Shine bright

Kort nam hij de tijd om in zijn eigen bruine kijkers te kijken voor hij ging drinken van het kleine riviertje. Hij wist nu al dat hij volgende ceremonie geen warrior zou worden en ergens irriteerde het hem. Waarschijnlijk zouden al zijn vrienden het wel worden en bleef hij alleen achter... Wie weet zouden ze niet eens aandacht meer aan hem schenken! En dan? Wat zou hij dan moeten doen? Zijn oren spitste meteen toen hij een geluid hoorde en een kikkertje het water uit zag komen. Gelijk ging hij in perfecte jaagstand en sprong hij op het beestje af. Een gevoel van adrenaline drong hem binnen toen hij door had dat deze onder zijn pootjes was beland, maar hij was zo blij... Helemaal vergeten het beestje überhaupt te doden waardoor deze weer ontkwam...

Raptorpaw knikte naar de rogue waar hij net mee getraind had. De rogue ging weg en Raptorpaw keerde terug het territorium in. Eerst moest hij zijn vacht wassen, want hij stonk enorm naar rogue nu. Daarbij moest hij het bloed uit zijn vacht wassen. Het bloed kwam zowel uit zijn vacht als de vacht van de rogue. Net toen hij het water in wou gaan, zag hij een einde verder op Puddlepaw jagen. Zijn prooi ontging hem echter. Oh nee, hij moest hem niet zien! Niet nu, niet zo! Dan moest hij weer gaan liegen en hoe lang zou het duren voor katten hem door hadden? Hij deed het dan wel voor hem en Windclan, trainen met rogues... maar dat betekende niet dat het goed gekeurd zou worden en het bekend moest worden.

Sneller dan gedacht was hij weer afgeleid van het feit dat zijn prooi was ontsnapt doordat hij geluid hoorde. Alert keek hij naar de richting waar het vandaan kwam en rook een bekende geur... Terwijl hij aan hem dacht zag hij hem ook. Raptorpaw. Maar wat nog meer opviel is dat hij niet zo rook als altijd, iets was anders. Het ding was: Puddlepaw kende de geur niet. Hij zou het moeten weten maar zo goed was hij gewoon nog niet... Na een tijdje had hij door dat hij staarde en het viel hem op dat hij niet opvallend wilde doen. "Uhm, hallo....?" Er stond een vraagteken achter dat woord, gewoon omdat hij in de war was over zijn gedrag, en zijn gevoelens tegen over hem.

Natuurlijk stond geluk niet aan zijn zijde en Puddlepaw kwam al op hem afgelopen. Raptorpaw slaakte een zucht en wachtte met het water in gaan. Dan maar een leugen vertellen aan zijn clan genoot. Dit deed hij voor zijn eigen reputatie. Want deze wou hij verdedigen. Raptorpaw wou gerespecteerd gaan worden en sterker gaan worden. "Hoi Puddlepaw," miauwde Raptorpaw dan nog. Hij pakte het subtiel aan. Zijn lage, ietwat norse toon bleef. Hij moest namelijk niet van duistere kater omgaan naar een kater uit de hemel. Maar zijn uitdrukking was niet geheel gemeen of venijnig. Gewoon rustig, kalm. Raptorpaw zat onder het bloed en wiebelde met zijn oren, afwachtend op een verdere reactie, zodat hij daarna deze bende van het af kon wassen.

Hij begroette hem aardig normaal. Sinds ze apprentice waren had hij hem niet vaak gesproken doordat ze het druk hadden en ze eigenlijk alleen maar in dezelfde den sliepen. Daarbij lag hij naast zijn zusje en lag hij, samen met Quiet nog steeds in een koude hoek. Toen er warriors weg waren gegaan waren de plekken al geclaimd door de nieuwe apprentices, wat logisch was. Zijn ogen werden wijd en hij schrok zich wild toen hem eindelijk wat op viel. "Is dat bloed?!" Zei hij aardig luid en nog steeds geschrokken.

Dat de ogen wijd werden liet Raptorpaw weten dat Puddlepaw het bloed had opgemerkt. Fijn en nu ging de overdosis aan vragen komen. Of nee, toch niet. Puddlepaw vroeg hem of het bloed was. Wat was dat voor vraag? "Nee, het is modder, nou goed?" Miauwde hij licht sarcastisch terwijl hij zijn voorpoten in het water zette. "Ik zal het even van me afwassen," deelde hij mee, waarna hij verder het water inliep. Het voelde enorm vies en klam langs zijn lichaam en hij sidderde even van walging. "Hoe in Starclan's naam kunnen katten dít fijn vinden?" Bromde hij.

Hij schrok lichtjes van de reactie al had hij het kunnen verwachten. Puddlepaw fronste oprecht bezorgd om de kat die hij twee manen geleden nog had kunnen wurgen. Een kleine grinnik kon hij echter niet onderdrukken door zijn reactie om het water. "Ja, uhm, ik weet niet wát je gedaan hebt, maar... Als je het niet had gedaan, dan had je dit ook niet gehoeven."

