Het was een uitermate aangenaam warme dag. Een teken dat de zomer zich toch echt had aangekondigd. Sinds zijn laatste poging om contact te leggen met andere Rogue katten was mislukt had de grijze kater gedaan waar hij het beste in was: zich op de achtergrond houden. Nu was dat voor hem geen moeilijke uitdaging. Bleaktail was nooit echt een kater met een opvallend karakter geweest en de drang om ergens bij te horen of aanzien van anderen katten te winnen, ontbrak aan hem. Hij deed wat er van hem werd verwacht. Niet meer en niet minder. Terwijl hij zich ondertussen keer op keer liet verdwalen in zijn eigen fantasieën. Hoewel hij er geen erkenning voor hoefde vond hij het machtig interessant om langs de grenzen en in de Rogue gebieden rond te dwalen, om daar vervolgens langzaamaan het vertrouwen van andere Clankatten te winnen en zo informatie los te peuteren. Echter had hij er nooit echt werk van gemaakt. Wetende dat hij een te sterk geweten had om die andere katten te kunnen verraden. En daarbij moest het een onschuldig spel blijven. Niemand mocht er gevaar door gaan lopen. Al helemaal zijn eigen clangenoten niet. Hoe zeer hem het leven bij de Shadowclan ook dwars zat, hij zou nooit willen dat er ook maar iemand van de Clan in gevaar zou komen door zijn daden. Bleaktail wenste dat simpelweg niemand toe. Als hij zijn interesse om Rogue te worden echt wilde doorzetten zou hij zo veel mogelijk op de achtergrond moeten blijven en er uiteindelijk op een stille avond van door moeten gaan. Zo zou hij zijn Clan het minste tot last zijn.

Maar zo ver was het nog lang niet. Hij had Ravi al in geen tijden meer gezien en bovendien was het Shadowclan nog best uit te houden. Bleaktail was van plan te zullen gaan jagen. Maar voor hij zich aan dat avontuur zou wagen zou hij nog even een bezoekje brengen aan The little Creek. Verfrist en wel zou hij zich toch beter kunnen concentreren op zijn werk. Met lome passen naderde hij het gebied. Zo te ruiken was hij niet allen. Niet dat dat hem deerde. Bleaktail had ook niet veel anders verwacht op zo'n warme dag als vandaag. Kalm stapte hij de bosjes uit. Aan de overkant van de kreek zat een lichtbruine poes. Hij had haar al wel vaker gezien. Maar elkaar echt kennen deden ze niet. Hij knikte eventjes naar haar ter tekenen van begroeting terwijl hij de waterkant naderde. Eenmaal daar aangekomen ging hij zitten, boog voorover en begon van het frisse water te drinken. Wie wist zouden ze samen kunnen gaan jagen. Met z'n tweeën ging nu eenmaal gemakkelijker dan alleen. En daarbij kon hij wel wat gezelschap gebruiken. Bleaktail keek naar haar op. "Ook aan het bijtanken voor de jacht?"Vroeg hij met een scheve grijns.