{Clan meeting} We got the Burnt Sycamore back!

Met een blik vol voldoening keek Innerstar toe hoe de staarten van de Bloodclanners en Thunderclanners verdwenen in het struik gewas. Het gevecht tijdens de patrouilles van Shadowclan en Bloodclan was voorbij en Shadowclan had gewonnen. Ze hadden de Burnt Sycamore terug gewonnen! Om het perfect af te sluiten markeerde ze het gebied met hun geur om aan te geven dat het nu ook echt weer tot Shadowclan behoorde. Vervolgens keerde Innerstar terug met de patrouille, bestaande uit Tallshadow en nog wat warriors en enkele apprentices. Ze hadden goed gevochten. "Zodra we terug zijn in het kamp gaan de katten met opgelopen wonden door naar Acefray en Canarypaw, de rest mag gaan rusten," sprak Innerghost tegen haar gevechtspatrouille.

Met geheven kop en staart en ijsblauwe ogen die glommen van trots keerde Innerstar terug het kamp in met de patrouille. Katten die opgebleven waren kwamen uit hun nest en keken met een nieuwsgierige blik naar de teruggekeerde patrouille. Sommigen hadden al door dat het goed zat aan de houdingen te zien van de katten. Ze hadden gewonnen. Innerstar sprong op op de hoge rots. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen bij de hoge rots voor een clan meeting!" Miauwde ze luid en duidelijk. "We hebben de Burnt Sycamore terug gewonnen en het gebied behoort dus weer tot Shaodwclan!" Miauwde ze met een stem vol trots en triomf. Vele katten juichten luid en duidelijk mee. Toen de rust weer wat weergekeerd was ging Innerstar verder met spreken."Het is nu van groot belang dat dit zo blijft, er zullen de komende dagen dus ook extra patrouilles gedaan worden daar om de grens opnieuw goed te markeren," sprak Innerstar. "Hier zal Tallshadow voor zorgen," vervolgde ze met een blik op haar deputy. "Dat was het," eindigde Innerstar de clan meeting, waarna ze van de hoge rots afsprong om opmerking en vragen te ontvangen.

OOC: Dit speelt zich af na de borderfight.

Duister staarde de kater voor zich uit terwijl alles zich nog eens afspeelden. Zijn ouders waren allebei gestorven in een groot gevecht met Bloodclan. Zijn ouders waren dan wel verdorven geweest en Malignpaw had ze vanaf dag één gehaat. Alleen al om de naam die zijn ouders hem mee gegeven hadden. Iemand die zijn of haar kitten Malign noemde moest vragen om een kitten die het pad van het duister zou kiezen. Doordat Malign het begin van zijn apprenticeschap ook nog eens getraind was door zijn vader, was hij al harder behandeld. Zijn vader had hem stiekem ook nog eens getraind toen hij vier moons was geworden en dat tot de dag dat hij stierf. Hoe Innerstar het ook in haar kop had kunnen halen om zijn vader aan hem te koppelen, wist hij niet.
Over Innerstar gesproken. De gevechtspatrouille die de strijd was aangegaan om de Burnt Sycamore te winnen was terug gekomen. Sommigen gehavend en anderen met een paar krassen. Het zag er veel belovend uit. Toen Innerstar op de hoge rots sprong en haar zegje deed bleek het ook echt zo te zijn. Shadowclan had de Burnt Sycamore terug gewonnen en het territorium van Shadowclan was weer meer dan compleet! Een grijns vormde zijn lippen, maar Malignpaw hield zich verder stil. Dat was hoe hij was, stil.

