Little devil. [&YU]

Met een tevreden glimlach om zijn lippen – die verborgen was door de prooi die hij in zijn bek droeg – kwam hij het BloodClancamp binnengelopen. Zijn aandacht was gevestigd op de middelgrote eekhoorn die zich in zijn bek bevond. De eekhoorn had zich al goed gevoed met van alles en dat kon Shark aan zijn abnormaal sterke kaken voelen. Hij liet het beest niet al te achteloos op de bosgrond vallen en zette er een poot op. Zijn blik gleed rond, maar er leek niet echt iemand in de buurt te zijn die zijn prooi mee kon bewonderen. Shark vond het toch eigenlijk best wel een mooie vangst, al zei hij het zelf. Hij had moeten klimmen in een boom om deze eekhoorn te vangen. Hij had een paar schrammetjes van het klimmen, maar het belangrijkste was dat hij de prooi gevangen had. De kater boog zich naar voren en zette zijn tanden in de prooi. Met zijn poot, die hij nog altijd op de prooi geleund had, zette hij er druk tegenaan zodat er een stuk vlees van de prooi scheurde en hij sloot zijn ogen genietend toen de sappen zich verspreidden in zijn bekje. Dit was nu eens echt prooi waar hij tevreden mee mocht zijn. Weer boog hij zich naar voren en nam opnieuw een hap. Hij herhaalde dit proces een paar keer tot de eekhoorn bijna op was en ging zitten, zijn lippen likkend. Hij moest dat boomklimmen toch wat vaker oefenen tho. Hij was namelijk bijna uit de boom gevallen. Maar goed, hij had zijn prooi en dat was het belangrijkste. Shark keek op toen hij een geluid hoorde en zijn blik gleed naar het midden van het kamp. Rustig spietste hij de overblijfselen van de eekhoorn aan zijn klauw en liep op zijn gemak naar het midden van het kamp. ‘Yu,’ sprak hij toen hij de dochter van Claw herkende. ‘Ik heb al vrij veel van je gehoord, maar aangenaam om kennis te maken.’ Zou ze net zo interessant zijn als Chawl en Claw zelf?

De gevlekte poes had niks gedaan; en dat was oke. Ze had geen zin om iets te doen. Daarom gunde ze zichzelf een heerlijke luilakdag in de zon. Haar moment van rust en vrede was enkel verstoort door een member. ‘Yu,’ Een beetje geërgerd hief ze haar kop. Toen het er op leek dat de kater niet snel weg zou gaan, kwam ze wat omhoog. ‘Ik heb al vrij veel van je gehoord, maar aangenaam om kennis te maken.’ Vrij veel van gehoord. oh god, here we go. Ze trok een onverschillige blik. "Veel gehoord? Dat zal wel. Wie ben jij?"

Terwijl hij haar naderde nam hij haar rustig in zich op. Ze had een zwart-witte vacht. Het zwarte gedeelte leek precies op de vacht van Claw, maar het witte gedeelte had helemaal niks van hem weg. Haar ogen hadden echter wel weer wat van hem weg. Aangezien ze ouder was dan Chawl vermoedde Shark dat ze van een eerder nestje was met een andere kattin, maar Shark kende Claw nog niet goed genoeg om te weten wie de moeder van zijn eerste nestje was. Op zich was dat ook niet al te belangrijk. Hij wist zelfs niet eens wie de huidige partner was van zijn leader. Daar ging het hem echter ook niet bepaald om. Zijn ogen gleden naar de poes toen deze antwoord gaf. ‘Mijn naam is Shark,’ zei hij rustig tegen de poes. ‘Ik ben een vriend van je vader.’ Hij nam toch tenminste aan dat ze vrienden waren. Wanneer was je eigenlijk bevriend met iemand? Hij had al zolang geïsoleerd met zijn ouders bij het Twolegs-nest geleefd dat hij dat onderscheid niet meer echt had kunnen maken. Wanneer was je immers zo close met elkaar dat je elkaars vrienden kon zijn? Hij nam echter aan dat wat hij voor Claw voelde wel vriendschappelijk opgevat kon worden en nam aan dat dat ook wederzijds was, want Claw gaf hem niet bepaald het gevoel dat hij gehaat werd. ‘En voor de rest ben ik, zoals je misschien al kon denken, nog niet echt bekend geraakt in de BloodClan. Maar ik doe mijn best.’ Er volgde een knipoogje en de kater ging rustig zitten voor Yu. ‘Oh ja je kleine broertje moet me ook wel kennen,’ voegde hij er nog rustig aan toe. Voor de rest had hij niet direct iets te zeggen. Hij was benieuwd of Yu net zo losjes zou zijn tegen hem als Chawl, maar hij betwijfelde het.

