I fall on you

Ze fluisterde zijn naam en tintelingen gingen als vlinders door zijn lichaam heen. Hij kon niet geloven hoe hij zich voelde, dat dit gebeurde. Ze zei dat hij haar blij maakte. Dat ze nooit gedacht had dat ze hem op deze manier überhaupt zou kunnen aanspreken. En dat hoe ze nu met elkaar om gingen, dat dat het gene was wat ze altijd al gewild had. "Ik..." klonk zijn stem zacht en hees. Maar hij werd onderbroken door de volgende woorden van de prachtige, zwart met witte poes. Ze zei toen een aantal keer nee, en dat verwarde hem. Maar toen zei ze dat ze niet zo denken moest. Dat hij dit enkel deed uit vriendschap. Thornfang schudde heftig met zijn kop en keek haar aan. "Nee!" Hij slikte en keek haar nu rustig en liefdevol aan. "Nee, nee, ik doe dit uit meer, Sinclaw," miauwde hij. "Al die keren dat ik je in het kamp zag, of dat we op patrouille waren..." miauwde hij. "Je bent bijzonder en dat heb ik altijd al gezien. Ikzelf heb nooit het lef gehad om je te benaderen, je beter te leren kennen en dat dit nu zo gaat..." hij slikte even. "Het maakt me blij, Sinclaw en ik denk... nee ik weet..." hij zei even niets meer, wou niet te snel gaan voor haar. Dus zweeg hij. Hij wou van haar kant merken dat het echt goed zat, dat geen woord te veel was.

Katten hadden een verkeerd beeld van Sinclaw. Ze was wel degelijk lief en mooi. Een goede kat met haar hart op de juiste plaats. Een warrior in hart en ziel, loyaal aan Shadowclan. Ze was helemaal geen verrader of slechte poes met kwaad in het zien. Iedereen die een slecht woord over Sinclaw, zijn toekomstige partner, zei had het fout. Sinclaw was eerlijk en lief. En zoals het er nu uit zag was zij net zo verliefd op hem als hij op haar. Ze zouden partner worden en van elkaar gaan houden, niet meer zonder elkaar kunnen. Dit was pure liefde op het eerste gezicht. Voor beiden, en dat wist hij. Hij zou haar gelukkig maken en laten zien wat het leven echt inhield. Naast de warrior code. Naast hun plicht om de clan op nummer één te zetten. Geluk zat daar namelijk niet ver onder. En dat was wat hij haar wou laten ervaren. Samen. "Thornfang.." fluisterde de zwart met witte engel met een hoopvolle blik in haar heldere gele ogen. "Wat weet je?" Fluisterde ze vervolgens, een glimlach op haar gezicht waarneembaar, terwijl haar ogen in de zijne brandde, als één van de mooiste hypnose die er was. "Ik weet dat ik nooit meer zonder jou wil leven, dat ik jou aan mijn zijde wil hebben, ongeacht wat..." fluisterde hij vast beraden, een hoopvolle, liefdevolle glans in zijn ogen. "Ik weet dat ik jou als mijn... mijn partner wil, Sinclaw," eindigde hij zijn verhaal, terwijl hij haar recht aankeek. Een tikkeltje onzeker, maar meer om haar antwoord, niet om wat hij wou. Hij wou haar, dat was duidelijk.

