I thought you would come (Tigerpaw(gaze))

De jonge Windclanner was nu op weg door het territorium heen, hij had een konijn tussen zijn kaken geklemd. Het bungelde steeds op en neer toen hij liep, ergens vond hij het zwaar irritant al moest hij dit beest op de prooi stapel leggen. Als hij dat had gedaan kon hij zijn volgende prooi vangen, hij proefde het bloed zijn mond in stromen. Hij proefde bitter, hij besloot deze toch maar te begraven. Hij groef een gat met zijn voorpoten en begroef het konijn, waarna hij het gat dicht groef zodat hij het later zou kunnen ophalen. Hij was bij de plek aangekomen waar hij vandaag wilde trainen maar eerste ding was eerst, hij deed zijn neus tegen het zand aan waar hij het konijn had begraven. "Bedankt Starclan voor het prooi van vandaag, bedankt dat ik mijn Clan nu weer kan voeden." Miauwde hij dankbaar, hij liet even een moment van stilte vallen waarna hij weer overeind kwam. Hij glimlachte kort, hij was dankbaar dat hij nog steeds iets kon vangen voor zijn Clan. Hij moest zijn ouderen voeden, hij stapte door en ging weer tegen over een boom staan. Hij boog kort voor over en ging daarna weer overeind, hij ontbloten zijn klauwen. Nu moest hij klimmen, hij wierp zich tegen de stam aan van de boom waarna hij zichzelf probeerde in de boom te trekken. Steeds met kleine sprongetjes kwam hij de boom in, steeds haakte hij vast in de boom. Tot hij uiteindelijk bij de hoogste tak was aangekomen, hij klom op de tak en nu stond hij daar alleen. Hij staarde naar beneden, het leek zo'n grote weg terug. Ook leek het best hoog, misschien bleef hij hier wel langer in deze boom zitten dan dat hij dacht. Hij slikte kort, misschien liep er een Clangenoot langs die hem misschien kon helpen om uit deze boom te komen. Hij hield zich strak vast aan de boom, de wind blies nog langs de takken waardoor de takken een beetje bewogen. Oké hij moest zijn angst overtreffen, hoe hoog het zou zijn..