De manier waarop hij haar aankeek beviel Yu niet. Misschien had ze gewoon zin om lekker koppig en irritant te zijn. ‘Mijn naam is Shark,’ antwoordde de kater, ‘Ik ben een vriend van je vader.’ Yu haalde haar wenkbrauwen op, niet onder de indruk. Ze betwijfelde het, maar als haar vader deze kater mocht zat er misschien wat goeds in. Maar ze was kopie van haar vader en kon zelf bepalen of ze een kat leuk vond of niet. Ze beet een 'leuk voor je' weg toen de kater weer zijn bek opendeed. ‘En voor de rest ben ik, zoals je misschien al kon denken, nog niet echt bekend geraakt in de BloodClan. Maar ik doe mijn best.’ Shark knipoogde, de poes probeerde haar gezicht in toom te houden. Okay, hij deed tenminste zijn best, en was niet zo snauwerig als de rest. De kater ging zitten, blijkbaar niet van plan om weg te gaan. ‘Oh ja je kleine broertje moet me ook wel kennen,’ Was dat zijn tactiek? Met de hele familie praten? Als hij zei dat hij een theekransje met Moon had gehad was ze niet eens verbaast geweest. "Dus, verzamel je gesprekken met mijn familie? Probeer je goed in de smaak te vallen? Ik hou niet zo van hielenlikkers, snap je." Haar toon was monotoon en haar stem kil. Als hij vriendjes wilde worden, moest hij niet haar familie erbij halen.

Er verscheen niet bepaald een vriendelijke glans in de ogen van de poes, maar dat had Shark ook niet verwacht. Het was en bleef immers een dochter van Claw. Met Chawl had hij misschien redelijk veel geluk gehad omdat de kater nog jong was geweest en nog niet zo veel invloeden had overgekregen van anderen in de Clan, maar met Yu was het wel iets anders. Hij had al een paar dingen over haar gehoord, maar het was ook weer niet dat hij haar hele levensstijl kende en dat moest van zijn part ook niet. In tegenstelling tot Chawl leek Yu niet geheel op haar vader, haar deels witte vacht verraadde immers dat ze een moeder moest hebben met een andere vachtkleur. Shark zou geen idee hebben wie het zou zijn, want over partners had hij het nu niet bepaald gehad met Claw. Zijn kop schoot opzij toen ze een antwoord gaf en hij grinnikte kort. Hij vond het eerlijk gezegd wel leuk dat hij een poes had gevonden die een beetje een grote bek op kon zetten tegen hem, maar hij kon niet echt zeggen van zichzelf dat hij een hielenlikker was. Oké, hij prees Claw vaak de hemel in en nam graag een voorbeeld aan hem, maar het was nu ook weer niet dat hij zich echt in alles zou laten doen door de kater. Er bestond ook nog zoiets zoals een eigen mening. Hij lachte. ‘Nee, ik ben geen hielenlikker,’ zei hij lachend tegen haar. ‘En ik houd ook niet bepaald een scorebord bij van het aantal gesprekken dat ik al met je familie heb gehad, wees maar niet bang.’ Hij wilde haar een vriendelijk zetje geven, maar besloot om het nog even te laten. ‘Ik denk dat je zelf wel oud genoeg bent om te bepalen of je me mag of niet, right? Dat je vader me nu toevallig mag en Chawl ook wilt niet zeggen dat jij dat natuurlijk ook moet doen. Zo flauw ben ik nu ook weer niet.’ Bovendien wist hij heus wel hoe het zat met zijn capaciteiten om bevriend te worden met anderen: namelijk heel erg slecht.

