It's my life and I live it how I want it

Het was al een paar moons geleden dat hij te horen kreeg dat hij niks anders zou zien dan deze duisternis. Blind. Nooit iets anders kunnen doen dan zijn tijd verdoen aan slapen en eten in zijn verotte nest. Zijn moeder overstuur en zijn vader heeft hem sinds die dag nooit meer opgezocht. Iets wat de jonge kater wel logisch vond. Welke ouder zou er nou een mislukte kitten willen hebben? Waarom hadden ze hem niet meteen in het begin dood laten vriezen in de kou? Dan had Riverclan een hoop ellende gescheeld. Ravenkit spitste zijn oren, geconcentreerd op de ademhaling van de andere katten. Het was nog vroeg in de morgen, maar de kater voelde de warmte van ochtendzon al vanuit zijn nest. Even bleef hij nog stil luisteren naar de ademhalingen van de queens in de nursery maar iedereen sliep nog. Zo vlug als een haas en zo soepel als een slang glipte hij zonder ook maar een enkel geluidje te maken de den uit. Zijn poten voelde het platgestampte gras aan waar al moons lang katten overliepen. Het was hun kamp. Zijn thuis. De ochtendzon verwarmde zijn pels en het briesje speelde met zijn vacht. Zijn snorharen trilde toen hij de lucht diep opsnoof, het rook naar de rivieren die de wind meevoerde, naar verse prooien en katten. Toch wou hij meer, hij wilde meer geuren ontdekken, hij wilde meer plekken voelen onder zijn poten dan alleen het kamp. Zijn niks ziende ogen waren gericht op het kampuitgang. Zijn oren naar voren gespits om te uit te vogelen hoeveel katten er waren en of er nog katten aankwamen. Maar het was behoorlijk rustig. En daar nam hij gebruik van. Zonder te aarzellen glipte hij rechtstreeks het kamp uit.

Het was perfect. Het geluid van stromende beekjes en riviertjes, de wind die met zijn vacht speelde en in zijn oren fluisterde. De zon die warm op zijn lijf scheen, zelfs het zachte gras en aarde onder zijn poten voelde goed. Zijn pluizige staart zwiepte zachtjes heen en weer, en zijn oren naar voren gespits om elke geluidje op te pikken. Zijn neus wiebelde om de seconde om elke geur die het landschap mee bracht op te snuiven. Ravenkit verhoogde zijn tempo en dtapte stevig door, zoekend naar een plek waar hij kon genieten van de dag. Het duurde dan ook niet lang dat het kietelde gras werd vervangen in harde gladde stenen. Door de zon waren de rotsen heerlijk verwarmd, en meteen liet de kitten zich op zijn rug glijden. Rollend rolde hij over de platte steen, een heerlijk gevoel van warmte, vrijheid en meer vulde zijn lichaam, hij kon hier wel uren blijven liggen en genieten.

[Breakingpaw, de rest met toestemming]

Zonder toestemming van iemand was Breakingpaw het kamp uitgeslopen, achter de zwart-witte kitten van Dewflower aan. Ze hadden samen in de Nursery gewoont maar ze hadden nooit echt iets samen gedaan. Nadat de blinde kit het kamp uit was geslopen was Breakingpaw heel nieuwsgierig geworden. Hij volgde hem zonder echt heel veel te schuilen. Ravenkit was toch blind, dus het boeide niet. Maar als Ravenkit het kamp uit durfde de gaan was hij misschien toch wel een coole gast. Breakingpaw zag hoe de blinde jonge kater op een steen ging liggen. Oja, dit waren de Sunningrocks. Hij had het territorium al eens helemaal gezien dus herkende hij de grote stenen goed. Aan de overkant van het riviertje was het Thunderclan territorium. Misschien kwam er wel een indringer, dat zou spannend zijn. Voorzichtig klom de apprentice op een steen. Het verbaasde hem dat Ravenkit er met zijn blindheid niet van af was gekukeld. ''Hey Ravenkit.'' Mauwde Breakingpaw hard. Misschien was de kitten ook wel doof, je weet het niet.

Lang kon de kater niet genieten van het moment, want al snel klonk er pootstappen die zich naar de rotsen voort bewogen precies waar hij op lag. Een geïrriteerde zuch verliet zijn bek en meteen draaide de zwart witte kater zich om weg van de andere kat die bekent stond als Breakingpaw. Hij had zijn geur allang opgepikt maar hij gaf geen enkele aandacht aan de apprentice. "Hey Ravenkit" Sprak hij hard, alsof hij naar een das riep die zich op Thunderclan gebied bevond. Irritatie tintelde in zijn poten en zijn zwiepende staart tikte op de rots. "Dat ik blind ben betekend niet dat ik ook doof ben, Breakingpaw" Mauwde hij kortaf, zijn kop gedraaid naar de andere kater en zijn blinde ogen gericht op die van hem. Ja, hij kon precies horen, voelen en luisteren waar hij was. Hij had zijn ogen niet nodig.

Ravenkit zwiepte geïrriteerd met zijn staart. "Dat ik blind ben betekend niet dat ik ook doof ben, Breakingpaw" Mauwde hij terwijl hij Breakingpaw recht in de ogen aankeek. Breakingpaw trok met zijn oren. ''Wow!'' Mauwde hij onder de indruk. ''Hoe weet je waar ik ben?'' Vervolgde hij terwijl hij hem bestudeerde. Ravenkit was ongeveer even oud als hij, bijna apprentice leeftijd. Hij was zwart met wit en had lichtgrijze ogen die hem recht aanstaarden.

''Wow! Hoe weet je waar ik ben?'' Mauwde Breakingpaw onder de indruk dat hij wist waar de kater was. Ravenkit trok kort met zijn oor, waarom waren sommige katten soms zo dom? Konden ze niet zien dat hij gewoon was als de rest? Hij was niet anders of zielig omdat hij niks kon zien! Hij was zoals de rest, en dat zal hij bewijzen. "Ik kan je ruiken" Was zijn eerste antwoord, een van de logische dingen die je maar kon bedenken, maar blijkbaar moest deze kitten van zijn mentor nog leren dat je neus kon gebruiken. "De wind blaast om je heen dus ik voel waar je bent en het natuurlijk het belangrijkste; door de trillingen van je lompe stappen" Mauwde hij droog, hij trok zijn kop terug en ging weer uitgebreid op de rots liggen. alsof Breakingpaw er niet was.

Ravenkit,

Het is niet helemaal correct dat een blinde kitten ten eerste uit het kamp weet te komen zonder dat iemand dit ziet en ten tweede onmogelijk om zo ver te komen. Je hebt dit topic in Sunningrocks geplaatst en dat is gewoon niet te behalen voor welke kitten dan ook, zeker niet voor een blinde kitten, Sunningrocks ligt aan de andere kant van de rivier en dit is voor een kitten of jonge apprentice al moeilijk te doen laat staan als deze blind is. Daarnaast moeten Riverclan katten eerst door het water om uit het kamp te komen gezien dit op een eilandje ligt. Geen kitten zou koud en nat nog een tweede keer in een rivier kunnen duiken, dit is dus compleet onrealistisch en niet toegestaan. Gezien ik jullie plezier niet compleet wil verpesten sluit ik voor nu dit topic, stuur me een pm als je deze ergens anders, dichter bij het kamp, geplaatst wil hebben.

Mvg.
Butterstar

(Let trouwens wel even op dat Ravenkit en Breakingpaw ook IC een flinke straf hiervoor kunnen krijgen)

Onderwerp: Re: It's my life and I live it how I want it