Picking up some memories. [&TALLSHADOW]

Een grote robuuste kater met een donkergrijs-witte pels stond voor de Clangrenzen. Zijn amberkleurige ogen keken rustig naar de ShadowClangrens. Het duurde niet lang voordat er herinneringen door zijn kopje schoten van de Clan die hij nooit helemaal los had kunnen laten. Nadat zijn vader zijn moeder had vermoord en zelf vermoord was door een patrouille was Slash, die toen Blackkit heette, opgevangen geweest door een paar zorgzame Queens. Ze hadden hem verzorgd en opgevoed alsof hij hun eigen kitten was, maar altijd had het katertje wel iets gemist in zijn leven. Toen hij Apprentice was en bijna klaar was om Warrior te worden hadden ze hem verteld wat er aan de hand was. Op een nacht was Slash uit het kamp gevlucht en had hij zijn Apprentice-naam, Blackpaw, omgedoopt naar Slash. De naam had niet per se iets te maken en was zeker niet vernoemd naar een naam dat toepassend zou zijn voor de BloodClan. Nadat hij zijn Clan was verloren had hij voor zichzelf moeten knokken. Het waren negenentwintig lange moons geweest, maar hij had nu wel een schuur voor zichzelf en leefde redelijk goed. Zijn spieren hadden zich goed ontwikkeld en hij kon zichzelf niet de lelijkste noemen van de katers. Zijn blik richtte hij rustig op de ShadowClangrens. Soms wilde hij dat hij weer in de ShadowClan zat, maar aan de andere kant was hij ook blij met het leventje van nu. BloodClanners vermeed hij zo goed mogelijk zodat hij geen ruzie zou krijgen. Hij stelde de BloodClan aansprakelijk voor wat er met zijn moeder gebeurd was en als de patrouille hem niet had vermoord dan had hij het zelf wel gedaan zodra hij het te weten was gekomen. Dan was hij zijn vader op gaan zoeken in de BloodClan, maar zo ver was het gelukkig niet gekomen. Slash keek op toen hij een bekend geluid hoorde van poten die roffelden over de bosgrond, maar de kater nam geen stap naar achteren. Waarom zou hij ook? Hij stond netjes voor de grens en was niks slechts van plan.

Slash sloot zijn ogen en concentreerde zich op het geluid van het woud. Zijn ogen schoten echter open toen hij poten hoorde roffelen. Het een was zacht en snel, het ander was wat harder en nog sneller. Hij vermoedde dat het een kat was die achter een prooi aanrende en nieuwsgierig zijnde tuurde hij tussen de struiken door. Het was echter een slim idee dat hij geen stap vooruit deed om de situatie nog wat meer te inspecteren, want plotseling kwamen de kleine pootjes zijn kant op. Instinctief dook Slash al naar de grond en ontblootte zijn tanden, het puntje van zijn staart zwiepte kalm heen en weer terwijl hij de prooi in het vizier probeerde te krijgen. De roepende stem die volgde vertelde hem vervolgens precies wat hem te doen stond. Slash opende zijn bek en rook prooigeur, angstgeur en ook een ShadowClangeur. Hij vermoedde dat de prooi die de ShadowClanner wilde vangen op het punt stond om uit het territory te gaan en dat de ShadowClanner dat niet wilde. Het duurde niet lang voordat hij zowel de angstige prooi als de kater zag die er achter rende en Slash schoot in actie. Zijn sterke spieren bewogen zich voort terwijl de kater snelheid maakte om vervolgens de haas de pas af te snijden. Met zijn klauw haalde hij uit naar het arme diertje en het diertje werd in zijn flank geraakt. Het voordeel was dat de haas al gewond was geraakt en dat het dier dankzij Slash’ klauwen niet echt direct de kracht vond om verder te rennen. Hij rende nog een paar meter verder, maar stortte een eindje verderop in elkaar. Zijn poten bewogen echter nog wel, maar Slash vond dat het niet aan hem was om de haas af te maken en deed een paar stappen opzij om plaats te maken voor de kater. ‘Die was je bijna kwijt,’ zei hij droog tegen de kater. Hij merkte vervolgens net dat hij één pootstap verwijderd was van de grens van ShadowClan. ‘Jij neemt de schuld op je als ik betrapt word in het territory, hè?’ ging hij vervolgens op droge toon verder.

Toen de kater in zijn buurt stond merkte Slash op dat ze qua leeftijd niet heel veel konden verschillen. Oké, het verschil tussen een Senior Warrior en een Warrior was vrij groot, maar als de leeftijd van de Warrior een beetje in de buurt kwam te liggen van de Senior Warrior werd het opeens niet meer zo groot. Hij besefte dat hij zichzelf echter geen Senior Warrior meer mocht noemen omdat hij een Rogue was, maar mocht hij samen met deze kater nog in de ShadowClan gezeten hebben dan zou hij een Senior Warrior zijn geweest. Zou hij veel Apprentice’s hebben gehad? Hij had geen idee. Hij was vlak voordat hij Warrior zou worden weggegaan en wist tot op heden nog altijd niet of dat wel een goede beslissing was geweest of niet. Zijn ogen gleden naar de kater toen deze hem bedankte en hij gaf een knikje. ‘Dat is graag gedaan,’ zei hij rustig en met een glimlachje. De koele toon van de kater klonk echter wat minder aardig dan daarnet, maar hij merkte dat het waarschijnlijk kwam omwille van de opmerking die hij had gemaakt en hij kuchte even om de spanning wat te doen dalen. ‘Ik zou er zonder toestemming natuurlijk ook nooit op gaan staan,’ vertrouwde hij de kater toe. ‘Waarom zou ik iets waarvan ik vroeger deel uitmaakte tegen me werken, right?’ De kater mocht zelf uitzoeken waar hij het over had, maar hij nam aan dat de kater nu al wel begreep dat hij vroeger tot de ShadowClan behoord had. Het voelde eerlijk gezegd best wel goed om dat te delen met één van de katten hier, want op het moment dat hij vertrok was hij met niet veel Apprentice’s en Warrior’s bevriend geweest en zou de kans dat de katten rond zijn leeftijd hem nog herkenden vrij klein zijn. De kater richtte zijn ogen naar de andere kater en wachtte tot er een lampje boven zijn hoofd zou verschijnen. Of niet.

