Pocketful of sunshine. [&OTTERFLIGHT]

Met een rustige blik keek Oceanheart naar de vis die op de prooistapel lag. Met een snelle haal haalde ze hem van de prooistapel, liet hem op de grond vallen en boog zich vervolgens voorover om er van te eten. Haar tong likte langs haar lippen bij het idee hoe de glans op de vinnen van de vis had gezeten nadat het dier gevangen was door een kat. De glans op de schubben van de vis zorgde er altijd voor dat Oceanheart gelijk wilde gaan eten. Ze was een zeer goede jaagster en al zeker als het op vissen jagen aankwam. Ze wilde het Puppypaw graag leren, maar mevrouw had zich sinds de eerste training schijnbaar te goed gevoeld om nog op te komen dagen. Oceanheart had om eerlijk te zijn een betere training aan een Apprentice gegeven die graag wilde leren vissen dan aan haar eigen Apprentice en ze hoopte dat Butterstar daar niks over zou gaan zeggen. Het zou nog wel een tijdje duren voordat ze een nieuwe Apprentice kreeg als dit zo doorging. Een zucht verliet haar lippen, maar ze probeerde het onderwerp dat steeds maar weer terugkwam in haar hoofd te negeren en nam een paar laatste zenuwachtige happen van haar vis. Daarna schudde ze haar kopje, rende het kamp uit en spuugde de laatste graten onderweg uit. Ze had besloten om naar de Highlands te gaan zodat ze wat kon afkoelen, want het was echt wel verschrikkelijk warm en op die velden waaide het meestal wel goed. Het duurde dankzij haar uithoudingsvermogen niet lang voordat ze er was. Vechten kon ze niet goed, maar ze was goed in blokkeren, jagen en rennen. In het één wat beter dan het ander, maar ze was er in elk geval wel trots op dat ze haar kwaliteiten in elk geval kon benoemen en ze besefte zich dat dat voornamelijk door Creamyfrost kwam. De poes stond stil en sloot haar ogen even toen de wind krachtig door haar vacht waaide en genoot van het feit dat dat de warmte even wegnam. Toen draaide ze zich om, beseffend dat ze nog moest gaan patrouilleren. Ze rende richting de grenzen. Het duurde slechts een kwartier voordat ze daar aankwam en ze opende haar bekje. Er ging even een huivering door haar heen toen ze de scherpe geur van ShadowClan rook en aandachtig keek ze om om te zien wie het was.

Otterflight had deze ochtend de opdracht gekregen om zich naar de grenzen te begeven voor een grenzencheck. De Calico poes had geknikt en was op pad gegaan. Normaliter zou ze een andere Warrior mee hebben gevraagd maar vandaag had ze daar dus absoluut geen zin in. In gezelschap. Haar amberen ogen speurden de omgeving af op tekenen van gevaar terwijl haar oren onophoudelijk draaiden om alle geluiden op te vangen. Even stopte de poes en keek ze naar haar witte poten waarna er wat gedachtes door haar hoofd dwarrelden, over haar kittens over Crossroad... Ze schudde haar hoofd en liep verder. Het was geen goed idee om te blijven dromen. Haar poten voerden haar naar de Highlands waar de wind vele geuren in haar richting blies, een daarvan was RiverClan. Ze voelde haar nekharen overeind komen en ze versnelde haar pas. Die vieze vislucht zou ze overal herkennen. De Calico poes zag al snel dat het een andere poes was aan de bouw maar een naam had ze er niet bij. "Zo zo... ver van huis?"miauwde ze terwijl ze haar wenkbrauwen optrok.

Het was geen bekende geur, maar Oceanheart kon nu ook weer niet bepaald zeggen dat ze veel contact had met ShadowClanners. Ze kon zelfs zeggen dat ze tot nu toe er nog niet echt één had ontmoet, laat staan ermee gepraat. Ze had veel verhalen gehoord over de ShadowClanners en het was dan ook een hoofdzaak voor haar geweest om er zo ver mogelijk uit de buurt te blijven. Ze wist dat ze niet goed kon vechten en dat ze in de verdediging wel goed was. Dat maakte het alleen maar noodzakelijker voor haar om beter uit de buurt te blijven en eerst iemand te vinden die haar eventuele vechttechnieken aan kon leren. Misschien dat ze Creamyfrost wel eens zou vragen. De kater was immers ouder dan haar en had daarbij ook meer levenservaring. Het duurde niet lang voordat de ShadowClan-geur scherper werd en er uiteindelijk een poes voor haar neus stond. De poes leek ouder te zijn dan haar en had een grotere bouw. Oceanheart schatte haar kansen niet goed in als het uit zou draaien op een gevecht, maar ze stond nog op haar grens en bovendien had ze alle recht om hier te komen. Dankzij haar trainingen met Puppypaw en haar goed gesprek met Creamyfrost kon ze al iets beter voor zichzelf opkomen en had ze laatst zelfs plezier gehad met een Apprentice. Ze rechtte haar schouders dan ook iets meer toen de poes op een naar Oceanheart’s idee haast beschuldigende toon begon te zeggen dat ze ver van huis was. ‘Ik ben gewoon de grenzen aan het controleren,’ sprak Oceanheart en ze probeerde haar blik zo rustig mogelijk op de ShadowClanner te richten, maar vanbinnen hoopte ze dat de Elders overdreven en dat het geen kat was die erg ambitieus was en haar territory in wilde nemen. ‘Is daar een probleem mee?’ durfde ze vervolgens nog te vragen en ze kon het ook aan om haar blik strak op de poes te blijven richten.