I see fire, burning the trees.

Het ging eigenlijk steeds slechter met hem naarmate hij ouder werd. Je zou denken dat het beter zou moeten gaan maar zo werkte het niet. Hij wenste zo vaak dat hij terug zijn kittentijd in kon... Half dagdromend liep hij door het territorium tot hij hartstikke schrok, even de pels van zijn vader ziend. "Pap?" Sprak hij hard maar schudde toen met zijn hoofd. Het was Firedance. Hij voelde hoe zijn ogen zich weer eens vulde in tranen. Het was al zo lang geleden en nog kon hij het gewoon niet aan. 26 manen oud. En nog. Hij schaamde zich ontiegelijk. Hoe moest dit nou verder?

What do we say to the god of death? Not today.

Ze was gewoon bezig geweest met haar eigen dingetjes. Wat jagen, wat door het territorium wandelen. Firedance hield echter stil toen ze een luide stem hoorde. Het deed lijken alsof ze aangesproken was, maar ze was natuurlijk niemand's vader. Het kwartje viel echter toen haar blik op Glowstick bleef hangen. Ze kende hem van vroeger, toen hij nog wel eens een spelletje met haar had gespeeld. Hij was de broer van Zealspark en de zoon van Firestar. De Firestar waar zij volgens sommige zo op leek. Vandaar de verwarring en ze wist hoe erg de rode kater zijn vader miste. Daar hoefde ze de opwellende tranen in zijn ogen niet voor te zien. Het was te voelen aan sfeer die om hem heen hing als een zware mantel. Een gewicht dat hem probeerde te vermorzelen en soms was ze bang dat het ooit zou lukken. "Hey Glowstick," sprak ze kalm, terwijl ze naar hem toe trippelde. Waarschijnlijk wilde hij geen meelij, dus zou ze het hem besparen. "Was je op jacht?"

F I R E D A N C E

Kalm werd hij aangesproken en hij moest kort knipperen. Het hielp dat de kattin twee verschillende oogkleuren had om hem te kalmeren, en natuurlijk, het was een poes. "Oh, nee, ik heb al gejaagd." Zijn stem was onstabiel en toch lukte het hem om een klein glimlachje te tonen. "Ik spendeer mijn dagen nu laatst door zo snel mogelijk mijn taken af te hebben en vervolgens eigenlijk... Niks te doen en te wandelen. Zie je, nu mijn kittens apprentices zijn zijn zij ook druk... En het geeft me tijd om na te denken." Hoewel hij nadenken juist moest vermijden...

What do we say to the god of death? Not today.

Het leek al iets beter te gaan en dat luchtte haar ook op. Ze wist niet goed wat ze had gemoeten als hij werkelijk in snikken uit was gebarsten. Glow vertelde haar dat hij al gejaagd had en hoe hij tegenwoordig zijn dag indeelde. De kattin hield haar kop ietsje schuin. "Is teveel nadenken niet juist slecht voor je?" vroeg ze. Zij had juist geprobeerd haar gedachten altijd op nul te zetten nadat haar moeder was vermoord. "Ik weet zeker dat je kittens best tijd voor je willen maken als je aangeeft dat je dat wilt. Ik was ook altijd blij om wat met mijn vader te trainen als hij het aanbood," vervolgde ze. Als ze zijn kittens een beetje kende wist ze dat ze goed zat.

F I R E D A N C E

Hij liet zijn hoofd zakken tussen zijn schouders, ach, slecht goed. Hij werd er niet beter op. "Het probleem is dat ik dan geen idee heb wat ik moet gaan doen. Alles wat ik doe voelt fout. Ik heb het gevoel dat ze het leuker zonder mij hebben." Hij slikte even. Het was moeilijk voor hem om het hard op te zeggen.

What do we say to the god of death? Not today.

Firedance had niet het idee dat zijn gedachten de waarheid waren, maar wanneer je ergens zelf zo hard in geloofde, dan kon het net zo goed de waarheid zijn. "Geloof ik niks van. Je hebt het idee dat. Als je het niet zeker weet, dan kun je het het beste vragen en misschien ook aan hun vragen wat zij leuk vinden om met jou te doen," zei ze tegen de kater. Het was zo apart hoe iedereen anders met verlies omging. Haar oud mentor Zealspark was slechts op bepaalde momenten duidelijk bedroefd om het verlies van zijn vader. Whifflepaw, haar zusje, was zelfs gehecht aan degene die haar moeder had vermoord.

