclaw hem geen gezelschap bood. Dit vond hij jammer, maar hij begreep het. Zijn partner was vast teleurgesteld in hem. Maar dan meer om het feit dat hij zo verslagen was geweest door Nevermind. Vervolgens nam Thornfang wat mos onder zijn kin en in zijn bek, echter liet hij een hoop vallen. "Oké, als je een beetje schone mos meer naar binnen zal willen nemen, dan..." miauwde hij met een glimlachje.