You will only hear these elegant crimes

_{Nadat Heavepaw een klein aantal prooien had weten te vangen - twee muizen - gunde ze zichzelf een tijdje rust, ze had namelijk al de hele morgen gejaagd. Ze pakte haar twee prooien op en ging de richting op van het kleine watertje dat door het ShadowClan territorium heen stroomde. Omdat ze hier al vlakbij was was ze er binnen een paar minuten al. Ze legde de twee muisjes naast zich neer, waarna ze haar wit met zwarte kop dichtbij het water bracht. Ze staarde eventjes naar haar spiegelbeeld, haar tweekleurige ogen wijd van verrassing. Hoewel ze zichzelf al een aantal keer gezien had, bleef het grappig. Ze bewoog eventjes met haar oortje en haar spiegelbeeld deed hetzelfde. Een kleine grijns brak door op haar gezicht waarna ze haar tong in het water deed en begon te drinken. Het water was koud en verfrissend, wat verschilde van het weer van vandaag. Het was warm vandaag, benauwd bijna. Gelukkig stroomde het meertje door het dichtbegroeide gedeelte van het bos, wat ervoor zorgde dat de zon bijna helemaal verdween tussen de dikke bomen.

- 1e post Runningpaw, hierna open}

De kater was uit vrije wil gaan jagen, wat de Clan en zijn mentor waarschijnlijk wel zouden appreciëren. Niet dat hij verschrikkelijk veel ving als hij ging jagen, een muis of twee hoogstens. Vandaag had Runningpaw niet geweldig veel geluk, de zon scheen loodrecht naar beneden en de lucht was benauwd. Al snel gaf hij het jagen met een zucht op en hij klemde het nog warme lijfje tussen zijn sterke kaken. Het warme weer overspoelde Runningpaw en al snel trippelde hij richting een stroompje tussen de schaduwen van de dicht op elkaar groeiende bomen. De Apprentice kwam altijd daar naartoe als hij dorst had, of gewoon als hij alleen wou zijn en andenken. Toen hij aankwam verstijfde hij door de verschijning van een poes. Zijn ogen oortjes zakte onbehagelijk in zijn nek. "Hallo daar." Meest gebruikte openingszin ever, good job Running. "Het is benauwd hé?" Hij liet het prooi op de grond vallen en trippelde naar het water totdat hij vlak naast de poes stond. Het maakte hem een beetje onzeker omdat hij haar naam niet wist, maar haar wel herkende uit de Apprentice den.

_{De kattin keek op van het geluid van pootstappen, haar oortjes bewogen zich eerst richting het geluid en hierna volgde haar kop. Water druppelde vanaf haar kin en viel op haar borst, maar ze schonk hier geen aandacht aan. De kat, van wie ze de pootstappen gehoord had, leek te verstijven toen hij haar zag opkijken. Heave trok haar wenkbrauw op toen ook zijn oren nog in zijn nek gleden. Was het zo verschrikkelijk om haar tegen te komen? Ze grinnikte lichtjes - ze was niet altijd even vriendelijk en makkelijk aan te pakken, dus het kon best zijn dat de andere apprentice - die ze herkende als Runningpaw - wat over haar gehoord had. Toen kwam hij echter weer in beweging en miauwde hij een begroeting, waarna hij opmerkte hoe benauwd het wel niet was. Een grijns kwam op Heavepaws kop en ze knikte. "Oh?" miauwde ze, en keek is om zich heen, alsof ze helemaal niet opmerkte dat het benauwd was. "Komt zeker door mij dan," vervolgde ze toen serieus en boog zich weer voorover om de dorst die er nog steeds was te lessen. Ze keek naar de weerspiegeling van Runningpaw, nieuwsgierig naar zijn reactie.}

