Well I have never thought I would see you again.. (Everstar)

Pearl liep over de gebieden heen, zijn wonden waren heftig. Hij was aangevallen door zijn eigen Clan genoten omdat hij met Clan katten omging en ze hielp, een diepe zucht kwam uit zijn mond. Hij was hier naar toe gekomen om eigenlijk te vluchten, van de wrede gevechten. Kittens werden gedwongen om aan te vallen, hij wiebelde met zijn oren. Hij wankelde, hij was zwak. Erg zwak op dit moment, bloed stroomde zijn wonden uit. Op zijn wang zat een hele diepe wond net zo op zijn schouder, hij kende deze plek. Het was van Windclan, hierdoor had hij deze erge straf gekregen. Hij hijgden langzaam, het begon al warmer te worden. Zijn wonden waren nog niet gestold, hij liep mank. Zijn poot haalde hij steeds op na de zoveel keer, uiteindelijk viel hij om. Hier was hij te minsten weg van zijn eigen Clan, zijn eigen marteling. Hij pakte zijn schouder vast, zijn wond moest toch op een manier stollen. Hij keek nog eens heen en weer, de wind waaide hard. Zijn vacht waaide mee, hij moest hier niet komen. Hij had hier al zo veel schade aangericht voorde leidster en haar broer, het spijten hem zo erg maar aan sorry had niemand wat. Hij voelde pijnlijke steken, toch lag hij hier zo goed. Zijn wonden zaten in de zon zodat het misschien een korstje kreeg door de warmte of zo, hij was zo verward. Al kon hij hier niet blijven liggen, hij was te zwak. Hij was te moe, hij zetten toch al zijn kracht in om overeind te komen. Zijn spieren waren gespannen, bah Bloodclan. Bah bloed, het had nergens ergens mee te maken. Ze wilde macht, bloed en andere uitschakelijken. Hij wilde dat niet, dit zou met elk Clanlid gebeuren bij Bloodclan. Altijd zal dit gebeuren, weer zuchten hij diep..