Sometimes you just run

Juist toen ze net naar buiten wilde stuiven begon het ontzettend hard te regenen en te waaien. Met een teleurgesteld zuchtje plofte ze weer neer op de grond. Hoe moest ze nu haar energie kwijtraken zonder de hele clan te irriteren? Enkele mede-apprentices kwamen al paniekerig de Apprentice's Den in gerend, half over haar heen struikelend. Watjes. "Kijk eens uit je doppen." mompelde ze beledigd maar niet te hard zodat niemand het hoorde. Ze had niet zo veel zin om het met iemand aan de stok te krijgen, dat was toch niet helemaal de goede manier om energie kwijt te raken. Over energie gesproken... ze sprong op en rende het noodweer in. Iemand riep haar nog na dat ze gek was, maar wat kon haar dat nou schelen. Ze keek heus wel uit, hoor. Niet goed wetend waar ze precies heen ging rende ze zo snel ze kon, voorlopig zou ze nog niet moe zijn. Ze viel een paar keer bijna over een tak maar het ging nog net goed en ze wist op alle vier haar pootjes te blijven staan. Gelukkig stopte het even later met regenen en ging de wind liggen, echter bleef ze nog steeds rennen. Ze bleef maar door rennen, net zo lang tot ze stond te trillen op haar pootjes. Sleetpaw keek even rond en zag dat ze bij de Outlook Rock was gekomen. De wolken hadden ondertussen plaats gemaakt voor de zon en hijgend sleepte het kletsnatte poesje zich op de rots. Af en toe had ze zoiets gewoon nodig. Gebrek aan energie had ze absoluut niet.

+ Eerste post Raptorpaw

Raptorpaw was er op uit gestuurd om te gaan jagen. Zijn mentor had hem gezegd op z'n minst drie verschillende prooien te vangen. Hoe moeilijk kon dat zijn? Raptorpaw was op zich wel een prima jager, al was hij veel beter in vechten. De gespierde, grote kater ging door zijn poten heen terwijl zijn ogen een konijn vonden in de verte. Raptorpaw was relatief aan de brede kant voor een Windclan kat, maar hij was nog altijd hartstikke snel. Hij sloop dichterbij, hield zich verstopt in het lange gras en kwam zo steeds meer in de buurt van het konijn. Toen begon het echter te plenzen als een malle. Het konijn begon te rennen, waarschijnlijk terug naar haar holletje. Raptorpaw liet het er niet bij, liet zich niet van zijn stuk brengen en begon harder te rennen. Hoe eerder hij drie prooien had gevangen, hoe eerder hij klaar was met zijn taak. "Kom op," gromde hij tegen zichzelf, terwijl hij harder begon te rennen en zo dichter bij het konijn kwam. Hij was al aardig dicht bij het beest geweest en was nu op een spring bare afstand. Dus sprong hij. Hij tackelde het konijn met zijn voor poten, sprong op en richtte zich weer op het konijn. Hij klemde het beest vast met zijn gespierde voorpoten en plaatste zijn relatief lange tanden in de nek van het beest, waardoor er bloed langs het nekje heen sijpelde. Hij had het konijn gedood. Hij liet het beest los en keek op. Nu bevond Raptorpaw zich dicht bij de Outlook rock. Intussen was het ook alweer gestopt met regenen. Het was een korte bui geweest. Toch was Raptorpaw tot aan het bot toe doorweekt. Gatverdamme. Hij begreep niet dat Riverclanners dit comfortabel konden vinden. Zijn konijn was ook tot aan het bot toe doorweekt. Maar die was dood. Hijgend begaf hij zich in het natte gras terwijl hij met een hongerige blik naar zijn konijn keek. Hij mocht 'm niet eten. Hij had een opdracht gekregen. Maar toch. De verleiding was groot.