Under the water we die, so why do we jump in?

Het was een warme dag. Verrassend warm zelfs, voor deze tijd van het jaar. Maar het ging Panthergrowl volledig voorbij. Als een soort machine was hij opgestaan, had hij een vis opgegeten en was toen weggegaan uit het kamp om te gaan jagen. Veel was er niet van gekomen. Hij was naar de sunningrocks te gaan, in de hoop hier iets van muizen te vinden, maar het moment dat hij aankwam leek hij in elkaar te zakken. Nu zat hij hier, met gebogen kop en tranen die nonstop leken te vloeien. De stenen onder hem waren nat geworden van zijn tranen. Hoe Silvercloud zo koelbloedig hun kitten had kunnen afstaan was hem een raadsel. Ja, er waren dingen mis met Lionkit, maar hem afstaan aan twolegs ging hem veel te ver. Misschien had Fairfaith hem gewoon kunnen helpen. Nu was Lion weg. De kater snikte luid, waarbij zijn schouders schokte. Wat moest hij doen? Ook was hij door de war, zat hij in de knoop met zijn gevoelens voor Silvercloud. Hij had altijd zoveel van haar gehouden, maar nu... Nu had ze zijn vertrouwen geschonden en nog erger, die van haar kittens. Wat voor moeder was ze? Hij was zo ontzettend boos op haar, dat hij niet goed wist wat hij ermee aan moest. Was ze nog wel zijn partner? Konden ze gewoon doorgaan met hun relatie alsof er niks gebeurd was?

- Butterstar

De zon warmde haar korte pels op terwijl ze haar blauwe ogen gesloten had. Het waren momenten van rust die ze zo wanhopig aan kon grijpen. Als ze deze momenten niet pakte dan zou ze nu ondertussen geheel doorgeslagen zijn dat was wel duidelijk voor haar. Een clan leiding geven was niet alles wat de boekjes voorschreven. Het was hard en zwaar maar ze wist het te doen. Ze was niet een leider die Crookedstar was geweest. Groots van woord. Of een kater zoals Stormstar. Liefdevol en warm. Haar voorganger Dawnstar was absoluut niet zoals haar. Snel van handeling en koel. Zij zelf. Ze geloofde graag dat ze rationeel was en hoewel ze liever conflicten uit de weg ging gaf ze geen grote praat om het te ontwijken. Moest het ging ze het head on aan. Maar ze was slim en wellicht zelfs sluw. Uiteindelijk was het simpel. In een bos vol idioten die hun klauwen liever aan andermans pels slijpten wist zij een draai te maken en liet ze haar klauwen voor zich slijpen. Absoluut niet een ongewenste verandering van zaken.

Hoe hard en koud zij dan ook kon lijken voor haar vijanden. Haar eigen clan wist beter. Ze kon iedere naam. Ieder gezicht en ieder verhaal. Butterstar was er van overtuigd dat Riverclan te trots zou zijn om zich te laten leiden door een kat die nieteens wist hoe een kitten zich gedroeg als zijn moeder even niet keek. En daarom dat het haar ook direct zorgen baarde toen ze de zachte snikkende geluiden hoorde van een kater wiens hart dicht bij het hare lag. Haar trouwste warrior en degene die altijd aan haar zijde stond. Niet vreesde om te moorden voor het goede van de clan. "Panthergrowl." Haar stem gleed door de 'stilte' terwijl ze naar hem toe stapte. "Wat is er aan de hand..?"

Met een ruk keek Panthergrowl op toen zijn naam gezegd werd. Zijn kiezen waren strak op elkaar geklemd en een traan gleed langs zijn wang. De kater staarde lichtjes naar Butterstar. Hij wilde niet dat ze hem zo zag. De flame point poes vroeg aan hem wat er aan de hand was, waarbij hij alleen maar zacht met zijn kop schudde. "Silver," zijn stem brak middenin haar naam en hij snoof. "Ze heeft Lion weggebracht." murmelde hij toen en probeerde haar blik te ontwijken.

Wat zou ze kunnen verwachten? Wat had ze kunnen hopen, dat Panther zijn poot gestoten had en zijn nagel nu zeer deed? Dat een vogel zijn prooi van hem gestolen had? Panthergrowl was geen kater die een scene maakte en al zeker niet om iets kleins. Dus de woorden die hij sprak. De naam die hij noemde, ze hadden niet als een verrassing tot hem mogen komen. Toch deed dat het wel en rondt haar hart leek het even koud te worden terwijl ze hem aanstaarde. Lion.. Lionkit, een van hun kittens was weg? En ze had het nieteens opgemerkt. Onvergeeflijk voor een Leader maar als vriendin van beide katten.. Een ziekmakend gevoel rees op in haar borst en ze moest zichzelf staande houden op haar vier poten. "Waar.. heeft ze hem heen gebracht.." Fluisterde ze zacht. Was hij overleden.. Dodelijk ziek geweest.. Wat had ze met hem gedaan dat ze buiten het oog van de clan gehandeld had. Zonder overleg zonder gedachten.. Wat kon een moeder met haar kit doen dat er voor zorgde dat haar Partner in z'n eentje in elkaar zakte..