Terwijl de kater misschien toch een lampje zou zien branden boven het hoofd van de ShadowClanner dacht hij ingespannen na of hij de kater nog kende. Hij dacht niet dat de kater ouder was dan hem, want dan had hij hem zeker moeten kennen. Hij vermoedde dat de kater of nog niet geboren was toen hij wegging of nog maar pas. Misschien zou hij een paar moons ouder geweest zijn, want zo erg hoog schatte hij de leeftijd van de kater nu ook weer niet. Maar hij kende veel katten van zijn Clan niet meer. De meesten van zijn leeftijd zou hij nu waarschijnlijk niet eens meer herkennen omdat ze zo gegroeid waren en dat zouden ze van hem waarschijnlijk ook wel zeggen. Hij was een tamelijk grote kater geworden en was qua uiterlijk vrij veel veranderd. De kater dacht even na of hij de verhalen zou bevestigen toen hij de ShadowClanner hoorde spreken en besloot om er maar geen geheim van te maken. Hij was trots over zijn afkomst en dat mocht de kater weten ook. ‘Ik maakte vroeger dus deel uit van de ShadowClan,’ herhaalde hij, maar deze keer wat meer bevestigend omdat het vorige vrij ontwijkend had geklonken. ‘Mijn naam was Blackpaw, maar ik denk niet dat je me nog gekend zou hebben omdat ik vrij jong was toen ik de Clan verliet. Ik verliet de Clan net voordat ik Warrior zou worden omdat ik te weten kwam dat mijn vader, die een BloodClanner was, mijn moeder had vermoord. Zij was een ShadowClanner en voor de één of andere reden voelde ik me met die kennis niet meer op mijn gemak en ook niet meer thuis in de ShadowClan.’ Hij haalde kort zijn schouders op. ‘En dus vluchtte ik op een nacht uit de ShadowClan en werd ik een Rogue. Toch kan ik je vertellen dat mijn hart altijd bij de ShadowClan is gebleven en dat er geen dag voorbij zal gaan dat ik niet loyaal zal zijn aan jullie als er iets ergs gebeurt.’ Hij glimlachte. ‘En ik geef toe dat ik soms spijt krijg van het uit de Clan ga als ik één van jullie eens tegenkom. Het ziet er naar uit dat jullie een sterke Clan zijn geworden.’ Hij stak zijn kopje lichtelijk fier omhoog toen hij dat zei. ‘Maar wat is jouw naam dan als ik vragen mag?’

Slash zag aan de houding van de kater dat hij hem niet herkende en dat was ook vrij logisch, want de kater was waarschijnlijk op een leeftijd waarop Slash ongeveer weggegaan moest zijn. Het was altijd heel lastig als hij inschattingen moest maken. Van Apprentice’s wist hij wel vrij vaak te zeggen dat hij al weg was voordat ze geboren werden, maar met deze kater kon het zijn dat hij of net weg was of net wilde gaan. Hij kon zich echter niet herinneren dat Shrewstar een zoon genaamd Tallkit had gekregen, dus dan moest hij vast al weggegaan zijn. Natuurlijk herkende hij Shrewstar nog wel en herinneringen sijpelden zijn gedachtegang binnen toen de kater haar opmerkte. Hij had van de Elders ook verhalen gehoord over Brokenstar, de leader die er nog voor Shrewstar was geweest. Het ging hem waarschijnlijk veel moeite kosten om de kater te overtuigen dat hij weldegelijk afkomstig was van de ShadowClan. Als je vrij goed aan hem rook kon je zelfs nog een heel oude geur van ShadowClan oppikken, maar dan moest je erg dicht in zijn buurt staan en goed aan hem ruiken. Zijn lange tijd in het Rogue territory had er voor gezorgd dat de meeste ShadowClangeuren verdreven waren waardoor hij ook minder in de problemen kwam met andere Rogue’s omdat zij nu eenmaal geen ex-Clankatten accepteerden in hun buurt. Slash had moeten vechten voor zijn territory en zijn positie en dat kon je merken aan de vele littekens die of wel of niet verloren gingen in zijn vrije lange vacht. ‘Ik ken Shrewstar nog,’ zei hij tegen de kater. ‘Haar eerste nestje bestond uit drie katten waarvan één Strugglebug heette als ik het me goed kan herinneren,’ zei hij met half dichtgeknepen ogen. ‘Ook hebben jullie een leader gehad die Brokenstar noemde en bestaat jullie territory uit een moeras en een kraaienplaats, al weet ik niet of dat er nog is.’ Hij keek de kater glimlachend aan. ‘Er was daar ook altijd een verbrande boom waar ik als Apprentice naartoe ging om te kalmeren wanneer ik me niet goed voelde.’ Hopelijk zou de kater nu wel beseffen dat hij hier geen onzin aan het vertellen was en dat hij vroeger weldegelijk tot de ShadowClan behoorde.