F I R E D A N C E

Nog een stuk mislukkeling dat aan hem ging hangen. Hoe kon zij nou meer weten dan hij? Was hij zó dom of iets dergelijks? "Dankje." Mompelde hij. Wat moest hij nou zeggen? Zijn ogen vulden nogmaals met tranen, waarom moest ze zo verdomd erg op hem lijken?

What do we say to the god of death? Not today.

Hij bedankte haar, maar de tranen stonden intussen alweer in zijn ogen, dus ergens ging het toch fout. Firedance dacht koortsachtig na. Ze wist niet wat ze kon zeggen waardoor hij zich beter zou voelen. Iets dat ze wel wilde, want hij moest verder. Hij had een partner en kittens en zijn vader was waarschijnlijk ook nog elke dag naar hem aan het kijken vanuit StarClan. "Mistpaw zei mij laatst dat mijn moeder naast me zat tijdens mijn wake," begon ze, "Ik kon haar niet zien, maar ze overtuigde me ervan dat het zo was. Als medicine cat in training heeft ze natuurlijk een sterkere connectie met StarClan. Ik weet zeker dat jouw vader ook heel vaak bij jou is, zoals mijn moeder toen bij mij," vertelde ze kalm. Ze hoopte dat het zou werken, dat hij er misschien een klein lichtpuntje in zag. Hun overleden ouders zouden hen nooit verlaten.

F I R E D A N C E

Wat ze vertelde had hij eerder gehoord. Veel eerder. Maar het voelde goed om herinnerd te worden. "Dat zei hij ook over mijn moeder ja..." Hij snikte kort. Met een grote aarzeling stapte hij naar haar toe en legde zijn kop in haar nek. Natuurlijk was dit vriendschappelijk, zijn hart lag bij Snow. Maar op dit moment had hij dat gewoon nodig.

-feels weird ~

What do we say to the god of death? Not today.

Firedance knikte toen hij zei dat zijn vader dat ook altijd had gezegd over zijn moeder. Nog voor ze antwoord kon geven of hem nog meer bemoedigende woorden toe kon spreken, kwam hij echter wat naar haar toe om zijn kop in haar nek te leggen. Het plotselinge contact deed haar een klein beetje schrikken, zeker omdat ze Glowstick niet zo goed kende, maar als dat was waar hij behoefte aan had dan was zij niet degene die hem tegen zou houden. Bovendien was het binnen de hele Clan wel duidelijk dat hij overduidelijk dol was op zijn partner Snowblossom. "Ze zullen dat nu vast samen doen, kijken naar hun zoons en dochters."

F I R E D A N C E

Hij was blij dat ze haar kopje niet wegtrok hoe raar dit voor haar ook waarschijnlijk was. Hij besloot het echter zelf te doen, hoewel hij net zo goed had kunnen blijven staan voor zijn gevoel, om het voor haar wat gemakkelijker te maken. Hij glimlachte om haar woorden en keek even naar boven. "Ik zie ze al zitten..." Sprak hij zachtjes maar hoorbaar, met een kleine grinnik.

What do we say to the god of death? Not today.

Hij haalde zijn kop weer weg, waarna ze iets rechter ging zitten. Het leek erop dat hij alweer iets meer moed terug had gevonden, want de kater mompelde dat hij ze al zag zitten waarop een grinnik volgde. Dat deed haar mondhoeken ook wat omhoog schieten. "Misschien houden ze daarboven wel hele gatherings om bepaalde katten in de gaten te houden. Iedereen die naar zijn kittens wilt kijken enzo," dacht ze hardop na. Het was moeilijk, ook voor haar nog, om aan de overleden katten te denken, aan haar moeder. Maar Mistpaw zei dat ze in StarClan was en dat betekende dat ze daar goed zat. En zij? Zij moesten door tot het hun tijd was.

F I R E D A N C E

Wat ze zei vormde een kleine twinkeling in zijn ogen, één die weken verdwaald was geweest. Hoe ze het deed wist hij niet, maar het was er wel. Het idee was gewoon mooi voor hem, dat zijn vader met veel katten bij elkaar ging zitten om naar anderen te kijken. Om om anderen te geven. "Ik hoop dat hij het nu niet zo druk heeft... Misschien zijn jou moeder en mijn moeder wel vriendinnen? Wie weet..." Hij vond het vaag om over zijn moeder te denken, maar het deed minder pijn omdat hij haar niet gekend had. Zijn vader daarentegen...

Onderwerp: Re: I see fire, burning the trees.