Cats have no wings

Chivykit was eindelijk, EINDELIJK, in slaap gevallen. Na een hele dag geschreeuwd te hebben werd het haar net iets te veel en viel ze in slaap. Wanneer ze wakker zou worden, zou ze haar mama zoeken. Nu lag ze zachtjes snurkend in dromenland. "Fairfaith!" Lap niet voor lang. De rode oppaspoes was verdwenen en haar schelle stem klonk hard in haar oren. Ze had veel liever mama, ook al vond ze die niet altijd even leuk. Deze was erger, véél erger. Ze opende knipperend met haar oogjes en stond op. Voorzichtig, want ze wilde niet op de piepjonge kittens stappen. Chivykit trippelde uit het nest tot ze bij de oppaspoes kwam. Wat was hier aan de hand? Voorzichtig keek ze langs het rode lichaam heen. In een vreemde, angstaanjagende pose lag er een poes. Brrr... Ze lag raar, heel raar en eng. Er kwam iets rood uit haar mond en haar poten en staart waren op verschillende plaatsen geknakt. De kleine kitten kroop doodsbang achter de rode poes. "Wat gebeurd er?"

Ze was in het kamp toen haar tante binnen kwam lopen. Hoewel er een humoristische uitdrukking op haar gezicht gestaan had, was deze meteen verdwenen toen ze Gemstone het kamp in had zien lopen. Er was iets flink mis met haar tante. Meteen kwam Severlight overeind en schoot op haar tante af. De staat waarin de poes verkeerde was niet om aan te zien. Er liep bloed uit haar bek, overal waren dingen geknakt en in onnatuurlijke bochten gewrongen. "Tante.." mompelde ze zacht en een verdrietige frons kwam op haar gezicht. Dit zou niet meer goed komen. Verdomme, dit zou echt niet meer goed komen. Toen hoorde ze haar andere tante, Vixencry, vlak achter haar. Deze riep om Fairfaith, maar inmiddels waren de ogen van Gemstone al gesloten. "Nee." fluisterde Sever zachtjes, waarbij tranen in haar ogen kwamen. Ze moest zich sterk houden, in StarClans naam, ze kon niet gaan janken waar de hele Clan bij was. Ze liet een korte sis horen. De geur van tweebenen leek aan haar tante geplakt te zitten, en Gemstone kennende was deze niet naar hun territorium gegaan. Ze moesten hier zijn. De oren van Severlight waren plat op haar kop gedrukt en ze schudde woest haar kop. "Ik ga ze allemaal vermoorden." gromde ze, waarna ze met flinke pas richting de uitgang van het kamp liep, weg van het levenloze lichaam van haar tante. Nee, ze kon hier nu niet blijven. Het maakte haar woedend en ze wilde het niet langer aanzien.

Silvercloud was op jacht geweest. Ze had de vorige dag heel de tijd in het kamp gezeten, starend naar de nursery. Maar door dat te doen merkte ze dat ze alleen maar kwader werd op het feit dat ze haar kittens 3dagen lang niet mag zien. Daarom dat ze er ook op uit was getrokken om haar gedachten te verzetten. Ze was er nog steeds van overtuigd dat ze de juiste keuze had gemaakt en ze had dan ook geen spijt. Ze had één vis weten te pakken, twee muizen en een zwarte vogel, een kauw. De vogel en de vis had ze met zich mee, maar de twee muizen lagen nog steeds verstopt. Die zou ze later gaan ophalen. Ze had zich met haar prooi makkelijk door de rivier weten te werken en kwam aan in het kamp toen er verschillende katten in paniek heen en weer liepen. Haar gedachten gingen direct naar haar kittens, niet wetend wat er aan de hand was. Het duurde even voor ze zag dat er enkele katten rond Gemstone stonden. De poes herkende ze aan haar wit-bruine vacht, maar er was iets aan haar houding dat niet volledig klopte. Er stonden genoeg katten rond de poes. Ook Chivy zag ze achter Vixencry staan. Silvercloud stapte direct naar voren en tilde Chivy op aan haar nekvel, om haar daar weg te halen. Iets zei haar dat de poes het niet zou halen. Dat kon ze alleen maar zien aan de vreemde houding van de warrior. En ze wilde niet dat Chivy dit zag. Voor volwassen katten was dit al een erg zicht, laat staan voor een kitten. Ze wist dat ze drie dagen niet bij haar kittens mocht zijn, laat staan zien en aanraken, maar ze kon het toch niet laten. Er stonden trouwens al genoeg katten rond Gemstone. Ze kende de poes zelf niet zo heel goed. Ze zou ook niet kunnen helpen. Wat ze wel kon doen was de medicine cat halen. Ze zette Chivykit neer. "Kom, we gaan gaan snel Fairfaith halen." mauwde ze, om Chivy deels af te leiden maar ook om haar het gevoel te geven dat ze de anderen hier mee hielp. Ze duwde de kitten met haar neusje vooruit en liep vervolgens in de richting van de Medicine cat den. "Fairfaith!" mauwde ze direct toen den in zicht was, kort een blik op Chivy richtend.

