You ask for something? (Claw)

Pearl wachtte buiten, hij ging pas richting de middag naar buiten. Zijn oren spitste bij het horen van een stem, eindelijk het werd tijd. “Pearl!” Riep zijn leider, deze kwam niet eens buiten. Hij knikte daarop en trippelde in een rustig tempo naar Barn one, hij bleef kort buiten staan. Hij had ook zijn zorgen om zijn broertje Kronos, dat was een oranje kater met rode ogen. Ze waren beiden albino's al had het weinig zin, hij stapte langzaam naar binnen en opende zijn mond rustig. "Je riep me?" Vroeg hij even voor de zekerheid, hij kwam binnen en zag de zwarte donkere kater liggen in zijn mos bed. Hij wachtte, zijn ogen tuurde rond. Dit was vast een stuk warmer slapen dan als buiten slapen, hij had nog geen riem. Hij had eigenlijk nog niks, hij was een lange tijd Rogue met weinig katten kennis. Hij zou de Bloodclan gebruiken om zijn vader te vinden en deze te vermoorden, hij kon door teamwork alles vinden. Informatie en zijn wraak, zijn ogen brandde met vuur. Zijn lichaam stond voor de zwarte kater, hij bekeek de kat eens goed. Hij keek ernaar, geen gevoel was in zijn ogen te tonen. Geen gevoel aan zijn lichaam, alleen dat hij zou gaan luisteren voor nu. Hij had namelijk niks om te vertellen, hij wilde weten waarom de kater hem nu nodig had.

Pearl zag hoe de kater recht overeind zat, de kater was groter dan hem maar gebruikte ook iets om op te zitten. “Dat klopt.” Vertelde zijn leider, hij knikte. Zijn rode ogen bekeken de groene ogen, dat was vast niet het enige. Hij keek naar de zwarte vacht, deze leek een beetje onverzorgd maar geen echte vacht was verzorgd genoeg. Hij wiebelde met zijn oren al wist hij niet echt wat de kater hem ging stellen, welke vraag zou hij tegen zijn kop gesmeten krijgen. Waarom hij hier was gekomen? Wat hij hiervoor kreeg? Werd het een ondervraging? Hij bekeek de kat eens goed, hij wachtte. Wat moest de leider van hem weten? Wat zou de kater denken? Hij had vragen al had hij geen antwoord omdat hij dat nooit kon weten, hij was niet echt een vechter. Hij was niet echt een denker, hij deed dit alles voor een reden. Zijn vader te vermoorden, al was zijn broertje nu in veiligheid dus was het goed. Hopelijk zou alles goed gaan, de Bloodclan was veilig voor jonge katten. Tot ze je in gevecht brengen, tot elke kat weet dat je een Bloodclanner bent. De clans vertrouwen geen vijandelijke kat en helemaal geen Bloodclan, Rogue is minder erg maar als je het echt gemunt hebt op macht dan heb je er problemen mee. Er breken vast revoluties uit of zo, hij had gehoord dat de Bloodclan nu goed stond. Hij wist dat de Thunderclan al veroverd was en een deel van de Shadowclan ook, hij schrok van de reactie die Claw had. “Zeg eens hoe bevalt het in de Elite?” Vervolgde de leider kalm terwijl zijn blik even over de vacht van Pearl gleed, was dit alles waarvoor hij moest komen. Hij slikte kort en hield zich hoog, liegen of niet liegen? Hij moest maar de waarheid spreken. "Nee, niet echt." Vertelde hij al hield hij zijn antwoord kort, alles kon tegen je gebruikt worden. Hij slikte weer, zijn keel werd droog van overspanning.

Pearl wiebelde met zijn oren, keek de zwarte kater aan. De groene ogen leken zijn ziel door te brandde, “Dat zeggen er wel meer.” Vervolgde Claw ijzig kalm. Weer slikte de kater, dit klonk nog steeds niet zo goed. Hij voelde zich ongemakkelijk in de beurt van de Bloodclan leider, steeds de zelfde toon in de stem. Geen woeden, geen gevoel. Hij wiebelde ongemakkelijk met zijn staart, hij kwam overeind. Ergens wilde hij nu heel graag gaan, de blik. De kille blik die de kater op hem gericht had, waarom... Hij schrok toen de leider zomaar een vraag aan hem stelden, zijn poot haalde hij ietsjes van de grond af. “Was je al van plan een beest met een halsband te vermoorden? Je kunt niet rond blijven lopen zonder halsband, dan zal ik je young one moeten maken.” Ging Claw verder. Zijn stem bleef dood kalm, dus zo kwamen de Bloodclanners aan halsbanden. Alleen welk beest had een hals band, Claw had een hals band alleen hem zou hij niet proberen te vermoorden. Misschien eerst een vraag stellen, als Rogue woonde hij wel overal en nergens al kwam hij nooit bij mensen in de beurt of andere beesten. "Welke dieren hebben nog meer een hals band dan Bloodclanners?" Vroeg hij ietsjes stiller, hij begreep niet zo veel. Zijn gedachte zat hem achterna, hij moest tot rust komen. Hij ademde weer diep in en blies het weer uit, hij keek naar de felle blik. "Claw, ik hoef geen hals band. Ik zal hier maar voor even zijn." Miauwde hij met twijfels in zijn stem, hij had geen halsband nodig hij was hier toch maar voor kort.

