Lunch break

De forse kater liep in een klein drafje door het gebied heen. Nu hij Canarypaw de wacht kon laten houden voor de den was zijn leven weer een stuk vrijer geworden. In ieder geval hoefde hij niet meer bang te zijn om het kamp uit te gaan en een begrafenis te moeten regelen als hij weer terug was. Geloof hem maar, toiletbezoeken waren heel stressvol geworden. Nu ging alles weer een beetje beter in zijn ogen. De ziekte was weggetrokken, ze waren bezig het dak te verhogen van de medicine den en hij zag de medicine cat apprentice van Thunderclan weer meer, en wist nu dat ze veilig zat. Nu ging het wat minder met zijn P.I.C. naar zijn idee, maar dat kwam wel weer goed. Al met al was zijn humeur vrij goed door al het voorgenoemde. Nu had hij even de tijd genomen in zijn eentje wat planten bij elkaar te halen, hij kon Canary immers niet voor iedere hoop paardenbloem meesleuren, en met een beetje geluk een lunch vangen. Hij wist niet meer wanneer de laatste keer was dat hij had gegeten, maar dat kon ook liggen aan het feit dat zijn eten nooit lang voor hem lag. Goed, eerst planten, dan vlees. Vandaar dat de pluisbal op poten begon te graven bij een hoopje korenbloem, op zoek naar de wortels van de buurplant. Shadowclan had het minste planten, maar ze kwamen wel rond.

{ Eerste post Crowdive~

Acefray had ondertussen al genoeg wortels op gegraven om het op een redelijk tempo te kunnen doen. Nu waren zijn poten ook niet de kleinste wat zeker hielp, maar na enkele goede slagen voelde hij al dat hij bij de dunnere wortels kwam. Yay. Toch was de gestipte tabby zo bezig geweest in zijn taakje dat hij niet opgelet had naar de omgeving. Vandaar dat hij ook vreemd opkeek toen hij ineens zijn naam hoorde in een zeer diepe stem. Het klonk hierdoor al bijna alsof hij op zijn kop kreeg voor iets. Maar toen hij zich omdraaide zag hij Crowdive, een senior warrior. “Hey Crowdive” Knikte hij simpeltjes terug, waarna zijn aandacht weer teruggleed naar zijn kuil. Manieren en respect naar iemand ouder dan hem zat niet in zijn standaard pakket. Toch moest hij grinniken bij de woorden van de ander. “Nooit geweten dat gelukt zwemt, misschien kom ik het daarom nooit tegen” Hij leek totaal niet door te hebben dat hij misschien moest uitleggen waarom hij een kuil groef. Maar nee, Ace ging gewoon zonder uitleggen verder. Nu kon je wel raden dat het iets met planten te maken had, aangezien kuilen graven niet bij de hobby’s van de meeste katten hoorde. “Hebbes” Sprak hij uiteindelijk tevreden op, waarna hij de wortels uit de grond trok en naast hem gooide.