Terwijl de kater zijn dorst aan het lessen was hoorde hij licht gegrinnik naast zich. Haar reactie op zijn opmerking over het benauwde weer liet hem in de war raken. Was de kattin of gewoon immuun tegen warmte of was ze met hem aan het dollen? "Komt zeker door mij dan." Zijn mond zakte open waardoor er water oncharmant uit zijn bek gleed. Zeker, de poes was zeker mooi, maar gewoon haar houding verbaasde de kater. "Pardon?" Mauwde hij met een speelse - maar nog wel een beetje verwarde - blik in zijn ogen. "Mevrouw is super zeker van haarzelf?" Nu ging Runningpaw waarschijnlijk allemaal onzin uitbraken. Bij poezen gingen het altijd mis, hij werd verlegen, onzeker en een beetje zenuwachtig. Helemaal tegenover deze poes, met haar attitude enzo.

_{De mond van de kater zakte open, en omdat hij net wat aan het drinken was, liep er zo een straaltje water uit zijn bek. Heave trok haar mondhoek op in een lichte grijns en ze trok haar wenkbrauw op. Haar staart zwiepte lichtjes heen en weer wat aantoonde dat ze zich wel vermaakte zo. "Pardon?" werd haar toegemiauwd en ze richtte haar kop op om de andere apprentice onschuldig aan te kijken. "Hm?" humde ze vragend. "Mevrouw is super zeker van haarzelf?" vroeg Runningpaw aan haar en ze schudde haar kop. "Waar heb je het over ~" miauwde ze waarna ze grinnikte. Heave stapte naar achteren waarna ze naar haar twee muizen keek, en vervolgens naar het ene muisje dat Runningpaw gevangen had. "Zin om meer te vangen dan een maaltijd voor één?" miauwde ze waarna ze naar de twee prooien knikte. Vervolgens keek ze de ander vragend aan met haar mooie tweekleurige ogen.}

Erm, zo te zien amuseerde het de poes dat hij zich gedraagde als een sukkel. Runningpaw nam zich meteen voor niet zo snel van zijn stuk te zijn. Nog een keer deed ze alsof ze van niks wiste met dat gegrinnik erachteraan. Kom op Running, wat minder dom mag ook wel. De poes zette een stapje naar achteren en haar blik gleed van haar vangst naar zijn vangst. Zelfs zij had meer kunnen vangen dan de kater. "Zin om meer te vangen dan een maaltijd voor één?" De poes richtte haar blik op hem, zodat hij recht in die prachtige tweekleurige ogen keek. Nu wist Runningpaw welke naam bij deze poes hoorde, Heavepaw. "Tuurlijk," Miauwde hij met een geamuseerd lachje rond zijn lippen. "Weet je zeker dat je me kan bijhouden?" Vervolgde hij zelfverzekerd voordat hij zijn muis oppakte en wegtrippelde op een nog sloom tempo.

_{Runningpaw vond het een goed idee om te gaan jagen, aangezien hun prooien niet zoveel waren. Toen de zwart-witte kater vroeg of ze hem wel zou kunnen bijhouden, en vervolgens wegliep op een aanzienlijk langzaam tempo, grijnsde ze waarna ze geamuseerd snoof. "Pff.. Welk tempo? Dat slakkengangetje waarop je nu loopt kan je echt geen tempo noemen." ook zij pakte haar prooien op en haalde Running in, waarna ze plagend tegen hem aanstootte, om aan te tonen dat ze nu al sneller was dan hem. "Waar wil je heen?" vroeg ze toen, wat nogal lastig ging door de prooien in haar bek, maar dat boeide haar niet zoveel. Hij zou 't vast wel snappen.}