Thornfang stelde zich niet snel zo open op. Alles kon nu gebeuren. Hij kon compleet gesloopt worden, of niets kon beter worden. De woorden van Sinclaw lieten zijn lippen zich nog iets naar boven gaan. "Ik maak geen grapjes, Sinclaw, niet nu, niet hier over," maakte hij haar duidelijk, een indringende blik. Ze moest weten dat dit serieus was. Dat hij haar wou als partner, niemand anders. Thornfang kwam dichter naar haar toe en zij naar hem, ze raakte elkaar nog net niet aan terwijl de woorden van Sinclaw als allemaal zachte, fijne veertjes langs hem heen streelde. Ze had dit nooit verwacht te horen en al helemaal niet als iemand als hij. Dat begreep Thornfang dus niet. Er waren zo veel betere katers dan hij. Hij was de sterkste niet, hij was de snelste niet en hij was zeker de slimste niet. Ook niet de domste, maar zijn verstand zat niet altijd waar het moest zitten. Al zat het nu juist wel op de goede plek. Zijn verstand vertelde namelijk dat het goed was. Dit alles was perfect. En zijn hart stemde er helemaal mee in. Toen vroeg ze waarom hij haar zou willen en daarna kwamen de woorden die hij horen wou. "Ik wil jou, Sinclaw, ik wil dat jij de mijne bent, voor altijd," miauwde hij. "Ik zal er voor je zijn, ongeacht wat, Sinclaw. Ik zal je alle geluk van de wereld laten proeven, dat beloof ik je," miauwde hij, waarna hij zijn kop tegen de hare drukte en een lik langs haar wang gaf. "Van de kleine dingetjes tot de grote dingen," vulde hij zijn vorige zin aan, waarna hij haar recht aan keek. Zijn ogen waren gevuld met allerlei emoties, voornamelijk liefde.

Hij omarmde Sinclaw helemaal. Hij nam haar geur in zich op en legde zijn kin in haar nek terwijl hij haar zo vast hield. Ze vertelde hem nooit gedacht te hebben dat ze iemand zou vinden die haar zo zou laten voelen. "Dit is geen droom, Sinclaw, dit is echt," murmelde hij, terwijl hij haar strakker tegen haar aan drukte en ondertussen ook zijn dikke staart om haar heen legde. "Jij bent de enige voor mij, Sinclaw," vervolgde hij zachtjes en warm. Hij kon dit niet geloven, niet bevatten, maar Sinclaw was nu zijn partner en hij zou haar nooit meer laten gaan. Hij zou van haar houden, zij zou zijn nummer één zijn. Voor eeuwig en altijd. Zelfs in Starclan zou hij er altijd voor haar zijn, al was het algemeen bekend dat er geen Starclan was voor Sinclaw. "Ik ben blij, Sinclaw," murmelde hij. "Hoe voel jij je?" Vroeg hij vervolgens, terwijl het ondertussen ook schemerig begon te worden. Hoe lang hadden ze hier zo gezeten? Het boeide hem niet, dit moment alleen boeide hem.

Thornfang genoot van het moment, verdronk in Sinclaws zoete geur en in zijn zweverige gevoelens. Hij kon zich geen moment herinneren dat hij ooit gelukkiger geweest was dan nu. Geen enkel moment, zelfs niet toen hij zijn warrior naam ontving. Toen begon ze echter over zijn moeder en maakte Thornfang zich los van Sinclaw om haar recht aan te kunnen kijken. Zijn heldere, diep amber gekleurde ogen in haar fel geel gekleurde ogen. Zijn blik was doordringend en liefdevol. "Sinclaw, maak je geen zorgen. Mijn moeder zal het accepteren, ze heeft geen keuze," miauwde hij vastberaden. "Ik kies voor jou en daarmee voor alles wat het met zich mee brengt, oké? En ik zal er mee om kunnen gaan en ons er door heen slepen," vervolgde hij. "Al zal ik, als ik jou was, je niet al te veel zorgen maken. Innerstar zal het accepteren en blij zijn voor ons," beloofde hij.

Thornfang moest lachen om de woorden van Sinclaw. Hij was blij en gelukkig en niemand ging dat verpesten op dit moment. "Hahaha ja inderdaad," grinnikte hij. "Maar dat is haar probleem," vervolgde hij. Vervolgens vroeg Sinclaw of ze haar zouden gaan verassen. Thornfang knikte. Het was ook wel tijd om weer richting het kamp te gaan. En hij wou graag het nieuws in de clan gooien dat er een nieuw koppel was binnen Shadowclan. "Dat klinkt als een goed plan," stemde hij met haar in en gaf haar snorrend een lik langs haar wang.

Hij wikkelde samen met Sinclaw zijn staart om de hare. Hij glimlachte warm naar Sinclaw en knikte toen ze zei dat ze dan maar konden gaan. "Ja," murmelde hij en ze begonnen samen terug te lopen naar het kamp. Het was al wat donkerder en Thornfang was enorm benieuwd naar de reactie van Innerstar. Hoe dan ook zou t wel goed komen.

Topic uit