Raptorpaw begon het bloed van zijn vacht te wassen en keek op met een frons bij de reactie van Puddlepaw. "Ik had de rogue ook gewoon kunnen laten gaan op ons territorium," merkte hij droogjes op. Een vlotte leugen over zijn lippen. Makkelijker kon hij geen leugen geven. Liegen was als ademen voor hem.

Hij fronste even. Iets deed hem niet geloven wat de kater zei maar waarom zou hij liegen, tegen iemand uit dezelfde clan? Dat zou natuurlijk helemaal nergens op slaan. "Goed dan." Zuchtte hij uiteindelijk. Wat er ook aan de hand was, als het niet was wat hij zei dat het was, zou hij het niet zo snel vertellen. En al helemaal niet aan hém. "Ik zou dat waarschijnlijk niet eens kunnen." Sprak hij, nog net verstaanbaar terwijl dat niet de bedoeling was.

Puddlepaw zuchtte. Raptorpaw vernauwde zijn ogen. Toen Puddlepaw vervolgde dat hij het niet eens zou kunnen keek Raptorpaw op van het wassen van zijn vacht. "Nee?" Vroeg hij. "Leer jij geen vechten?" Vroeg hij vervolgens, waarna hij weer verder ging met het wassen van zijn pels. Hij haatte water, heel erg. Het water raakte hem tot op het huid en het voelde zo smerig aan, het liet bij elke beweging een rilling van walging door zijn ruggengraat heen glijden. Vervolgens vond hij dat hij weer helemaal schoon was, dus stapte hij uit het water en zonder Puddlepaw te waarschuwen schudde Raptorpaw zijn vacht uit.

De kater had hem gehoord wat hem boos deed fronzen en hem liet stampen met zijn linker voorpoot. Vervolgens keek hij weer verbaasd op omdat hij dat óók gezien zou moeten hebben. Hij was zo lomp bezig! Maar dan ja... Hij wás lomp? Oké, uhh.. "Tuurlijk wel!" Piepte hij. "Uhh... Errr... Heh..." Hij glimlachte onschuldig. On-ge-makke-lijjjjk.

Nadat Raptorpaw zijn vacht had uitgeschud keek hij terug naar Puddlepaw, wie onschuldig glimlachte. Hij zei dat hij natuurlijk wel leerde vechten, waarna hij stamelende geluiden maakte. Raptorpaw fronste. "Je klinkt anders niet heel zeker," merkte hij op. Vervolgens krulde hij zijn eigen lippen wat op. "Ik kan je wel wat leren," vervolgde hij met een twinkeling in zijn amber gekleurde ogen.

Hij keek even naar de lucht. Oh starclan! Zijn tweede zin deed hem echter terug kijken naar de kater en zijn blik werd gelijk ongelofelijk vrolijk met twinkelingen in zijn ogen. "Echt? Ohhh!! Dat zou zo fijn zijn!" Of niet? Misschien zag hij dan hoe slecht Puddlepaw alles deed. Maar hij had het wel nodig...

Puddlepaw reageerde heel enthousiast op zijn voorstel en Raptorpaw voelde nu al een steek van spijt. Maar goed, hij was ergens ook wel benieuwd. "Nu?" Stelde hij voor, met een lichte uitdagende twinkeling in zijn amber gekleurde ogen. Ja, hij ging liever nu meteen bezig. Hij was wel benieuwd hoe Puddlepaw vocht.

Ehh nu? Maar hij was er nog helemaal niet op voorbereid! En Raptor had hem altijd al niet gemogen, was dit niet gewoon zijn kans om hem opzettelijk pijn te doen? Om- Nee. Hij moest dit doen en hij ging dit doen, om een goede warrior te worden. "Er.. Uhm... Oke?" Zei hij dan ook wat onzeker. Hoe ging hij dit overleven?

Rook hij daar nu werkelijk de geur van angst? Raptorpaw wist het niet zeker, maar genoot er van, al probeerde hij dat zo min mogelijk te laten merken. Puddlepaw leek even te aarzelen, maar stemde er uiteindelijk mee in. "Tof!" Reageerde hij direct. Raptorpaw maakte zich groot en liep een half rondje, met nog zijn half natte vacht, om de andere kater heen. "Val aan dan? Ik ben een indringer en bedreig de clan..." zei hij, om het een beetje een spel-achtige tint te geven.

Err, hij was er wel heel enthousiast over. Toen hij zich groot maakte kruipte Puddle juist ineen, oh Starclan waar was hij aan begonnen! "K-kunnen... Kan ik dan niet eerst een gesprek beginnen?" Probeerde hij met een fronsje. "Je weet wel, het met woorden oplossen ofzo?

Raptorpaw schudde met zijn kop. "Nee, want die hebben we al gehad en het werkte niet," miauwde hij met een lichte, valse grijns. "Kom op! Laat je clan niet stikken," daagde hij Puddlepaw uit.