Een geamuseerde lach verscheen op zijn lippen toen hij Heavepaw hoorde snuiven. Al snel haalde de poes hem in en stootte hem plagerig aan, Running was daar weer eens niet op voorbereidt en struikelde bijna over zijn poten heen. "Nou bedankt voor de knuffel." Mompelde de kater en rolde met zijn ogen. Rustig trippelde hij gewoon achter haar aan. Een gesmoorde vraag kwam hem tegemoet. Uhm, eigenlijk had de kater nog niet echt in gedachten waar ze naartoe zouden gaan. "Eh, die kant." Hij wees met zijn staart in een random richting voordat hij ervan doorging. "Je weet toch dat ik niet voor niks het voorvoegsel Running heb," Riep hij nog geamuseerd over zijn schouder. "Om terug te gaan op je vorige opmerking." Nu snel even uitvinden welke kant het handige was om naartoe te gaan, hij had niet echt op zijn bucketlist staan dat hij werd vernederd door een poes.

_{De kater bedankte haar voor wat hij noemde 'een knuffel' en ze schudde haar kop. "Je weet duidelijk niet wat een knuffel is," grijnsde ze lichtjes. Vervolgens vroeg ze waar hij heen wilde, en hij wees een vage richting op waarna hij uit het niets wegstoof en voor haar uit rende. Hij riep wat achterom, maar wat precies ving ze niet op. Het klonk in ieder geval arrogant. Een grijns kwam op haar gezicht waarna zij ook haar pas versnelde en hem achterna rende. De muizen die ze vast had bungelden onhandig heen en weer in haar bek maar ze was niet van plan zich onder te laten doen door dit katertje. Ze hield hem bij, al had hij wel een voorsprong op haar, ze kon dit tempo nog lang volhouden.}

Een vreemd zoemend geluid bereikt je oren, zou het kunnen dat hier een bijenkorf in de buurt is?

De kater hoorde roffelende pootstappen achter zich, wat hem een beetje irriteerde, het bleek dus dat de brutale poes genaamd Heavepaw een aardige conditie heeft. Hij snoof geïrriteerd en versnelde zijn pas een beetje en zigzagde door de bomen heen. Hij probeerde niet teveel zijn tanden in de muis tussen zijn kaken te zetten, ook al was de neiging om het te doen bijna te groot om tegen te houden. Plotseling stopte hij waardoor hij heel oncharmant ook bijna over een tak struikelde. Een zoemend geluid had namelijk zijn oren bereikt en hij trippelde richting het geluid. "Ben ik gek of hoor ik bijen?" Miauwde hij vragend, terwijl hij eventjes over zijn schouder keek om te zien of de gevlekte kattin het ook had gehoord.

OOC: mobielpost

_{De kater versnelde zijn pas. Heave ging al bijna zo snel als ze kon, maar wist dat hij veel sneller moe zou worden dan haar. Dus rende ze rustig verder op haar eigen tempo, ze zag hem nog steeds en na een tijdje zou hij wel langzamer gaan rennen. Na een tijdje rennen en bomen en takken ontwijken, merkte ze dat hij inderdaad langzamer werd. De afstand tussen hen verkleinde snel, wat betekende dat hij gestopt was. Ook de poes verlaagde haar tempo en kwam toen tot stilstand, net voor een tak waar Runningpaw zojuist over gestruikeld was. Ze keek hem met een grijns aan, waarna ze de muizen op de grond legde. Hoewel het plan eigenlijk geweest was om nog wat te jagen, moesten ze alle prooi wel weggejaagd hebben met hun harde pootstappen. Niet dat het haar veel uitmaakte, zij had toch eten binnengehaald? En zo weinig was het nou ook weer niet. De stem van de apprentice naast haar haalde haar echter uit haar gedachtes. "Ben ik gek of hoor ik bijen?" vroeg hij haar aan, en de zwart-witte kattin spitste haar oortjes. Ook zij hoorde het gezoem van de beestjes en haar blik gleed omhoog. Zo één twee drie zag ze geen bijenkorf, wat goed was, want dan hing hij niet precies boven hen. Maar waar hij dan wel was was ook wel belangrijk om te weten...}

Onderwerp: Re: You will only hear these elegant crimes