Snow is like rain (Snowdrop//SPT)

De jonge gestreepte kater was vandaag van plan om zijn training voort te zetten bij de plek waar Clan katten elkaar mochten zien en spreken, de fourtrees. Hier werden alle gatherings gehouden, al moest hij trouw zijn aan zijn Clan. Hij kon niet mee naar een gathering vond hij zelf, pas als hij waardig genoeg was om zijn Clan te dienen. Hij stapte flink door, hij was vroeg in de ochtend vertrokken om hier te komen. Nu was de zon pas net helemaal op, hij ademde diep in. al viel hem een ding op, hij was helemaal mis gelopen. Hij voelde zijn vacht door de wind geraakt worden, hij rook een thunderclan geur en een windclan geur. Zouden dit de borders zijn, hij keek vragend rond. Dan moest hij hier maar zijn stamina trainen, hij moest uithoudingsvermogen leren alleen dat kon moeilijk zonder een tegenstander. Dus misschien was het een idee om hier maar snelheid te trainen omdat zijn plek 1. helemaal veranderd was. 2. Hij had geen tegenstander, hij moest sterker en beter worden zodat er perfectie zat in zijn vechtstijlen en zijn mentor van hem zou op kijken als een eervolle krijger. Hij was aangekomen bij de borders, al leek het zo prachtig hier. Hij kon het zich al voorstellen, dat hier gevechten hadden plaats gevonden van de twee clans. hij kreeg een serieuze blik en rook een duidelijke geur, Thunderclan.

Ze zuchtte even en trippelde langs de grens. Zolang ze nog warrior was moest ze de taken nog doen die tot deze rang behoorden. Daar hoorde ook de grenzen bij. Ze moest deze controleren, bijhouden... Ze was er vrij strict op... Nja, vooral voor de rogue en twoleg kant. Ook Shadowclan was nu iets waar ze vrij veel op lette. Riverclan wat minder, maar dat was omdat ze zelf minder vijandig was tegenover deze clan... Maar als het erop neerkwam zou ze vechten voor Thunderclan, vrienden of niet... Haar clan stond altijd op de eerste plaats. Toen ze plots een windclangeur opmerkte, bewogen haar oortjes even. Ze stond even stil en keek op. in een vaag beeld zag ze iets. "Goedendag," zei ze op haar vriendelijke toon. Nog geen vijandige houding, niks. Aan zijn postuur te zien was hij nog maar een apprentice, dus er was geen enkele reden voor enige vijandigheid.

De jonge apprentice moest de grenzen ooit controleren, zodat niemand zou oversteken. Al moest hij ook trainen wat moeilijk ging, hij spitste zijn oren bij het horen van het geluid. Hij draaide zich om en zag een Thunderclanner, al had hij dit keer niet gelijk het gevoel om vijandig te worden helemaal niet toen hij haar stem hoorden. "Goedendag," zei de thunderclanner op haar vriendelijke toon. Hij wiebelde even met zijn oren, "Wat doet U jonkvrouwen hier?" Vroeg hij rustig. Nog niks van zijn wapens waren zichtbaar of gebruikt, al waren zijn voorpoten nog steeds gewond door een boom te slaan. Hij voelde de pijn in zijn poten met elke stap, hij moest een keer naar de Medicine apprentice gaan alleen nu nog niet. "Misschien kan u mij helpen met mijn trainingen als U wilt natuurlijk." Miauwde hij respect vol als een vraag, hij wachtte op haar reactie. Al konden ze hier ook gaan praten, als het echt nodig was. Al moest hij misschien beter door met zijn taak, hij ging zitten. Hij moest en zal een goede Windclan krijger worden en zal zijn jonge tweeling zuster beschermen, hij keek haar aan met een serieuze blik.

Onderwerp: Re: Snow is like rain (Snowdrop//SPT)