Ze moest toegeven dat Shark een vrolijk humeur had, wat beter was dan al die chagrijnige gezichten. De kater lachte zelfs. ‘Nee, ik ben geen hielenlikker,’ Yu liet haar verdedigende houding iets varen, en liet haar schouders wat zakken. ‘En ik houd ook niet bepaald een scorebord bij van het aantal gesprekken dat ik al met je familie heb gehad, wees maar niet bang.’ Als hij gelijk had en Claw hem inderdaad mocht, was het vast geen slechte kater. En tja, ze had nogal wat familie, dus kwalijk kon ze het hem niet nemen. Prima, hij kreeg een tweede kans. De poes rolde haar kop naar achter, en wist iets wat in de buurt kwam van een glimlach op haar gezicht te brengen. ‘Ik denk dat je zelf wel oud genoeg bent om te bepalen of je me mag of niet, right? Dat je vader me nu toevallig mag en Chawl ook wilt niet zeggen dat jij dat natuurlijk ook moet doen. Zo flauw ben ik nu ook weer niet.’ Ze keek hem een beetje spottend aan. "Ik hoop het niet, nee." Maar haar toon was niet zo bijtend als eerder. "Maar ik vertrouw mijn familie en hun oordeel, dus zo'n slechte kater kan je niet zijn." Ze nam hem in haar op. De member was sowieso een stuk ouder, en hij zat al een tijdje bij de elite. "Je bent hier niet geboren, toch?" Toen zij erbij kwam was hij er nog niet.

Shark zag dat de poes wat ontspande en vroeg zich af of het alleen maar schijn was dat ze in het begin zo boos op hem had gereageerd. Of misschien dacht ze dat hij met heel de familie bevriend wilde raken zodat hij meer gerespecteerd zou worden door andere Members. Als hij één ding wist wat niet zou werken dan was het dat wel. Al de Members kozen immers hun eigen pad en keken daarbij niet echt naar status. De kleintjes keken natuurlijk naar je op, maar voor de rest waren het alleen de Commander en de leader die echt het aanzien kregen van andere katten. En zelfs die hoge rangen waren soms niet genoeg. Shark hoefde geen expert te zijn om te weten dat er katten waren binnen de Clan die de rang van Zira of Claw het liefste wilden ontnemen, katten die niet te vertrouwen waren. Het was echter niet zeker voor wie dan ook wie die rotte appels in de Clan waren, maar tijd zou leren. De kater draaide zijn kopje toen Yu sprak tegen hem. Hij merkte dat haar toon minder bijtend klonk dan eerst en zag dat als een vooruitgang. ‘Ik hoop het niet, nee,’ zei hij op dezelfde toon als haar toen ze zei dat hij geen slechte kater kon zijn, maar een grijns was om zijn lippen verschenen. Het was de eerste keer sinds tijden dat hij een echte grijns om zijn lippen had zitten, niet eentje die vals bedoeld was of die hij zelf om zijn lippen had moeten dwingen. Nee, hij merkte dat hij de poes toch wel mocht. Hij trok met zijn oortje toen ze een vraag stelde. ‘Nee,’ zei hij rustig. ‘Ik ben niet in de BloodClan geboren, maar ik ben er wel al een hele tijd.’ Alsof dat ooit zou compenseren dat hij van origine een Kittypet was. Hij hoopte van wel natuurlijk. ‘Al zou ik dat natuurlijk wel willen. Het zou bepaalde dingen makkelijker maken,’ legde hij uit. ‘Maar ik neem aan dat jij wel een volbloed BloodClanner bent?’ Yu moest een andere moeder hebben dan Chawl en dus was het goed mogelijk dat ze nog iets anders door haar bloed had stromen, hoewel Shark Claw niet gauw zag gaan met één van de zielige Clankatjes.

