∆ BloodClan hondentandenceremonie 04/2016

Zira had van Claw de opdracht gekregen om een hondentandenceremonie te organiseren. Hoewel ze dit nog niet eerder gedaan had voelde ze zich niet zenuwachtig. Ze had de ThunderClan durven toespreken en commanderen; dan zou dat bij dit zooitje met gemak lukken. De kattin staarde wat kil naar het muurtje waar Claw altijd op zat. Dat ze de ThunderClan hadden verloren was heel slecht geweest. Ze waren te zwak geweest om de boskatjes te verslaan en dat zei wat. Er moest harder en strenger worden getraind, dan konden ze de Clan weer overnemen. De gespierde commander kwam overeind en trippelde naar het muurtje toe, waar ze met een lenige sprong op sprong. Haar vele hondentanden rinkelden zacht. Ze liet een luide miauw horen die de Elite moest aansporen zich hier te verzamelen. "Het is tijd voor een hondentandenceremonie," haar stem was laag maar hard en duidelijk te horen door het hele kamp. Geduldig wachtte ze totdat de katten er allemaal waren. "We hebben de ThunderClan verloren. Ik en Claw heb geen zin om hier weg te rotten en wij verwachten dan ook dat jullie beter gaan trainen!" ze keek iedereen stuk voor stuk aan, om hen allemaal een kille blik te geven. "Hondentanden staan als teken voor kracht, dat weten jullie. Hoe beter je traint, hoe meer hondentanden je krijgt. Ik verwacht vooruitgang te zien bij de volgende ceremonie!" ze trok haar lip ietsje op, waarbij haar scherpe tanden zichtbaar werden, maar liet het daarbij. "Ik ben teleurgesteld in het aantal katten dat hondentanden heeft verdient. Het zijn er maar twee. Shark en Aiyana, kom naar voren." ze knikte naar de twee members. "Voor allebei één." ze sprong van het muurtje af en wenkte de twee met haar staart mee, waarbij ze de barn van Claw inliep. Zoals altijd lagen de hondentanden hier netjes klaar.

Hondentanden:

Shark lag zoals altijd nors midden in het kamp naar de prooi te staren die hij met zijn tanden had verscheurd. Het belangrijkste en lekkerste gedeelte had hij opgegeten, de rest had hij wat pesterig achtergelaten voor de hongerige katten in het kamp. Het kon hem werkelijk niet schelen dat ze Clangenoten waren en dat hij hierdoor velen van hun tegen hem werkte. Katten die hun eigen prooi niet konden vinden en vangen waren het in zijn ogen sowieso niet echt waard. Bovendien moest hij Nyra en Alex al opleiden tot goede Members en hij had zijn poten vol aan die twee. In Alex zag hij misschien nog wel wat potentie, maar in Nyra totaal niet. Ze was veel te vrolijk, veel te onschuldig voor de BloodClan. Misschien moest hij Zira toch maar eens aanspreken over het gedrag van haar dochter. Hij schaamde zich nog steeds dood als hij dacht aan die aanval op Pearl de laatste keer en Nyra’s zielige poging om hem pijn te doen. Dadelijk dacht Zira nog dat hij de training van haar dochter niet serieus nam. Als Nyra nu een beetje de dappere kant had van Alex… Hij schudde zijn kopje. Het was fout van hem om de twee karakters te vergelijken. Het zou pas echter echt interessant zijn geweest als hij Alex en Chawl als Young One’s had gekregen. Chawl zou prima passen bij Alex. Alex toonde vaak veel te veel arrogantie en hij wist dat als het poesje pijn had dat ze dat niet echt liet merken. Dat zou ideaal zijn voor Chawl. Misschien moest hij Chawl eens voorstellen om met Alex op te trekken. Hij schudde zijn kopje toen hij zich besefte waar hij mee bezig was en keek op toen hij Zira hoorde. Hij kwam traag overeind en glimlachte toen hij hoorde dat het om een hondentandenceremonie ging, maar zijn oren vouwden zich verontwaardigd in zijn nek toen hij hoorde hoe veel katten het waren. Alsof hijzelf niet beschuldigd kon worden voor het feit dat ThunderClan overgenomen was keek hij ook naar een paar katten op een beschuldigende manier en liep vervolgens met hoog opgeheven kop achter Zira aan. ‘Zira,’ sprak hij met zachte stem tegen haar zodat diegene die hun zou volgen het niet kon horen. ‘Het spijt me voor Nyra’s zachte reactie tijdens dat gedoe met Pearl. Ik doe mijn uiterste best om haar wat harder te maken, maar…’ Hij schudde geïrriteerd zijn kopje. ‘Ook beloof ik je bij deze plechtig dat ik haar zal opleiden tot een waardige Member en dat ikzelf uiteraard ook hard zal trainen.’ Hij gaf haar een respectvol knikje en wachtte tot hij zijn hondentand kreeg.