Tag: Niemand

Tijdens de terugweg hield Hazelnut zich behoorlijk in qua tempo. Hij kon ook niet vele sneller. Hij was niet ernstig gewond, maar de sneeën en krassen die hij had prikten enorm. Elke jonge warrior, en apprentice, liep wel wonden op. dat was nu eenmaal zo. Jonge warriors hadden gewoon nog niet zoveel ervaring als de oudere warriors. Hij richtte zijn blik op de grond voor zich en concetreerde zich op het lopen, dan moest hij tenminste niet denken aan zijn stekende wonden. "Zodra we terug zijn in het kamp gaan de katten met opgelopen wonden door naar Acefray en Canarypaw, de rest mag gaan rusten," Hij hoorde vaagjes wat Innerstar zei, maar besloot om er niet op in te gaan. Hij zou eerst de andere, met ernstigere wonden, voor laten. Daar zou Acefray zijn poten al mee vol hebben. Hazel kon altijd nog langs gaan als de anderen geweest waren. Eenmaal in het kamp sprong Innerstar direct op de rots om een clan meeting te houden. Ze hadden de Bloodclan namelijk verslagen en dat was wel een clanmeeting waard. Hazelnut richtte zich automatisch wat op toen ze het bekend maakte. Hij was zelf wel trots en iedereen mocht het weten. Als je nooit trots op jezelf was, kwam je niet echt ver in het leven. Hij was trots op zichzelf en hoopte ook dat Innerstar dat eindelijk begon in te zien. Als apprentice kwam hij niet echt over als loyale kater. Innerstar kwam hem ook altijd tegen op de minder goede momenten, maar nu hoopte hij dat hij haar eindelijk van gedachten kon laten veranderen.

Malignpaw volgde Innerstar nog eens met zijn ogen. Opnieuw drong de gedachte om te vragen om een andere naam zijn kop binnen, maar durven zou hij niet. Malignpaw sloot zijn ogen en keek nog eens om zich heen. Katten spraken blij en triomfantelijk met elkaar terwijl Tallshadow begonnen was met het zorgen voor extra patrouilles. De gewonden keerde naar de den van Acefray en Canarypaw en Malignpaw bleef gewoon zitten waar hij zat terwijl hij alles langs zich heen liet gaan. Terwijl hij zo in gedachten zat stapte Tallshadow op hem af. Malignpaw schrok op terwijl hij naar de Shadowclan deputy keek. "Malignpaw," begon de Shadowclan deputy. Hij keek naar de grote bruine kater met een vragende blik terwijl de schok verdween uit zijn gele ogen. "Morgenochtend zit je bij mijn patrouille ingedeeld oke? Dan kunnen we meteen kijken hoe het met je trainingen staat," sprak Tallshadow tegen hem. Malignpaw knipperde met zijn ogen terwijl hij naar de deputy keek. "Ik? Eh... ja oké, is goed!" Ratelde hij verdwaasd maar er ontstond een klein glimlachje rond zijn lippen. Morgen ging hij mee met één van de extra patrouilles! En hij was gekozen door de deputy! Dat deed hem goed.

Tag: Tallshadow (&Hazelnut)

De tabby poes keek op toen het geluid van katten die het camp inkwamen klonk en glimlachte toen ze zag dat ze er allemaal vrolijk uitzagen. Dat betekende dat ze gewonnen hadden, dat kon niet anders. Haar vermoeden werd bevestigd toen Innerstar op de rots sprong en verklaarde dat de Burnt Sycamore weer van hen was! De tabby glimlachte triomfantelijk en keek de vechtpatrouille aan. Ze zagen er goed uit, wel wat gekrast maar het leek niet of er velen echt iets ergs hadden. Dit toonde maar weer eens hoe sterk de warriors van Shadowclan wel waren! Toen Innerstar weer van de rots sprong liep ze weer terug naar haar plek en waste ze zich verder. Als Tallshadow haar nodig had voor een extra patrouille, zou hij haar wel weten te vinden - het was niet alsof ze zich verstopte ofzo.