‘Ik hoop het niet, nee,’ Yu grinnikte kort. Okay, okay. Eerste indruk, blah blah, niet zo snel oordelen. Hij kon haar laten lachen, dat was positief. Bij haar volgende vraag leek hij wat lange na te denken. ‘Nee,’ Dus ze had wel opgelet. Dat was een geruststelling. Bovendien was ze nogal, eh, verwend toen ze jonger was. ‘Ik ben niet in de BloodClan geboren, maar ik ben er wel al een hele tijd.’ De poes knikte. Ze vroeg zich stiekem af waar hij wel vandaan kwam, maar hield haar nieuwsgierige vragen binnen. Ze wist dat sommige katten het niet graag over hun verleden hadden in de elite. ‘Al zou ik dat natuurlijk wel willen. Het zou bepaalde dingen makkelijker maken,’ "Dat kan ik me voorstellen, ze zouden je serieuzer nemen." Nu had ze zelf nooit last gehad van haar gemengde bloed, maar ze kon begrijpen dat clankatten of kittypets mee gespot werden binnen de elite. ‘Maar ik neem aan dat jij wel een volbloed BloodClanner bent?’ Ze liet een kil lachje horen, voor ze hem wat vriendelijker aankeek. "Nope, halfbloedje." Yu dacht even na. Ze wist niet of haar vader het fijn zou vinden als de hele elite wist dat hij met een rogue was geweest, dus leunde ze wat dichter naar Shark toe zodat niet de hele elite kon meegenieten. "M'n moeder was een rogue, en ik ook, voor lange tijd." Ze nam weer een beetje afstand. "Niet verder vertellen, okay?" Ze knipoogde.

Shark gaf een snel knikje toen Yu haar opmerking maakte. ‘Precies!’ zei hij en hij klonk vrij opgelucht. Eindelijk iemand die hem begreep. Als hij in de BloodClan zelf geboren was dan zou zijn reputatie er waarschijnlijk beter uitzien dan nu. Alleen Zira, Claw en een poezenverslinder die hij laatst had ontmoet wisten wat zijn werkelijke afkomst was. Als hij nu nog een Rogue was geweest dan had hij het vrij eerlijk durven zeggen tegen Yu, maar hij wilde zichzelf echt niet belachelijk maken door te zeggen dat hij van origine eigenlijk een kittypet was. Hoe hard zou ze dan wel niet met hem lachen? Nee, dat zou hij niet willen. Misschien dat hij het haar na verloop van tijd zou zeggen als bleek dat ze toch vrienden zouden worden, maar nu zeker nog niet. Hij zou het niet bepaald leuk vinden als ze het door heel de Clan zou rondbazuinen en hij scheef aangekeken werd. Want het feit dat je hondentanden verdiende telde dan natuurlijk niet meer mee, de meesten hadden hun mening dan toch wel klaar. Hij boog zijn kop automatisch wat dichter naar haar toe en gaf een knikje toen ze zei waar zij afkomstig van was. Hij had sowieso al wel gedacht dat ze sowieso niet van hetzelfde nestje kon zijn als Chawl omdat ze qua leeftijd enorm veel verschilden. Maar er schoot een ander gevoel door hem heen. Een schuldgevoel. Het was de laatste tijd steeds minder aan het worden, maar Rogue was wel de doelgroep die hij vaak ging opzoeken om te pesten. Dus eigenlijk had hij haar ook een beetje beledigd. Of zou ze het ondertussen al zelf doen? Cyber en Hellhound hadden het nu niet bepaald knap van hem gevonden dat hij het deed en zijzelf zou ook wel een bitse reactie kunnen geven. Hij hield het dus voor zich. ‘Je geheim is veilig bij mij,’ zei hij met een knipoog. ‘Maar je hoeft je heus niet te schamen voor je afkomst, hoor. Uiteindelijk gaat het erom wie je zelf nu bent, toch?’ Hij glimlacht naar haar. ‘Maar ik neem aan dat je dan vrij weinig contact hebt met je moeder en Claw ook?’ Hij boog zich weer dichter naar haar toe zodat anderen hun niet konden horen en trok afwachtend met zijn oortje.

