Not invincible

De zwart-witte apprentice was al aardig vroeg het kamp uitgelopen. Naja wat je vroeg kon noemen voor een apprentice natuurlijk. Nu alle drukte met Bloodclan weg was durfde ze weer het kamp uit. Soms had ze echt zin om die katten opnieuw op te zoeken en eentje tegen de grond te slaan, maar zij had ook wel door dat ze daar niet toe in staat was. Bloodclan had katten vermoord en verwond uit haar clan en Bane had zich op de achtergrond gewerkt. Zo was zij er zonder wonden vanaf gekomen, maar sommige connecties waren helaas minder geworden. Niet dat ze er veel had om mee te beginnen. Bane schudde de gedachten uit haar kop en liep gewoon door. Ze kende het territorium wel goed, want ze was vlak voor de overname van Bloodclan apprentice geworden en had zelfs nog wat trainingen gehad. Mentor was echter rebels en daarbij dus gewond geraakt. Ze zou een nieuwe moeten hebben.
De jonge apprentice kwam het bos in lopen en rook bijna gelijk een onbekende geur. Eerst bleef ze verward staan en nam toen de domme beslissingen om door te lopen. Het was een geur die ze nog niet eerder had waargenomen en aangezien ze niks hoorde moest het ding wel een erg sterke geur hebben. Dat niet horen werd echter al snel gebroken toen ze twee grote dingen zag rennen. Eentje had lang haar op zijn hoofd en de ander bijna geen. Beide hadden ze soort strakke kleren aan en waren aardig bezweet. Waren ze op conditie aan het trainen? Wat verward bleef ze vanaf een afstand kijken terwijl ze zich laag hield. Ze wist dat het tweebenen waren en ze wist hoe gevaarlijk ze waren, maar ze hadden haar niet in de gaten. Toen hoorde ze echter iets veel dichterbij. Het klonk als een soort kleine versie van een paar, hoe het rende. Toen het een geluid maakte schrok Bane echter zo erg dat ze gelijk rechtop ging staan. Een harde blaf had geklonken en al snel verscheen een beest die zeker 4 keer zo groot was, bruin en een heel lange neus. De hond pikte gelijk de geur op en begon wild om zich heen te snuiven. Bijna als versteend bleef Banepaw staan. Moest ze rennen? Kon ze hem uitrennen? Verstopt blijven ging ook niet lukken. Het hart van de poes ging als een razende tekeer terwijl ze alle mogelijke ideeën langsging. De geur van een andere kat vulde haar neus, maar ze had geen tijd om te bedenken wie het was, want het beest had haar gevonden. Alsof de hond zijn speeltje had gevonden na weken zoeken sprong het op haar af en toen pas kreeg Bane de kracht om zich af te zetten en er vandoor te schieten. Bosjes waren nergens te vinden. Waar moest ze heen? Zo snel als ze kon bleef ze weg rennen. De hond blaffend achter haar aan. De grond was recht en leeg en de bomen te hoog voor haar om te beklimmen. Dat de grond recht was bleek alleen niet waar te zijn, want uit het niet was er een heuvel naar beneden en Bane -die er helemaal niet klaar voor was geweest- begon als een speelse klunzige kitten naar beneden te rollen. Kort wist ze niet wat er gaande was, maar ze kwam snel stil te liggen aan de onderkant van de heuvel. De hond stond bovenaan en probeerde een veilige plek naar beneden te vinden. Het zou niet lang duren voordat hij die gevonden zou hebben. Toen de poes een blik om zich heen wierp vond ze tot haar schrik een andere apprentice die haar aan leek te kijken of ze gek was, of ze had dat erbij verzonnen. Zij zou zichzelf gek aankijken als ze hem was geweest. "Hazel", bracht ze uit. "We moeten weg hier."

OOC -- Hazelpaw eerste post

Hazel keek verward. Was ook niet raar. Zij was van een berg komen rollen net en dan kwam er nog een hond achter haar aan ook. Bloodclan was wel zijn eerste keuze geweest. Oh dan was ze niet zo hard weggerend. Ze werd overeind geholpen en zodra ze stond schudde ze haar kop een keer door elkaar. Naalden van bomen zaten aan haar zwart-witte vacht, maar ze volgde na één keer beetje struikelen de kater. Bane was niet gewond geraakt bij de val en hopelijk zou dat zo blijven. De hond begon naar beneden te komen op een soort half-springend en een half-rollende manier. Het zag er alles behalve sierlijk uit, maar daar ging die hond natuurlijk ook niet voor.
Alsof ze Windclankatten waren schoten ze ineens het pad op. Kon die hond niet stoppen of zoiets? Haar gelige ogen gingen over haar omgeving terwijl ze iets probeerde te vinden om weg te komen. Een hol zou niet werken, net zoals uitrennen en struiken in het niet zou doen. De enige optie was eigenlijk makkelijk, maar of ze dat allebei konden... Verderop zag ze een boom met iets lagere takken dan normaal en ze keek opzij naar de iets jongere kater naast haar om te zeggen dat ze een plan had. Naja, soort van. Haar blik ging weer naar voren en toen versnelde ze nog meer. Eenmaal bij de boom kon ze de snelheid gebruiken om al een heel eind omhoog te komen en klauterde zo snel ze kon de laagste tak op. Daar viel ze zowat op de tak en greep zich gelijk met beide poten vast. Ze keek snel terug naar beneden of het de andere kater zou lukken. Bane ging dichtbij de stam staan zodat ze eventueel Hazel nog op de tak kon trekken, want daar beneden achter blijven was niet goed.