Pearl keek vast besloten de zwarte kater aan, wisselende gevoelens en emoties gingen om hem heen. Angst maar ook stand vast en woeden, hij keek recht in de groene ogen. Het waren zijn zaken, zijn domeinen. Opnieuw verliet een sarcastische lach de bek uit van zijn leider, maar dit keer fonkelden zijn ogen ook vervaarlijk op. Hij zag dat de zwarte kater wilde springen en dook opzij, al landde de kater pal voor zijn neus. Hij keek de kater aan, de kater doorboorde zijn ogen. Hij keek kil en pijnlijk naar hem. “Je heb de keuze gemaakt om je bij de Elite aan te sluiten, die keuze is voor het leven.” Sprak de zwarte kater, al wist Pearl wat anders. Hij zou ontsnappen of er voor zorgen dat hij er zelf wel uit kwam, gewoon weg lopen tijdens het jagen. Niemand was ooit bij hem tijdens het jagen, alleen dan moest hij dat stiekem doen. Een grom ging langs zijn mond, alleen liet hij zichzelf gedeisd. De kater voor hem was vast een stuk sterker en had meer vecht ervaring. “Dat betekend dat je hier niet voor even bent Pearl en dat weet jijzelf ook. Dus je kunt beter heel snel een halsband zien te krijgen, voordat iemand jouw nest mooier vind dan zijn eigen en je als zwakkeling behandeld. Dat kan namelijk ook nog wel eens je dood betekenen.” Sprak Claw, zijn stem klonk nog steeds kalm, hij keek naar de kater. Pfff, hij sliep och al buiten dus had al geen nest en hij werd al als kraaien voer behandeld. Alleen de kater vertelde verder, the law.. “Je moet een hond of kittypet vermoorden met een halsband en die afpakken. Ik kan nu met je meegaan.” Sprak Claw toen. Wat speelde Claw met hem? Urg.. Ingewikkeld dit alles, hij had het over een hond of Kittypet. Hij kon dit beter in zijn uppie doen al was misschien beter om eerst een band op te bouwen met de leider en daarna op de vlucht te slaan, hij had een plan nu nog uitvoeren. "Misschien is het beter als je meegaat mijn leider, want we zitten dan voor altijd bij elkaar opgescheept misschien is het dan beter om elkaar dan te leren kennen." Miauwde Pearl langzaam, maar rustig. Hij moest ontsnappen maar wanneer zal hij zelf kiezen, hij wiebelde kort met zijn oor en wachtte op Claw zijn antwoord.

Pearl keek naar de zwarte kater, een donker en koud gevoel kwam over hem heen als hij zijn ogen bekeek. Zijn rug rilden, hij voelde de koude blik. Zou dit nooit ophouden, elkaar aanstaren. Al stopte het, Er kwam wat in actie. Eindelijk, al werd dit nog erger. “Ja, ik ga ook mee.” Sprak Claw kalm voordat hij langs Pearl heen stapte waarbij hij expres zijn haren langs die van de hem liet strijken, hij kreeg een rilling over zijn rug en volgde zijn leider. Dit had geen zin, hij was weerloos en helemaal met de zwarte kater die voor hem liep. Al wist Pearl niet hoe de weg naar de Twolegs was, hij wist ongeveer wel waar hij heen moest. Zijn rode ogen tuurde om hem heen, katten. Vele Bloodclan katten staarde hem aan of juist naar de leider, alles was een vraag al had hij nooit een antwoord. Hij sloop achter de kater aan, al wist hij niet zo veel. Hij zwiepte met zijn staart, al liet hij geen enkele ander gevoel zien dan een serieuze blik. Claw had een kille, koele blik. Als hij je aanstaarde wist je dat je dood was, als hij kwaad was moest je vluchten. Hij wilde niet veel meer weten, het gaf hem alleen maar rillingen. "Wanneer zullen we er zijn?" Vroeg hij rustig aan de kat voor hem, hij zou geen kat vermoorden. Dat was zijn ding niet, hij zou vast zo'n halsband ergens zien liggen of zo... Ergens... Hopelijk, hij had namelijk geen zin om iets te vermoorden. De zwarte kater voor hem zou zo iemands zijn kop eraf haken, zou zo het bloed van de ander op kunnen eten. Al deze gedachtes maakte hem ziek, hij voelde zich zwak als een kitten die tegen een warrior zou vechten.