Toen Yu een opmerking maakte over serieus genomen worden knikte Shark instemmend. ‘Precies!’ Hij leek zo opgelucht. Ze wist niet waar hij vandaan kwam, maar de elite had er blijkbaar niet veel begrip voor. Ze was nieuwsgierig waar hij vandaan kwam, maar besloot niet door te vragen. Elke kat had recht op zijn privacy. Ze vertelde hem een beetje over haarzelf. ‘Je geheim is veilig bij mij,’ Beloofde de member terwijl hij knipoogde. Het was toch geen ramp als de elite wist dat ze half rogue was, ze was echter rogue voor ze hier kwam, en ze had er nooit geheimzinnig over gedaan. Trots, zelfs. Maar voor haar vaders reputatie bazuinde ze het niet rond. ‘Maar je hoeft je heus niet te schamen voor je afkomst, hoor. Uiteindelijk gaat het erom wie je zelf nu bent, toch?’ Hoewel Shark vriendelijk lachte vonkte het ergens toch wat woede in haar op. Schamen? Niks schamen! In haar ogen leefde rogues de ideale levensstijl. De gevlekte poes wou gewoon niet van haar familie gescheiden zijn. ‘Maar ik neem aan dat je dan vrij weinig contact hebt met je moeder en Claw ook?’ Gretig bracht hij zijn oortje dichterbij. Yu trok een scheven grijns. "Tut tut tut, nieuwsgierig aagje, zo gaat het niet bij mij." Ze grinnikte, half grappend, half serieus. "Oog om oog, tand om tand. Vertel eens iets over jouw verleden, hmm?"

Shark trok al een quasi wanhopige blik toen hij zag dat Yu hem niks ging zeggen nog voordat ze dat kenbaar maakte dat ze dat niet ging doen. Hij nam aan dat informatie krijgen van iemand anders lastig was als je niks over jezelf wilde vertellen en vroeg zich af wat hij precies aan haar kon vertellen. Als hij heel eerlijk mocht zijn zag ze er eerder uit als het soort kat waarbij je dacht dat je terechtkon, maar die uiteindelijk alles over je vertelde aan anderen wanneer ze in een boze bui was. Aan de andere kant had ze ook wel iets waardoor hij haar juist wel kon vertrouwen. Het moeilijke aan de BloodClan was dat je niet bepaald een overzicht had over wie je nu wel kon vertrouwen en wie niet. ‘Ik ben geboren in de ShadowClan, was een goede Warrior en ben toen buiten getrapt omdat ik een kitten doodsbessen probeerde te voeren,’ zei hij op zijn meest serieuze toon, maar zijn oren trokken geamuseerd. Grappen maken over kits dode bessen voeren was misschien niet het beste idee om een gesprek humoristisch te houden, maar aangezien Shark buiten om Chawl weinig om kits gaf, maakte dat hem vrij weinig uit. ‘Nee, grapje, mijn echte geschiedenis is een stuk minder spannend,’ zei hij en hij dacht na of hij het wel moest zeggen. Als Yu het rond zou bazuinen had hij echt een groot probleem, want dan zou heel zijn reputatie naar de knoppen zijn. Aan de andere kant keken de meesten al wel naar hem op juist om de reputatie die hij gemaakt had. De kater maakte een keuze en boog zich meer naar voren. ‘Dit hoef je niet tegen iedereen te vertellen, maar de werkelijkheid is is dat ik afkomstig ben van een Twoleg nest en mijn ouders heb moeten vermoorden om te ontsnappen aan hun wereld.’ De kater boog zich weer wat naar achteren en keek Yu met een strakke blik aan. Hoe zou ze reageren?