Tag: Chivykit en Fairfaith

Smokegaze was net op patrouille geweest langs de grens met Thunderclan. Nu ze afwisten van Bloodclan verklaarde dat inderdaad die vage stank die daar vandaan kwam. Het was allemaal duidelijk nu. Nog steeds was Smokegaze ook bezig met zijn mysterie onderzoek. Wie had die Windclan warrior verteld en waarom hield Butterstar het geheim? Zijn hoofdverdachte was hun eigen deputy, zijn familie lid. De reden waarom Smokegaze er zo'n doel van maakte was omdat zijn vader een moordenaar was geweest en er voor opgedraaid was. Hij had zijn laatste moons daardoor verpest en was gestorven als een gebroken kater, een moordenaar en sindsdien vond hij dat iedere kat er vooruit moest komen als ze zoiets geflikt hadden. Het was namelijk niet normaal en volledig tegen de warrior code.
Terwijl de warrior rustig zijn prooi aan het opeten was werd er ineens geschreeuwd en geroepen. Smokegaze werd meteen alert, spande zijn spieren aan en ging er op af. Klaar om het eerste gevaar uit de weg te ruimen. Echter was er geen gevaar, maar een overledenen. De geur vaan twolegs hing om Gemstone heen en Smokegaze hoorde Severlight er iets op zeggen. Toen kwam Butterstar. Het was halve maan en Fairfaith kon niet komen. Daarbij was Gemstone al dood, dat was vanzelf sprekend. Smokegaze sloot zijn ogen en slaakte een trillende zucht. Vervolgens moest Smokegaze mee met Severlight om te onderzoeken wat er gebeurd kon zijn. "Komt goed," reageerde Smokegaze terwijl hij Severlight al opzocht. Vervolgens sprak Butterstar nog tegen de clan en moesten ze rustig blijven en niets doen tot Severlight en hij weer terug waren met meer nieuws.

Chivykit keek naar de vreemde kattin. Ze luisterde naar de gorgelende geluiden die ze maakte. Het was iets wat ze niet verwacht had. Nog steeds verstopt achter Vixencry drong het langzaam tot haar door. Niet helemaal. Ze besefte niet dat de poes dood ging - of nu al was -, maar het beeld zou ze niet meer uit haar kop krijgen. Het beeld van leed en het geroep van de andere katten. Iets wat ze voor het eerst meemaakte: intens verdriet en paniek. Uit het niets werd ze omhoog getild. Ze probeerde zich niet uit de greep te wurmen omdat ze die herkende. Haar mama. Alleen kwam er niet iets blij van haar lippen. Ze staarde nog steeds naar de bruin-witte kattin die daar maar lag te liggen. Niemand die iets deed. Haar moeder draaide zich om en haar ogen scheurden zich van het beeld. Ze wiegde heen en weer toen ze naar de den liepen van Fairfaith, maar stopte uiteindelijk. Butterstar, de kattin die haar had getroost en wie ze lief vond sprak hen tegen. Chivykit keek naar haar. Volledig in shock. Ze was eventjes van de wereld.

Ze was net teruggekomen van een geslaagde jacht toen ze van alles hoorde in het kamp. Snel gooide ze haar vangst op de stapel vervolgens aflopend op het geluid. Ze kreeg nog net de laatste woorden van haar leider mee en zag Smokegaze weglopen toen ze haar blik richtte op Gemstone. Vol schrik keek ze weg door het feit dat ze een flashback had gekregen naar de dood van haar zus, haar hart werd samengeknepen en haar brein leek haar te vertellen niet meer te staan. Ze was een brak en dit was de druppel voor haar om in te storten. Dit was de tweede keer dat dat gebeurde voor haar clan en schaamte kon er ook nog wel bij. Met tranen in haar ogen begroef ze haar neus in het vachtje van de poes. "May starclan light your path." Ze kon het niet. Niks meer. Misschien moest ze gewoon vluchten. Weg van alles.