Pearl volgde de kater door de straten, overal hoorde je wel wat. Hij had zijn oren tegen zijn nek gevouwen, hij was hier nog nooit gekomen. Zijn staart zat wat tussen zijn poten, hij had geen sterke houding aangenomen. Hij keek rond, hier een daar kwam er keihard geblaf. Het doorbrak zijn oren, “Jij mag kiezen een hond of kittypet?” Hij schrok door de vraag die Claw stelden, het kwam ineens. Hij probeerde weer een andere houding aan te houden, hij stelde vroeg zich dingen zo hier en daar af. Hij moest iets stelen, dat was minder erg dan moorden. "Ik pak een hond, om mijn loyaliteit te laten zien." Miauwde hij respect vol, al meende hij dit niet. Iedereen wilde de wereld in zijn macht, de kater voor hem dus ook. Alleen Pearl boeide het niet, hij wilde geen leider. Iedereen moest zelfstandig worden, hij keek de kater aan, de halsband droeg botten van de leider. Honden tanden, alleen hij keek in de fel groene ogen. “Zoek jij maar een geschikte waar je de halsband van wilt hebben, maar zorg er voor dat de twolegs het niet door hebben.” Miauwde de zwarte kater, moest hij nu uitzoeken? Een halsband? Hij dacht dat de leider een dier moest kiezen, lekker handig. Ergens liet hij een zucht vallen, oké wat voor kleur zou hij voor dit kleine moment willen.. Hij keek in het rond, welke kleur. Misschien moest hij zijn halsband toch uitstellen, hij kon ook gewoon op elke halsband 'nee' zeggen. "Ik weet het nog niet Claw." Miauwde hij kort, hij keek de leider denkend aan.

Pearl keek de leider aan, deze begon hem een beetje zat te worden. Ergens was het een voordeel ergens weer niet, “Het maakt mij niet uit wat je pakt Pearl, als je het maar doet.” Sprak de zwarte kater, hij wiebelde met zijn oren. Naah, jammer. Hier had hij ook niks aan, iets stelen van een Kittypet vond hij zielig een hond was nogal gevaarlijk. Hij zou het dan rustig aan moeten pakken, hij wist het nog niet zo zeker. Moest hij nou echt een halsband? Hij was geen kittypet, alleen deze kwade leider zou anders kwaad op hem worden. “Dan zal ik dat maar heel snel bedenken. Ik heb niet de hele dag.” Zijn stem klonk nog steeds kalm, maar het was duidelijk dat hij het meende. Pearl schudden ingewikkeld zijn kop, "Kijk Claw, ik ben een rogue en ik zit er een beetje tegen om een halsband te krijgen maar ik zit er ook tegen om Young One te worden." Miauwde hij naar de kater, hij wiebelde kort met zijn oren. Al keek de kater hem met gloeiende groene ogen strak aan, het maakte hem bang die blik. Hij schudden langzaam zijn kop, hou je bij een Pearltje. Hij wachtte, "Kan ik gewoon geen halsband nemen van een dode Bloodclanner?" Vroeg hij daarna. Hopelijk werd Claw niet kwaad door zijn vraag, hopelijk niet...