Ze zag dat de kater zich wat nerveus voelde. Slechte move? Uiteindelijk begon hij te praten. ‘Ik ben geboren in de ShadowClan, was een goede Warrior en ben toen buiten getrapt omdat ik een kitten doodsbessen probeerde te voeren,’ Yu's ogen sperde open. Een kit vermoorden? Hoewel Shark's toon serieus was, verraden zijn oren hem. ‘Nee, grapje, mijn echte geschiedenis is een stuk minder spannend,’ De poes blies ietwat opgelucht haar adem uit. Kits vermoorden was iets dat behoorlijk verkeerd was in haar boek. De kater leek iets af te wegen, maar boog zich toen naar voren. ‘Dit hoef je niet tegen iedereen te vertellen, maar de werkelijkheid is is dat ik afkomstig ben van een Twoleg nest en mijn ouders heb moeten vermoorden om te ontsnappen aan hun wereld.’ De kater leunde weer wat achteruit. Yu floot bewonderend. "Damn," begon ze, "Je hoort van clankatten die anderen vermoorden of gewoon de clan uit stappen, maar je eigen ouders vermoorden is hardcore." Hij leek zich een beetje te schamen, dus besloot ze lovend over hem te spreken. Ze wist niet waarom hij zich zo druk maakte. Als je als kittypet rebelleert betekend dat wat bloodclan wilde diep in je zat: De wil om dingen te veranderen, om korte mette te maken met de clans, om te heersen.

Het gedeelte over de ShadowClan had haar wel gechoqueerd en Shark besloot om dat de volgende keer niet meer bij haar te doen én om op te nemen dat ze wel van kittens hield. Anders zou ze niet zo gereageerd hebben. Dacht ze nu echt dat hij zo crue was? Oké, hij hield niet van kittens en hij had er momenteel maar één op zijn lijstje staan die hij echt mocht, maar kittens vermoorden lag zelfs beneden zijn stand. Hij vocht liever met katten die zich wel nog een beetje konden verdedigen. Senior Warrior’s of Elders daarentegen kon hij met het gemak vermoorden en het was ook niet echt een geheim dat hij dat ook bij kittypets kon doen. Kittypets waren minstens even zwak als kittens omdat ze geen enkele manier wisten om zichzelf te verdedigen. Het was dan ook behoorlijk vervelend voor de kittypets in de buurt dat de Elite-cats pas volledig geaccepteerd als Member werden als ze een kittypet konden doden en hun tand mee konden nemen. Maar het was ook die reden dat de Elite zo veel paniek kon zaaien over de Twoleg Place. In elk geval leek Yu het echte verhaal al wel beter te vinden en Shark kon het niet laten om te grijnzen toen ze haar woorden uitsprak. Je had inderdaad van die Elite-cats die één van hun Clangenoten hadden moeten vermoorden om hier te komen, maar het feit dat hij zijn ouders had gedood om deel uit te kunnen maken van de Elite wilde toch wel zeggen dat hij toegewijd was aan hun. ‘Dat is nog niet alles,’ zei hij met een zwiep van zijn staart. ‘Mijn broer en zus lopen nog ergens rond. Ik weet niet of ze kittypet zijn of in een Clan zijn opgenomen, maar het is wel de bedoeling dat ik hun kan ontmoeten zodat ik kan zien wat van hun geworden is.’ Hij twijfelde even. ‘Als ze net zo’n zwak hart hebben als mijn ouders dan moet ik ze wel vermoorden. En dan maakt het niet uit dat ze familie zijn. De Elite moet weten dat ik mijn plek hier serieus neem en dat ik er alles voor wil doen om hem zo te houden.’ Weer keek hij peilend opzij naar Yu.