Hij wilde het liefste dat ze wegging, maar aan de andere kant kon hij haar steun ook goed gebruiken. Maar Panther wilde dat ze hem niet zo zwak zag. "Waar.. heeft ze hem heen gebracht.." vroeg Butter aan hem en hij trok zijn trillende lip op zodat zijn scherpe hoektand zichtbaar werd. "Twolegs." miauwde hij bitter en schudde met zijn kop, waarna hij haar recht aankeek. "Hoe kon ze dat doen?" gromde hij laag. "Twolegs..." mompelde hij daarna opnieuw.

De staart van Butterstar gleed om die van hem en de kater klemde zijn kiezen nog harder op elkaar, zo'n simpel gebaar maakte hem alleen nog maar emotioneler. Butter vroeg wat er met hem aan de hand geweest had, en de kater schudde zijn kop. "Ik.. Hij kon zijn achterpoten niet bewegen. Maar het was voor mij nooit duidelijk. Blijkbaar was het voor Silvercloud te pijnlijk." de naam die hij normaal met zoveel warmte uitsprak, werd nu met een tint van afschuw uitgesproken. Hij wist niet goed... Hoe hij hierop moest reageren. Dus reageerde hij zijn verdriet af op zijn partner. Alhoewel.. Partner... De gele ogen van Panther richtten zich op de poes naast hem. "Ik weet niet wat ik moet doen, Butter..." fluisterde hij waarna hij zijn brede lichaam tegen de hare aandrukte, proberend steun te zoeken bij de leidster die altijd leek te weten wat het beste was.

Zachtjes liet ze haar tong even over zijn oor glijden in de hoop hem iets te kalmeren. Ze wou hem kalmeren en hem laten uitrusten. Ze sloot haar ogen en haalde even diep adem. De woorden van Panther lieten haar spieren iets aanspannen terwijl ze zichzelf tegen het grijze lichaam van de kater aandrukte. "Het komt goed.." Fluisterde ze zachtjes de kater recht in zijn diep gele ogen aankijkend. "Ik zal met Silvercloud spreken." Mompelde ze zachtjes terwijl ze hem aankeek. "Ik zal haar vragen wat haar beweegredenen waren en hoe serieus het was.. Was hij echt niet te redden dan zal hij een goed leven hebben bij twolegs.. hoezeer wij ze dan ook verachten.. Hij zou hier dan gestorven zijn. Waren haar beslissingen fout.. Zal Silvercloud gestraft worden voor het wegbrengen van een Riverclan kitten.. En zullen wij er alles aan doen om Lionkit terug te krijgen. Dat beloof ik je Panthergrowl.."

De tong van Butter ging over zijn oor heen en langzaam sloot Panther zijn ogen. Hij snoof zacht, haar geur stroomde zijn neusgaten in en hij voelde zich veilig. Hij opende zijn ogen weer toen ze begon te praten, waarbij hij zag dat Butterstar hem aankeek. Ze staarden in elkaars ogen, terwijl de leidster geruststellende dingen miauwde. De kater knikte op haar woorden, hoewel hij toch redelijk geconfronteerd werd met het feit dat hier toch niet alleen een goeie vriendin van hem stond, maar ook zijn leider. De dingen die hij haar vertelde konden consequenties hebben voor anderen. Maar even kon het hem niets schelen, zo boos was hij op Silvercloud. Zo boos... Dat hij ietsje dichterbij de kattin schoof, haar nog steeds aankijkend. Toen drukte hij zijn grijze kop zachtjes tegen haar wang aan, waarbij hij haar een spinnend kopje gaf. "Dankje Butter," fluisterde hij vlakbij haar oor, waar hij hierna een lik overheen gaf. Het ging automatisch, hij had niet eens door dat het zijn woedde was die hem dreef dit te doen.

Met een zacht knikje sloot ze haar ogen. Hij hoefde haar niet te edanken, dat wist hij en toch deed hij het. Zacht glimlachte ze en kwam langzaam iets omhoog. "Kom op jij. Als je nog lang zo emo blijft doen dan gooi ik je in de rivier. Ze glimlachte zachtjes zichzelf even tegen hem aanduwend. "Laten we onszelf nuttig maken hmm." Warm glilmachte Butter en begon alvast voor hem uit te lopen haar staart even heen en weer zwaaiend met haar ogen half gesloten. Er was veel waar ze over na moest denken, hoe ze Silvercloud aan moest spreken. Wat ze kon doen om Lionkit terug te krijgen mocht het nodig zijn en vooral.. Wat ze met Silver moest doen als het echt bleek dat ze voor niets de Riverclan kitten weggebracht had.. Silver was haar vriend maar ze kon dit niet zo voorbij laten gaan.. Lagen er uberhaupt wel straffen op het wegbrengen van je kitten? Zoveel dingen die ze niet wist.. Zoveel beslissingen die ze zou moeten nemen.. En wat als een van die beslissingen de foute zou zijn.. wat dan..