Innerstar was van de hoge rots gesprongen en liet haar blik over de katten heen glijden die enthousiast met elkaar spraken en vierde dat ze gewonnen hadden. Dat mocht ook zeker. Maar er moesten ook patrouilles gedaan worden. Tallshadow zorgde daar meteen voor. Hij droeg aan Hazelnut en Malignpaw op mee te gaan op patrouille. Innerstar knikte naar haar deputy en stapte vervolgens op Sinclaw op. "Sinclaw, morgen bij zon hoog ga je met mij mee op patrouille naar de Burnt Sycamore," miauwde Innerstar met een knik naar de warrior. Vervolgens liep ze weg bij Sinclaw door naar Winddancer. "Jij gaat morgen met mij en Sinclaw mee op patrouille naar de Burnt Sycamore," sprak Innerstar tegen de jonge warrior. Innerstar knikte naar de jonge warrior. Het was van groot belang dat het duidelijk was dat de Burnt Sycamore weer tot Shadowclan behoorde.

TAG: Sinclaw & Winddancer {klikje naar t topic}

Een groep katten was vertrokken om de burnt sycamore terug te veroveren, en hoewel Waspsting de hele middag op jacht geweest was, waren ze nog niet terug toen zij haar vers gevangen prooi op de stapel legde. Een kikker en twee muizen, de prooi begon langzaam aan terug te komen en dat was goed te merken aan het verschil van hoogte van de stapel in vergelijking met nu en een paar weken terug. Toen ze zichzelf oprichtte met één van de twee muizen in haar bek, hoorde ze een stel pootstappen en toen ze keek zag ze dat het Innerstar met haar patrouille was. Hun houdingen waren trots en een grijnsje kwam op Waspsting haar gezicht. Ze hadden die StarClanverdomde katten laten zien wie hier de baas was. Innerstar bevestigde haar gedachtes toen deze op de hogerots sprong en miauwde dat de burnt sycamore weer terug was in hun bezit. Er werden extra patrouilles georganiseerd, en ze zag dat Tallshadow meteen in actie kwam en een aantal katten verzamelde. Ook de leidster zelf ging naar twee katten toe om deze te laten weten dat ze morgen op patrouille gingen. Toen ze dit gedaan had, liep Waspsting naar haar toe. Ze liet de muis die ze nog steeds vasthad voor de poten van de zwarte kattin vallen en glimlachte. "Ik neem aan dat je wel honger hebt na zo'n gevecht?" miauwde ze vragend en knikte naar de muis. "Ga je gang, hij is vers." voegde ze hier aan toe. Erge wonden zag ze niet, dus ze nam aan dat Innerstar niet gelijk naar Acefray of Canarypaw zou gaan.

Tag: Innerstar

Haar blauwe ogen richtte zich op Waspsting toen de senior warrior haar benaderde met een muis in haar bek. Waspsting liet de muis voor de poten van Innerstar vallen en keek haar vervolgens glimlachend aan. "Ik neem aan dat je wel honger hebt na zo'n gevecht?" Vroeg Waspsting vragend aan de zwarte leidster en knikte naar de muis. Innerstar knikte dankbaar. "Ga je gang, hij is vers," drong de pers aan. "Bedankt, Waspsting," miauwde ze met een glimlach. Ze boog haar kop naar voren om de muis op te pakken en nam er een hap uit. Innerstar had een lichte wond in haar nek die er toch wel pijnlijk uit zag en op haar schouder dat ook een iet wat diepe kras. Die zou ze straks nog wel laten controleren door Acefray, maar eerst wou Innerstar dat alle gewonde patrouille leden geweest waren voor Innerstar zich liet controleren door de medicine cat. "Hoe was het hier in het kamp?" Vroeg Innerstar vervolgens, nadat ze een tweede hap had genomen.

TAG: Waspsting

De tabby keek op toen haar leader haar aansprak en knikte. "Oke, Innerstar.", antwoordde ze, haar stem respectvol. Daarna keek ze de zwarte poes nog even na toen die weer wegliep en met een andere kater begon te praten. Winddancer gaf nog een laatste lik aan haar poot om haar vacht weer mooi plat te leggen en stond toen op. Ze moest maar weer eens gaan jagen, de vechtpatrouille had vast honger. Met die gedachte liep de jonge poes het camp uit.
-Topic uit