Pearl keek naar de zwarte kater, die echt iets leek te tonen. De kater gaf zonder een enige waarschuwing een klap tegen zijn wang aan, bloed droop van zijn wang af. Een serieuze kwade blik kwam op, hij wreef kort over zijn wang. Zijn poot zat al een beetje onder bloed, hij knarste zijn tanden op elkaar. “Luister eens. Je hebt zelf de keuze gemaakt om je aan te sluiten bij de Elite. Zoek eens even die hersens van je op in die kleine hersenpan van je, dat betekend dat je geen rogue meer bent uilskuiken.” Zijn stem klonk kalm, al klonken de woorden woedend. In zijn ogen glinsterde een gevaarlijke glinsteringen, hij ging straks toch weg. Hij vocht niet, dan zouden alle katten opduiken van Bloodclan. “Als je niet heel snel jouw nagels uitslaat en in een kittypet boord, dan bijt ik jouw strot door. Of ik kan je vogelvrij verklaren dat is misschien nog leuker, dan kun je toekijken hoe ik die lieve schattige Kronos de zwaarste training van zijn leven geef. Want neem maar van mij aan dat ik dat mormel bij mij houdt.” Vertelde Claw doodkalm verder. Bij de laatste ceremonie werd Kronos de leerling van Claw, nee! Hij had dat alles expres gedaan! Zijn arme broertje, hij klapte zijn nagels uit. “Heel dichtbij.” Hij deed een stap naar voren richting Pearl. Ergens stroomde weer een angst vlaag door hem heen, door de blik en door zijn dood kalme stem. Nee, hij moest zich sterk houden. Zijn leven boeiden hem niet, wel die van Kronos. Hij hoefde niks toe te schouwen als hij dood zou zijn, he! "Een halsband he?" Begon hij, hij ontbloten zijn klauwen. Dan maar een gevecht, "ik zie een kittypet met een halsband recht voor me." Miauwde hij, hij ging in een gevechtshouding. Hij hoefde de kater niet te vermoorden, al veranderde wel iets. Toch moest hij zijn broertje beschermen en maakte Claw hem angstig, hij raapten zich bij een en glimlachten. "Naah.. Grapje, ik spring wel over dit hek. Dan zie ik wel wat ik vang, hehehehe." Lachte hij, hij klom het hek over. Gemompel kwam uit zijn mond, hij kwam zo over het hek heen. Al wist Claw gelukkig niks over hem alleen over zijn broertje, Hij keek rond. Het leek wel dat de tweebeners hol gewoon open was, hij sloop rond. Niks leek te bekennen, hij wilde naar binnen gaan tot hij ergens tegen aanbotste. Het tweebeners hol was dus niet open, ze hadden een soort van schild om het hol heen wat erg hard was. Het was magie! Een verbaasde blik keek hij erna, toch leek iets buiten te liggen. Bij een ander soort hol, eerder een hok. Er stond iets onleesbaar op, er lag iets naast. Een ketting, een best wel langen en grote ook nog. Hij bleef even staren, tot een beest het hok uitliep. Het was groot, gestipt en nog eens groot. Het beest begon ineens te sprinten, vlug sprinten hij nog eens weg. Tot het beest niet veder leek te kunnen, het zat vast aan een riem. Hij kreeg een glimlach, het beest blaften en bleef blaffen. Hij maakten een sprint en zetten zo snel mogelijk af als hij kon, zodat hij recht op de mond af sprong. Hij maakte een sierlijke sprong en kwam op de grote brede kop terecht van de zwart wit gestipte hond, hij krapte de ogen kapot met zijn achter poten. Beet in de nek, de hond zat goed vast aan de riem. Dit was een makkie, de klauwen en tanden van de hond waren heel erg bot dus zou hem niet vermoorden. Hij hield zich vast met een van zijn voorpoten, hij gaf een harde klap met zijn gekleurde poot tegen de kop van het beest. Vlak daarna probeerde hij op de rug te kopen en scheurde daar met zijn scherpen tanden stukken vel van het beest, ook was het nu blind. Het blafte nog steeds, alleen dit keer probeerde het hem ervan af te schudden. Het werd moeilijk om nog beet te houden al maakte hij zich geen zorgen er meer voor, hij schoof er vanaf en kwam op de grond te recht. De hond zocht zijn prooi met zijn neus al leek deze niks meer te vinden door het bloed van zijn ogen wat zijn neus in liep, hij sloop er zacht naar toe zodat de hond het niet zou horen, hij kwam onder de hond en doorboorde de hele buik van het beest. Hier door piepte het beest en viel op de grond, al had de hond een riem aan en iets rond de buik en rug. Het was ook rond de poten, de hond had nooit echt kunnen vechten. Hij zuchtten, arm beest. "Leef in vrede, sorry dat ik je moest vermoorden." Miauwde hij waarna hij de dood snel af maakten zodat het beest niks meer zou voelen, het was blind. Kon niet meer ruiken, stukken huid was eraf en de darmen waren doorboord. Pearl liep langzaam naar de halsband toe, hij maakte deze met moeite los. De kleur was roze, dus het was een vrouwelijke hond. Nu stond hij dus nog meer voorschut, al was het jammer om zon mooi beest te vermoorden en een tweede keer en hij zou zichzelf vermoorden. Hij greep de halsband vast met zijn mond, het bloed kwam in zijn keel gat terecht. Aan het bloed te proeven was het ook nog een oud beestje, een diepe zucht verliet zijn mond. Hij klom weer over de schutting heen en kwam voor zijn leider te staan, hij gooide de halsband op de grond. "Nu blij?" Vroeg hij aan zijn leider met een serieuze en een uitdagende blik, de katers zijn vacht zat onder het bloed en zijn ogen keken recht in die van zijn leider.