Innerstar bedankte haar voor de muis en Waspsting knikte enkel rustig. Ze had de muis niet voor niets gevangen; de leidster leek er flink aan toe te zijn. Toen de zwarte kattin haar kop boog, zag de warrior toch twee wonden die er niet zo goed uitzagen, in de nek en schouder. Hoewel ze geen medicine cat was, kon ze wel oordelen of een wond diep was of niet. Deze leken wat gemiddeld te zijn, alleen de wond in haar schouder leek wat dieper. "Hoe was het hier in het kamp?" werd haar toen gevraagd door Innerstar en de kattin zuchtte. "Gespannen," beantwoordde ze en ging toen zitten, waarbij ze haar dikke staart om haar poten sloeg. "De patrouille waarmee je ging was niet al te groot, dus waren sommige katten bang dat de BloodClanners en ThunderClanners met meer waren. Gelukkig was dit niet het geval," bij de laatste woorden grijnsde Wasp kort. "Ik ben gaan jagen, het is beter om nuttig te zijn dan om je zorgen te maken om iets wat je toch niet kunt veranderen," merkte ze op en tikte toen een keertje met haar staart op de grond.

De sfeer in het kamp was voor hem ondraaglijk geworden. Hij kon niet zo goed met spanning of verdriet om dus was hij maar gaan jagen. Op het veroverde gebied van Windclan. Daar moesten ze van profiteren. Maar Starclanverdomme die konijnen waren moeilijk te vangen. Toch liep hij met een groot konijn in zijn bek het kamp binnen. De gespannen sfeer was compleet vergaan en het zinderde van vrolijkheid. De vlammenkater zag Waspsting en Innerstar zitten. Hij dropte eerst het konijn op de prooistapel. Zijn pootstappen klonken snel en ongeduldig. Hij glimlachte toen hij bij het stel kwam. "Zo te zien heb ik iets gemist." Hij keek naar zijn leeftijdsgenoten die er zo gezellig bij leken te zitten. "Stoor ik eigenlijk?" Hij wist zich nooit goed een houding te geven als hij bij vrouwen was. Die waren toch zo moeilijk te begrijpen.

Waspsting vertelde hoe het was in het kamp. Dat het gespannen was. "De patrouille waarmee je ging was niet al te groot, dus waren sommige katten bang dat de BloodClanners en ThunderClanners met meer waren. Gelukkig was dit niet het geval," vertelde Waspsting. "Ja, klopt. Vele warriors waren nog gewond van het vorige gevecht en het kamp moest ook beschermd blijven," legde Innerstar uit aan Waspsting. "Ik ben gaan jagen, het is beter om nuttig te zijn dan om je zorgen te maken om iets wat je toch niet kunt veranderen," vervolgde Waspsting. "Heel wijs van je," merkte de Shadowclan leader op. Vervolgens kwam Haildaze er ook bij. Hij was overduidelijk wezen jagen. "Zo te zien heb ik iets gemist." Innerstar grijnsde. Vervolgens vroeg hij of hij iets gemist had. "We hebben de Burnt Sycamore terug," vertelde Innerstar met een trotse grijns aan de senior warrior.

Waspsting knikte om Innerstars uitleg. Toen de leidster opmerkte dat het slim geweest was van haar om te jagen, trok ze haar mondhoek lichtjes op. "Bedankt." miauwde ze daarop. Toen voegde Haildaze zich bij hen, een kater van dezelfde leeftijd als hen. Hij vroeg of hij wat gemist had, en of hij stoorde. Aangezien Innerstar al uitlegde wat er gebeurd was, beantwoordde de warrior zijn laatste vraag. "Je stoort niet," miauwde ze simpeltjes en knikte hem lichtjes toe. Haar houding was richting katers wat kouder dan tegen poezen. Nu was het niet zo dat ze onaardig deed, dat zou onrespectvol zijn, maar ze toonde liever geen emotie rondom hen aangezien ze je altijd goed wisten in te palmen en daar was ze al eens eerder in getrapt, wat had geleid tot een gebroken hart en een litteken op haar gezicht. Ze nam gewoon haar nodige afstand, zoals ze deed bij iedereen.